"တိမ္ညို...တိမ္ညို...ငါ့ကိုကယ္ပါ၊ မင္းဘယ္မွာလဲ" ဟုငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ၿပီးလွမ္းေခၚရင္း ပါးျပင္ေပၚသို႔ မ်က္ရည္မ်ားပင္ စီးက်လာသည္။
ထိုစဥ္ "မိုးစက္...ငါဒီဘက္မွာ" ဟု အေဝးမွလွမ္းေခၚလိုက္သည့္ တိမ္ညို၏အသံကိုၾကားလိုက္သည္။
ထိုအသံလာရာသို႔ မိုးစက္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ ခပ္ေဝးေဝး ကုန္းေျမရွိသည့္ေနရာမွ စိုးရိမ္တႀကီးႏွင့္ လွမ္းေအာ္၍ၾကည့္ေနသည့္ တိမ္ညိုကိုသူျမင္ရသည္။ ထူးဆန္းသည္မွာ သူသည္အေဝးမႈန္သမားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္မဟုတ္လား...ဘာ့ေၾကာင့္အေဝးမွတိမ္ညိုကို ျပတ္ျပတ္သားသားသူလွမ္းျမင္ေနရပါသနည္း။
"တိမ္ညို...ငါ့ကိုကယ္ပါဦး...ငါဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ၊ ေရေတြကငါ့ေနရာအထိတက္လာေနၿပီ၊ ငါေရမကူးတတ္ဘူး... ငါ့ဆီ အျမန္ဆုံးလာခဲ့ပါ" ဟုလွမ္းေအာ္ေျပာရင္း မ်က္ရည္မ်ားက အဆက္မျပတ္ပင္...။
"မိုးစက္ ခဏေစာင့္ေန ငါမင္းဆီအျမန္ဆုံးလာခဲ့မယ္...အဲ့ေနရာကေန တစ္ခ်က္မွမေ႐ြ႕နဲ႕ဟု ေျပာရင္း တိမ္ညို ေရထဲသို႔ ခုန္ခ်လိဳက္ၿပီး မိုးစက္ရွိရာသို႔ အျမန္ဆုံး ကူခတ္လာခဲ့သည္။ တိမ္ညိုေရထဲသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ မုန္တိုင္းထန္လာၿပီ ခဏအၾကာတုန္းက တည္ၿငိမ္ေနသည့္ေရျပင္ႀကီးကပင္ လိုင္းမ်ားထလာသည္။ မိုးစက္ဆီ အစြမ္းကုန္ကူးခတ္ေနေသာ္လည္း ကူးေလပိုေဝးေလျဖစ္ေနသည္။
ေတာင္ကုန္းေပၚတြင္လည္း မိုးစက္တစ္ေယာက္ပဲ တထီးတည္းရွိေနေလသည္။ တိမ္ညိုသူ႕ထံ လာေနသည့္ကိုပင္ လွမ္းေမွ်ာ္ေနရင္း သူ၏အေနာက္ဘက္ေက်ာေပၚသို႔ တစ္စုံတစ္ခုက က်ေရာက္လာၿပီး အားျဖင့္ေဆာင့္တြန္းခံလိုက္ရသလိုခံစားလိုက္ရသည္။
ေရထဲခ်သြားေသာအခါ မိုးစက္႐ုန္းကန္ၿပီးကူးခတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကလႈပ္၍မရ၊ တစ္ခုခုျဖင့္ ခ်ဳပ္ႏွောင္ထားသလိုပင္။ ေရမ်ားကလည္း သူ၏အသက္ရႈလမ္းေၾကာင္းထဲသို႔ တိုးဝင္ရန္ ေစာင့္ဆိုင္းေနသည္။
ထို႔ေနာက္ တိမ္ညို သူ႕ထံလာေနၿပီဆိုသည့္အသိျဖင့္ပင္ စိတ္ကိုတင္းထားၿပီး ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးေစာင့္စားေနရင္း ေရေအာက္သို႔ က်ေရာက္သြားသည္။ အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် မိုးစက္၏ ျမင္ကြင္းမ်ားမွာ အေမွာင္အတိဖုံးလႊမ္းသြားေတာ့သည္။
"မိုးစက္ပုံျပင္" (Part 6)
Start from the beginning
