Suçlarlar. Hayattaki kötü giden her şeyin sorumlusu sensindir. Kırarlar ... Saç diplerinden tırnak uçlarına kadar kırarlar. Küçümserler. Yaptığın hiçbir uğraş değerli değildir onlar için. Mutluluğunu elinden alırlar. zevk aldığın her şeyden uzaklaşırsın .kabullenmeye başlarsın. Kabullendiğinde baskılar artar. Kendini koca dünyada yapayalnız hissetmeye başlarsın . Sonra o çıka gelir... Karşı gelmeni haykırır da durur. Sonra ikinci evreye atlarsın . Öfke... Çevren, arkadaşların, ailen, ağaçlar, evler, banklar kısacası sana içinde hapsolduğun duyguları hatırlatan her şeyden nefret etmeye başlarsın. Kırarsın , suçlarsın, iğrenirsin . Seslerini duymak azap haline gelir. En sonunda tükenirsin . Aynadaki aksin yabancıdır sana. Sonra bir bakmışsın gecenin bir yarısı bankta oturmuş, bir elinde sigaran ,diğer elinde kopardığın saçlarınla hayatı sorguluyorsun.
Gözlerimi kapadım .Derin bir nefes aldım. Telefonumun titremesiyle irkildim. Saçlarımı geriye atarak telefonumu cebimden çıkardım. Numara kayıtlı değildi. Açtım fakat cevap gelmedi.
" alo!"
" Kısa tutacağım beni iyi dinle ufaklık."
ne olduğunu anlayamadım ve numarayı tekrar kontrol ettim. Hayır arayanı tanımıyordum. Hangi hadsiz bana bu şekilde hitap edebilir diye düşünüyordum ki konuşmaya devam etti.
" Kimsin ? Beni nereden tanıyorsun faslını geç. Seni tanıyorum . Seni senden daha iyi tanıyorum ! korkmanı istemiyorum. Ki korkacağını da düşünmüyorum. yan tarafında küçük siyah bir çantada okumanı istediğim, aslında daha çok saklamanı istediğim bir defter var. Sende beni sana bağlayan saçma sebepler buluyorum. " neler saçmalıyor diye düşünmeden edemiyordum.
ne tür bir psikopat bunları söyleyebilir diye düşünmeye başladım. ilk aklıma gelen okuldakilerin beni işlettiği olduğu için fazla uzatmadan konuya girdim. kimsenin saçma eğlencelerine ayıracak enerjim kalmamıştı.
" Beni tanıdığını kanıtla" dedim kendimden emin bir şekilde.
Kendi hakkımda çoğu kişinin bilmeyecegi bir düzine şey anlattı..
"tamam! yeter. Defter dediğin şeyde ne var?"
"okuyunca öğreneceksin" dedi kısaca.
"Neden okumak isteyeyim ki?" çok saçma bir muhabbete dönmüştü. zaten vücudum isyan etmeye de başlamıştı.
" İlgini çekecek bir yaşam. Sen bunları okuduğun sırada ben bitiş noktama varmış olacağım. Aylardır aklımda hapsettiğim duygularımı , yine aylardır kalbimde hapsettiğim sana, Madonna'ma açmak istedim. Şimdi telefonu kapattıktan sonra beni göremeyeceksin veya arasan da bulamayacaksın" sözünü kestim. bildiğin intihar edecekti. Son sözlerini söylüyor gibiydi. yine salak saçma şeylere takılıp üzüldüm ve korkmaya başladım.
" sakın intihar edip beni suçlu hissettirmeye kalkma. Ne o? korkak mısın ? cesaretin yok mu senin. neden kendine kıyıp beni de arkandan sürüklemeye çalışıyorsun? birazcık cesaretin varsa karşıma çık!" yarı küçümseme yarı teşvik edici bir tonla sarf ettiğim bu sözler onda aynı tesiri yaratmamış olacak ki;
" Çocuk yok karşında." dedi pes edercesine.
" Aynı fikirde değilim" dedim. Tüm manyaklar , sorunlular nerede varsa elimle koymuş gibi alıyorum hayatıma sokuyorum diye düşünmeden edemedim.
" beste şaka yapmıyorum . Günlüğü al . Almıyorsan da sen bilirsin. yakarım olur biter. Sadece gitmeden önce vedalaşmak istedim. Şu hayatta içimi açabileceğim tek kişi sensin. Yada ben öyle sanıyorum. sapık değilim . Hayır. Sadece aşığım , salak bir aşık.. Salak Raif..."
sarf ettiği sözlerin yarattığı etki de bir hayli fazlaydı. Etrafıma bakındım . Kimse yoktu .Çantayı aldım ve konuşmaya başladım.
" Bak beni iyi dinle. Okuyacağım. Tarafsız bir şekilde suçlamadan her satırını okuyup seni tanımak için elimden gelen her şeyi yapacağım. Fakat bana bir söz ver. Sabah saat sekizde ,seni tanıdıktan sonra burada olacağım. sende burada ol. Yaşıyor ol. bir de sesinden dinleme fırsatı ver bana. "
derin bir soluk aldığını duydum. Düşünüyor ,ölçüp biçiyordu .
" Okuduktan sonra geleceğini düşünmüyorum fakat tamam. burada olacağım. Şimdi evine git Üşüyorsun, üstüne kalın şeyler giyseydin daha fazla sesini duymak için her şeyi yapardım." irkilerek etrafıma baktım. Üzerimdekinin ince olduğunu nereden biliyor diye düşündüm. Beni izlediği aşikardı.
" Neredesin ?" diye soru yönelttim .
"bir nefes arkanda."
Bir elin ağzımı kapattığını hissettim. Çığlık atarak karşı koymaya çalıştım fakat bedenimin hakimiyetini kaybediyordum. burnuma bir bezin bastırıldığını hayal meyal hatırlıyorum. sonrasında gözüm karardı .
Kendini Raif olarak nitelendiren adam genç kızı bayıltıp arabasına doğru sürükledi. İnsanların ne kadar zayıf olduğunu bir kez daha kanıtladığı için kendiyle gurur duyuyordu.
