ေတာ႐ိုင္းသားေလးရဲ႕ခ်စ္ပံုျပင္(တောရိုင်းသားလေးရဲ့ချစ်ပုံပြင်)

အပိုင္း(၂၀)(Unicode)

"သဝန်တိုစရာလား ဆိုင်ကယ်စီးရင် အအေးပက်မှာစိုးလို့ပြောနေတာ"

အေးချမ်းမောင်လည်း အဲလေးနည်းနည်းမှ ရှိန်ရှိန်ဆိုပြီး ဂြိုဟ်ကြည့်လေးကြည့်ရင်း လေသံမာမာလိုက်သည်။

"တကယ် သဝန်မတိုဘူးနော်
အဲ့ဒါဆို ဒီလိုဆိုရော သဝန်တိုလား"

လွှမ်းစေသူလည်း မောင့်ရှေ့တည့်တည့်သွားရပ်ကာ အင်္ကျီလှန်ပြန်လိုက်သည်။

"ငြင်းစမ်း လူကြီး"
လွှမ်းစေသူကတော့ မောင့်မျက်နှာကို sexyဆန်ဆန်ကြည့်ရင်း မျက်စပစ်ပြလိုက်သည်။

"အဲလေး အင်္ကျီကြီးပြန်ချစမ်း မချရင် ငါရိုက်.."

အေးချမ်းမောင်ရဲ့ စကားမဆုံးခင်မှာပင် အေးချမ်းမောင်ရဲ့လက်က အဲလေးရဲ့ဗိုက်ပေါ်သို့ရောက်နှင့်ပြီးသားဖြစ်သွားသည်။အလိုလိုရောက်သွားခြင်းတော့မဟုတ်ပေ။အဲလေးက အေးချမ်းမောင်ရဲ့လက်ကို လှမ်းဆွဲကာ သူ့ဗိုက်ပေါ်မှာ တင်ထားခြင်းဖြစ်သည်။အေးချမ်းမောင်က လက်ကိုပြန်ရုပ်မယ်လုပ်တော့ အဲလေးက အားနှင့်ဆွဲလိုက်၍ အေးချမ်းမောင်ရဲ့ဗိုက်သားလေးနှင့် အဲလေးရဲ့ဗိုက်သားက ထိကပ်မိသွားသည်။

နူးညံ့သောအဲ​လေးရဲ့ဗိုက်က ပူနွေးနွေးလေးဖြစ်နေသည်။အဲလေးဗိုက်ကလေးကိုမထိတော့ဘဲ အေးချမ်းမောင်လည်း လက်ကိုအောက်ချလိုက်သည်။အေးချမ်းမောင်တို့ရဲ့ ရင်ခုန်နှုန်းက တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်အပြန်လှန်ကြားနိုင်လောက်သည်ထိခုန်နေသည်။

"မောင်လည်း ကျွန်တော့်လိုခံစားရတယ်မို့လား"

လွှမ်းစေသူကတော့ မောင့်ကိုတင်းကျပ်စွာဖက်ထားလျက်မေးလိုက်သည်။မောင့်ကုပ်ပိုးလေးကိုလည်း ဖွဖွလေးနမ်းနေလိုက်သည်။

"အဲလေး ဖယ်တော့ ငါတို့နောက်ကျနေလိမ့်မယ်"

"ကျွန်တော်မေးတာဖြေဦး မောင်လည်းခံစားတတ်လားလို့"

မောင့်ရဲ့လည်တိုင်လေးကို နှုတ်ခမ်းလေးနှင့်စုပ်ယူလိုက်သည်။

အဲလေးရဲ့အမေးကိုတော့ အေးချမ်းမောင်မဖြေချင်ပေ။ဒီအဖြေကိုသိပါက အဲလေးရဲ့စိတ်တွေပိုပြီးထိန်းရခက်ပေမည်။ထို့ကြောင့် ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပြီး အဲလေးနမ်းတာကိုသာ ခွင့်ပြုထားလိုက်သည်။