12.bölüm

729 24 4
                                    

Sesler birden kesildi. Ne olduğunu anlamamıştık. gitmişler miydi yoksa ? Odamın kapısına sonra sertçe biri yine vurdu , defalarca. açmak istese açardı . sadece bizi korkutmaktı amacı. birden odamın duvarlarının yavaş yavaş siyah rengi aldığını gördüm. babama gösterdiğim de adamın dili tutulmuş konuşamıyordu. fısıltılar çoğalıyor sesler odada inliyordu sanki. camdan atlayalım baba ne olursun diye bağırdım. pencereden baktığımızda mezarlıktaki 3 mezarın kazıldığını gördüm. içindekiler çıkmıştı. ağlamaya vakit yoktu korkudan kalbim ağzımda atıyordu. babam sadece dua et kızım dediğin de başlamıştım dua etmeye. biz ederken onların sanki canı yanıyordu. bağırıyolardı. sonra garip seslerin ardından kahkaha sesleri gelmeye başladı. "Ay tepeye ulaştığında , yaşadığınız korkunun sonunda , tek çağre ÖLÜM" diye müzik söylüyorlardı. herşey birden odadan çekildi. gittiler. babama sana bir kutu göstericem baba diye kalkıp odamın köşesinden kutuyu almaya gittim. arkamı döndüğüm de babam boynundan kesilmiş gözleri oyulmuş vaziyette yatağımda yatıyordu. çığlık atmaya başladım. ağlamak çözüm değildi sadece çığlık atıyordum. buradan asla kurtulamıcaktım. benide alıcaklardı. kendi kendime kimler diye sorduğumda arkamdan bir ses "CİNLER" dedi. arkamı dönemiyordum ama birinin nefes alıp vermesini hissedebiliyordum. ne olursun git diye yalvarmaya başladım. birden yok oldu. yatakta babam da yoktu. yalnız kalmıştım en iyisi intihar edip kurtulmak olacaktı . camı odamdaki minik sandalyeyle kırdım ve camın sivri yeriyle bileklerimi kesmeye başladım. Bir dakika!!! Olamaz!!! ÖLEMİYORDUM! bileklerim kesiliyordu ama kan akmıyordu. acı bile hissetmiyordum. pencere de artık camda yoktu. atlasam belki ölürdüm. aşağıya baktığımda etrafta ruhların dolaştığını gördüm. bir çocuk, çamaşır seren bir anne, tüfekli bir baba.. ama bembeyazlardı. midem bulanmıştı ve camdan aşağı kusmaya başladım. ama bunu farkında bile değillerdi. çocuk beni görüp döndüğünde gözleri kıpkırmızı ağzı burnu kan içindeydi ve o cızıltılı sesle bağırıyordu. hemen camdan çekildim ve odamın köşesine sıkıştırdım kendimi. deliriyordum iyice.

Karanlık konakHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin