Chapter 26

662K 26.9K 19.1K
                                    


Trigger Warning: Harassment

‍‍‍"S-saan mo ako dadalhin?" nanginginig ang boses na sabi ko. My hands are cold and I can feel my bones numbing. He's looking at me intently and darkly... halatang may pinaplano.

Mahigpit kong kinapitan ang cellphone ko. I breathe. Calmness under pressure, Chin. Calmness under pressure.

But for the first time in my life, hindi ito gumana. Para akong sasabog sa kaba. Matagal na akong tumigil sa red cross para iwasan siya... and now, he's here again.

He scowled. "I told you to break up with him. I fucking told you."

Nanginig ang labi ko. Hindi dapat ako sumagot. It might trigger him. I swallowed hard and prayed. I must think straight. Tumingin ako sa labas at napansing hindi ko na alam ang tinatahak niyang daan. Lalo akong kinabahan. Nanlalamig na ang mukha ko sa takot... this can't be happening... please, Troy, look for me...

"L-Luke, p-please, don't do this..." my voice was already slurred when I said that.

Nawala na nang tuluyan ang lungkot ko dahil kay Mira. The tension and fear immediately dominated my heart. I'm in danger! Masama ang tingin na ipinukol niya sa akin kaya lalo akong nanginig. I'm so close to crying but I know I shouldn't.

Padilim nang padilim ang paligid dahil lumalalim na ang gabi. Matagal at mabilis siyang nag-drive... parang may humahabol sa amin. Ilang beses ko nang pinindot ang dulo ng daliri ko dahil sa nararamdamang kaba. Kahit bukas ang aircon ay tuluan ang pawis ko. I tried opening the door but it's locked.

"Luke, please..." I begged him.

He stopped driving when we reached an isolated building. Wala akong ibang makita kung hindi mga puno. Pinatay niya ang makina ng sasakyan at bumaba roon. He made sure that all the doors were locked from the outside before entering the building, leaving me inside the car.

Think, Chin, think. You have to get out of this car or you'll be dead. I gulped and closed my eyes, fighting the urge to cry. I feel hopeless. My breathing was already heavy. Wala akong maisip na paraan. I feel like my knees were wobbly. Kung hindi lang ako nakaupo ay baka natumba na ako.

I prayed for my life when Luke went out of the building with a gun in his hands.

Lord, please, save me.

He opened the door and get my sweaty palms. Matapos iyon ay malakas siyang tumawa na parang sinasaniban ng kung sinong demonyo.

"Wala pa akong ginagawa, natatakot ka agad," he whispered.

Tumaas ang balahibo sa batok ko. Ramdam na ramdam ko ang lamig ng paligid. Hindi ko alam kung ang tumulo ba sa aking kamay ay pawis o luha. Wala pa mang nangyayari ay pagod na pagod na ako.

He pointed the gun on my temple. Doon ko hindi napigilang umiyak. This isn't the death I wanted. This shouldn't be my end. I worked so hard to get where I am today. I'm so close to reaching my dreams. I'm so close to marrying Troy... I should stay alive. Kailangan ako ni Troy. Iiyak 'yon kapag nawala ako. I should stay alive for him.

We went inside the abandoned building. Hindi ako nakapalag dahil sa nakatutok na baril sa ulo ko. There are no other things inside aside from a chair and a massive table. May kama rin sa gilid at ayaw abutin ng isip ko ang pwedeng mangyari roon.

"Upo!" he roared.

Mabilis ang ginawa kong pag-upo. He chuckled before holding my jaws. Mahigpit ang pagkakapit niya roon at madiin ang titig sa akin. Tumulo ulit ang luha ko nang bumaba ang mata niya sa nanginginig kong labi. He planted a kiss on my lips before smiling.

Taming the Waves (College Series #2)Where stories live. Discover now