The Garden Of Wounds(Teen Series #1)

Chapter 2

Doreen's POV

"Twinkle, twinkle little star~"

"Ano ka? bata?!" Sigaw ni Riley kay Rex.

"Loh! bata lang ba dapat kumakanta ng ganyan?" Inirapan nalang siya ni Riley. Hays. Oo nga matalino sa math kaso... nung dito na kami tumira sa Pinas naging ganyan na siya. Hays. Naiwan ata niya yung utak niya sa SoKor.

"Lachimolala~ Carbonara~"

"Argh! can you please stop singing?!" Sigaw na naman ni Riley.

"Hoy, san ka jan? Pula o Puti?" Tanong ni Yra sakin. Buti good mood siya ngayon.

"Pula! Sa Pula sa Puti imong papa way tuli!" Kanta naming dalawa sabay tawa.

"Loh Ate bastos." Napansin naman kami ni Rex. Kumunot naman ang nuo ni Riley samin na halatang walang naintindihan HAHAHAHA!

"We didn't say anything bad." Like Ate like Bunso kaya like siya ni Rex HAHAHAHA!

"Sa kapit-bahay ata siya na mana." Bulong ni Rex na narinig ni Riley. Tanga talaga bubulong na nga lang malakas pa. Bobo amp.

"What?!" - Riley

"Ay bingi." - Rex

"Sa Pula ako." - Yra

"Sa Pula din is me!"

"Ayaw niyo ba sa Puti? bakit Pula kayo ng Pula?!" Reklamo naman ni Rex.

"Wala dawng ligo yung Puti eh." Sagot naman ni Yra.

"At bobo." Napatingin naman sa akin si Rex.

"Mga walang hiya!"

"I have a thick face, Bruh." -Yra

"Utak mo nga naiwan."

"Saan?!" - Rex

"Ewan ko." Tumawa naman kaming tatlo dahil sa itsura ni Rex HAHAHAHA!

"Kain na kayo dito." Tawag sa amin ni Mama. Tumungo naman kami sa lamesa.

"Pray muna kayo bago subo." Pagpaalala ni Mama sa amin. Ngumiti naman ako sa kanya at nagsimulang magdasal.

"Hmm... Ang sarap naman nito Tita!" Pagpuri naman ni Riley kay Mama.

"Namiss mo atang yung luto ni Tita." Ani ni Yra habang ngumunguya.

"Oo nga, 13 pa ako non eh nung natikman ko ang adobo ni Tita." 4 years na pala kaming di nakabalik dito ah. Ngayon magfo-4thyear college na kami. Hays gurang na kami.

"Oo nga pala, sa Mama ka ba tumitira?" Tanong ni Mama kay Riley.

"Yes po. Busy sila Mama ngayon eh. Tas si Ate naman kailangan dito tumira para malapit lang yung school. Kaya ayun ako lang mag-isa." Malungkot na saad ni Riley.

"Gusto mo samahan kita?" Bulong ni Rex na narining ko. Sinipa ko naman ang kanang paa niya. Napatingin naman siya sakin na nakataas-baba yung kilay.

"I-I was just j-joking." Nauutal na sambit niya.

"Nice joke. Nakakakikig." Pangaasar ko naman sa kanya. HAHAHA!

"Ate..."

"Just eat, Rex." Sambit ko habang binigay sa kanya yung adobong manok.

After namin kumain pupunta kami ng school para hanapin yung section namin. Eh ayaw naman ni Yra kasi may uutusan daw siya para hanapin yung section namin, eh ako lang naman yung tumanggi kasi naman hindi ako pinanganak na gold yung kutsara! nubayan. Pero magpapasama naman ako kay Eryl.

"Mama aalis na po ako, hihintayin ko pa si Eryl." I smiled.

"Sige anak, mag ingat kayong dalawa ha." Tumango naman ako at nag flying kiss.

Lumabas ako sa main door at papuntang main gate. Ang laki talaga no? may main-main pa eh yung samin nga isang gate lang tsaka pintuan ng bahay namin. Hays, ang hirap talaga pag color gold yung bowl ng cr niyo.

"Asan na ba tong babaitang to ang tagal naman!" Kinuha ko yung cellphone ko at dinial ang number niya.

Calling. . .

Ringing. . .

["Hello?"]

"HOY, SAN KANA?! ANO, NASA EDSA KA BA DAHIL ANG TAGAL-TAGAL MO?!"

["Chill lang, nag kakatapos ko lang maligo eh."]

"WAO 1 HOUR MALILIGO?! BAKIT NAG COCONCERT KA BA DYAN SA CR?! ANG TAGAL MO NAMAN!"

["Masisira ata eardrums ko sayo eh."]

"BILISAN MO! YOU'RE WASTING MY TIME!"

["Yes, ma'am"]

After 500 years nakarating na agad siya. Lumabas naman ako sa main gate at sumakay sa kotse niya.

"Wao 1hr and 30 minutes."

"Sorry na Ma'am." Ngumiti naman siya sakin at inirapan ko lang siya. Kapal talaga ng anit neto.

"Nextweek na pala ang pasukan natin." Sambit niya habang nagmamaneho.

"Ang dali lang ng panahon. Kahapon kayo pa tas ngayon may iba na siya." Hugot ko naman.

"Ay, Broken ka te?"

"Oo broken ako dahil pinagantay mo ko ng 2 hours. Mga 1pm pa kita sinabihan tas naligo ka after 30 minutes at pinaghintay mo ko ng isang oras. SINONG HINDI MASASAKTAN DON?!" Sigaw ko sa kanya.

"Weh, yung nabangga ka nga hinihintay mo pa rin siya hanggang ngayon." Singit naman niya.

"Ibang usapan yon!" Luh nangeexpose hmp.

"We're here." Sambit niya sabay break. Bumaba na kami at pumasok sa main gate.

"San ba tayo uuna?" Tanong ko sa kanya habang naglalakad.

"Sa bulletin board muna tayo titingin." Ani niya.

Naglakad naman kami patungong bulletin board. Ano ba yan! bakit paiko-ikot ang daanan dito! nakakahilo ah.

Patuloy pa rin kami sa paglalakad nang–

"Aw." May nakabangga na naman ako. Hays.

"Sorry." Paghihingi niya ng paumanhin. "Di, okay lang." Tugon ko naman sa kanya. Lumaki naman ang mga mata ko ng marealize ko na–

KABOSES NG NAKABANGGA SAKEN!!!

Dali-dali ko namang hinanap yung lalaking yun. Asan na yun!

"Hoy! may hinahanap ka ba? nawala ba yung earrings mo?" Tanong niya sakin.

"May naghahanap ba ng earrings ng di tumitingin sa sahig?" Tanga taraga.

"Wala hehe. So ano nga?"

"Nakita ko na siya! destiny na ba ituuuuu?!"

"Hays. Baka janitor yan dito yung destiny mo ah." Pagbibiro niya sakin.

"It doesn't matter kung janitor siya or what. You can't choose people when it comes to love." I said. "Ang importante mahal niyo ang isa't-isa."

"When it comes to food, makakaya ba ng pagmamahal niyo para makabili lang ng bigas?" She asked.

"No. Try mo nga yan kung mabubuhay ka ba nyan. Tanga ka ba?" Sarap tadyakan neto eh.

"Let's go na, baka gagabihan pa tayo dito. Tita needs you." Oo nga pala naiwan pala si Papa don sa SoKor. Ang OA kasi ng boss Papa eh, ayaw siyang ipag-leave kahit isang buwan lang.

"Okay let's go!" Ani ko.

"We accept the love we think we deserve."

Stephen Chbosky, The Perks of being a Wallflower