Zawgyi version.,
ေလေျပေလညွင္းေလးမ်ားက ျဖည္းညွင္းစြာ ျပန့္ျဖဴး၍တိုက္ခတ္ေနေလသည္၊ ျမက္ခင္းျပင္ေလးမ်ားမွာလည္းစိမ္းစိုေနၿပီး...ေလယူရာသိမ္းသည့္အလိုက္ပင္ ယိမ္းႏြဲ႕စြာလႈပ္ရွားေနၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္၌ ေတာင္ကုန္းကေလးေပၚမွ သစ္ပင္ႀကီးေအာက္သို႔ မိုးစက္တစ္ေယာက္ေပ်ာ္႐ႊင္စြာေျပးတက္ခဲ့သည္...အေနာက္မွေန၍လည္း သူ၏ခ်စ္ရသူတိမ္ညိုမွ ေတာင္ကုန္းေလးေပၚသို႔ ေျပးတက္၍ပင္ သူ႕ထံသို႔လာခဲ့သည္။
အလြန္သာယာသည့္ေန႕ေလးျဖစ္ၿပီး ႏွစ္ဦးသား ေတာင္ကုန္းေပၚမွ သစ္ပင္ႀကီးေအာက္တြင္ ေခတၱခဏထိုင္၍ မိုးစက္... တိမ္ညို႔ရင္ခြင္ကေလးကို အမွီျပဳၿပီး ႏွစ္ဦးသားအေမာေျဖေနၾကသည္။ တိမ္ညို မိုးစက္ကိုရင္ခြင္ထဲထား၍ ဖက္ထားရင္း ပန္းရနံ႕ေလးမ်ားျဖင့္ သင္းပ်ံ့ေနသည့္ ေလျပည္ေလညွင္းေလးမ်ားကလည္း တိုက္ခတ္ဆဲ...။
ထိုစဥ္ မိုးစက္ခဏတာအိမ္ေမာက်သြားသည္၊ မိုးစက္ ျပန္နိုးထလာေတာ့ျမက္ခင္းျပင္ေပၚတြင္ ေခြလ်က္ရွိေနေလသည္၊ သူ၏အနားမွာတိမ္ညိုမရွိေတာ့...႐ုတ္တရက္ေကာက္ထလိုက္ၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကို သူစူးစမ္းေလ့လာၾကည့္သည္...တိမ္ညို၏အရိပ္အေယာင္ပင္မေတြ႕ရ။
ထိုစဥ္ မိုးေကာင္ကင္းႀကီးေပၚမွ ေနမင္းႀကီးမွာလည္း ပို၍ပင္အရွိန္ျပင္းျပ၍ ပူအိုက္လာသည္၊ မိုးစက္ ေကာင္းကင္ေပၚသို႔ စူးရွေနသည့္ေန၏အလင္းေရာင္ကိုပင္အံတု၍ ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုသို႔ၾကည့္ေနစဥ္ တစ္ခဏအတြင္းမွာပင္ ထိုေနမင္းႀကီးမွာ ႐ုတ္တရက္မ်က္လုံးထဲမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး လင္းထိန္ေနသည့္ေကာင္းကင္ႀကီးတစ္ခြင္လုံး မိုးသားအလိပ္လိပ္မ်ားတက္လာၿပီး အေမွာင္အတိျဖစ္သြားသည္။ မိုးစက္အံ့ၾသထိန့္လန့္သြားၿပီး ေတာင္ကုန္းေလးေပၚမွ ေျပးဆင္းရန္ႀကံေနစဥ္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေတာင္ကုန္းေအာက္မွ ျမက္ခင္းျပင္ႀကီးတစ္ခုလုံးက ႀကီးမားသည့္အင္း ေရျပင္ႀကီးျဖစ္သြားၿပီး ေရမ်ားက သူရွိသည့္ေနရာထိပင္တျဖည္းျဖည္း တက္လာသည္။ မိုးစက္ ေၾကာက္လန့္သြားသည္။ သူေရလည္းမကူးတတ္ပါ... ထို႔ေနာက္ ႐ုတ္တရက္ တိမ္ညို၏နာမည္ကိုပင္ အားရွိသမွ် လွမ္းေအာ္ေခၚရေတာ့သည္။
