သူတို႔ကေတာ့ အားႀကိဳးမာန္တက္ ဂါဝရျပဳေနလိုက္ရတာ သူတို႔ကို စကားျပန္မေျပာတဲ့ အရွင္းမင္းႀကီးကို သူတို႔လွန္း ၾကၫ့္လ္ုိက္တဲ့အခါ ေသြးအန္သူကအန္ ေဒါသထြက္လြန္းလိုမ်က္ႏွာ ႀကီးေတြရဲတဲ့သူကရဲနဲ႔ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ေနတာဘဲ
သူတို႔ရဲ့ အရွင္မင္းႀကီးက သူတို႔ကို ရိွတယ္လိုေတာင္မထင္ဘူး ပုလႅင္မွာထိုင္ၿပီး ေအာက္မွာ ထိုင္ေနတဲ့ သူရဲ့ၾကင္ယာေတာ္ကို ေမးေလးေတာင္ေထာက္ၿပီး ၾကၫ့္ေနလိုက္ေသးသည္
အဲ့ေတာ့မွာ အမတ္ေတြနားလည္လိုက္တာက ဒီထိုင္းခင္းေတြက သူတို႔အတြက္မဟုတ္ဘဲ ဘုရင္က သူနဲ႔အတူပါလာမဲ့သူရဲ့ ၾကင္ယာေဝာာ္ေျခေထာက္ေညာင္းမွာဆိုလို႔ ျပင္ေပးရင္ သူတို႔အတြက္ပါ အနည္းငယ္ျပင္ဆင္ေပးထားျခင္းျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္လိုက္ၾကသည္
ခ်န္းရွင္းက သူအသက္ငါးဆယ္ေရာက္ေတာ့ ဖန္းမင္းေကြ့နဲ႔ လ်ိွရွန္ေက်ာက္တို႔ေမြးတဲ့ သားကိုအိမ္ေရ႔ွစံ ရာထူးေပးၿပီး ငါးဆယ္ႏွစ္ ႏွစ္ မွာ ဘုရင္တင္ေျမႇာက္ေပးၿပီး သူကေတာ့ ဝူေဝ့နဲ႔အတူတူ ပန္သီးပင္ေတြ မ်ားစြာရိွတဲ့ ေနရာတစ္ခုမွာ ႏွစ္ေယာက္တစ္ကမ႓ာလုပ္ေနခဲ့ၾကသည္ ရႊယ္ဝူေဝ့ ဒီ ကမ႓ာမွာသူလုပ္ရမဲ့ မစ္ရွင္ေတြက သူေဆးခပ္ခံရတဲ့ ညထဲကၿပီးသြားပင္မဲ့လည္း သူခ်န္းရွင္းကိုမခြဲခ်င္တာေၾကာင့္ နီကြန္းကိုအသက္ခိုးခိုင္းၿပီး ႏွစ္ေယာက္လံုးသန္သန္မာမာနဲ႔ သူက ႏွစ္ရွစ္ဆယ္ထိေနခဲ့သည္ ခ်န္းရွင္းကေတာ့ အခုမွာ ခုႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္သာရိွေသးသည္
ရႊယ္ဝူေဝ့ သူထြက္သြားရမဲ့အခ်ိန္က နီးလာၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္
" အဖိုးႀကီး ခင္ဗ်ားကို ခ်စ္တယ္ တကယ္လို႔ ျပန္ဆံုဖို႔ေရစက္ရိွေသးရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ဆံုခ်င္ေသးတယ္"
"ကိုယ္က်ားေပါက္ေလးက စကားအရမ္းတက္တာဘဲ က်ားေပါက္ေလးသာ ကိုယ္နဲ႔ ျပန္ဆံုခ်င္ရင္ ေရစက္ေတြဘာေတြ ရိွေနစရာမလိုပါဘူး ကိုယ္က က်ားေပါက္ေလးရဲ့ ကိုယ္သင္းနံကိုခံစားဖို႔ က်ားေပါက္ေလးေနာက္ကိုအျမဲလိုက္လာျပီးေဘးမွာ အၿမဲရိွေနမွာ"
" ခင္ဗ်ားဒီအရြယ္ႀကီး ေရာက္ေနၿပီ အခုထိ မရွက္ေသးဘူးလား "
ရႊယ္ဝူေဝ့ ( ရွှယ်ဝူဝေ့ )
Start from the beginning
