Radio Nergens

29.

-

Er doen twaalf kroegen mee aan de kroegentocht. Dat betekent dat ik twaalf keer een cola bestel, waar twaalf keer een scheut safari in gaat. Telkens wanneer Aiden vindt dat ik er niet genoeg in doe, giet hij er eigenhandig een beetje bij. Het zorgt ervoor dat ik me steeds ontspannener en lacheriger voel. Morgen ga ik hier vast spijt van hebben, maar op dit moment lijkt dronken worden wel een goed idee. Ik moet het toch een keer hebben meegemaakt?

Rond etenstijd halen we ergens een frietje en dan haasten we ons weer verder. We moeten namelijk nog drie kroegen en we hebben maar tot acht uur de tijd om onze bonnetjes in te leveren. Als laatste bezoeken we het populairste bierlokaal van de omgeving.

'Shotjesbar!' brult Emilia enthousiast als we ons in de menigte storten.

'Hebben ze een shotjesbar?' vraagt Aiden geamuseerd. En hoewel ik al mijn hele leven in deze gemeente woon, wist ik het ook niet.

Emilia knikt overdreven hard. 'In de kelder. Let's gooo!' Ze legt haar handen op de schouders van Joey om in een minipolonaise het steegje langs het bierlokaal in te lopen.

Daar zie ik inderdaad een trap die naar beneden leidt. Goh, ik heb nooit geweten dat ze hier een kelder hebben. Ik volg de Scaletta-tweeling de steile trap af en we belanden in een slechtverlichte vierkante ruimte die me ongewild doet denken aan een graftombe. Een hele feestelijke graftombe, dat wel.

Zodra Emilia de kerel van een jaar of vijfentwintig ziet die in de hoek staat met een laptop worden haar ogen groot. 'Karaoke!'

Joey klopt zijn zus bemoedigend op haar rug. 'Leef je uit.'

Dat laat ze zich geen twee keer zeggen. Binnen een paar seconden heeft ze Mamasé van K3 aangevraagd. Met de microfoon in haar hand gaat ze helemaal los. Alle overige tien bezoekers van de shotjesbar zingen mee, inclusief ik. Het is eigenlijk schrikbarend wat een groot deel van deze tekst ik uit mijn hoofd ken.

Aan het eind van het nummer pompt Emilia de microfoon in de lucht als overwinningsteken. 'Yes!'

De dj grijnst haar toe. 'En hoe vaak denk je dat je nu het woord 'mamasé' hebt gezongen?'

'Honderdnegenentachtig keer,' gokt Emilia.

'Dat is goed!' juicht de dj, wat ongetwijfeld een leugen is. 'Dat betekent dat jij een gratis shotje naar keuze krijgt, gefeliciteerd. Wie is de volgende die een poging wil wagen?'

'Lesley!' joelt Emilia.

Ik trek een moeilijk gezicht. 'Volgens mij ben ik daar nog niet dronken genoeg voor.'

'Dan gaan we eerst shotjes halen,' besluit Emilia. Ze geeft de microfoon door aan Joey. 'Als jij nou eens een leuk nummer uitzoekt voor jou en Aiden. Wij zijn zo terug.' Ze sleurt me mee naar de bar die tegen de achterwand is gemaakt. Daar heeft ze slechts een milliseconde nodig om haar keuze te maken. 'Doe maar vier blowjobs.'

'Emilia!' roep ik uit, want over dit shotje heb ik verhalen gehoord. 'Dat ga ik niet doen. Zelfs niet als ik heel erg dronken ben.'

'Oké, oké.' Ze rolt met haar ogen, maar wijzigt dan wel haar bestelling. 'Vier appeltaartjes, graag.'

De barman gaat aan de slag en schuift niet veel later vier kleine glaasjes met een onidentificeerbare vloeistof met daarop een toefje slagroom naar ons toe. In dit licht kan ik niet eens precies zien welke kleur dit shotje heeft. Ranzig.

Emilia overhandigt me een van de shotjes. Met een van de andere klinkt ze ertegenaan om te proosten. Voor ze het achterover giet, zendt ze me een waarschuwende blik toe. 'In één keer naar binnen, hè.'

Met opgetrokken neus kijk ik naar het shotje in mijn hand. Moet dit echt? Voorzichtig breng ik het naar mijn mond. Ik ruik er even aan en het blijkt best mee te vallen. Net een echte appeltaart, maar dan met alcohol.

Ondertussen heeft Emilia het hare al naar binnen gegoten. Met de rug van haar hand veegt ze langs haar lippen. 'Waar wacht je nog op?'

Tot ik dit minder eng vind? Maar dat zeg ik niet tegen haar. In plaats daarvan breng ik het glaasje tot aan mijn lippen. Oké, ik kan dit. Het is maar één keer. Daarna kan ik voor de rest van mijn leven alle shotjes die me aangeboden worden blijven weigeren. Dan heb ik de ervaring achter de rug.

Ik haal diep adem en sla het shotje achterover. Proestend zet ik het glaasje terug op de bar. Het brandende gevoel in mijn keel zorgt ervoor dat ik een paar keer met mijn ogen knipper. Dat was niet eens zo heel vies, alleen dat branderige maakt het minder prettig.

Naast me staat Emilia te juichen en te klappen. 'Ik ben zo trots op je.'

Met de overige twee shotjes haast ze zich naar Joey en Aiden. Die zijn het inmiddels met de dj eens geworden over welk nummer ze gaan zingen. Nadat ze allebei hun shotje achterover geslagen hebben, pakken ze ieder een microfoon en klinkt er een gitaarintro door de ruimte.

Vaag herken ik het als iets van het personeelsfeest van afgelopen jaar waar mijn collega's helemaal op los gingen. En ik weet dat mijn moeder dit ook wel leuk vindt. Zelf ken ik de tekst niet goed, maar gelukkig staat die in het beeld.

'Though it's cold and lonely in the deep dark night,' zing ik zachtjes mee terwijl iedereen om me heen de longen uit zijn lijf brult. 'I can see paradise by the dashboard light.'

Emilia slaat haar arm om haar broer heen en buigt zich naar zijn microfoon toe om samen te zingen. Ik doe op veilige afstand mee. De alcohol heeft me inmiddels behoorlijk bubbelig gemaakt. Wat een heerlijke mensen zijn dit toch. Ik wou dat er elke maand een kroegentocht was.

Nadat het nummer is afgelopen, trekt Emilia mij mee in de richting van de dj. 'Nu gaan wij samen een liedje zingen. Wat wil je doen?'

'Misschien iets van de Backstreet Boys?' oppert de dj. 'Die heb ik de hele dag nog niet gehoord. Had ik eigenlijk wel verwacht bij zoiets als dit.'

Emilia knikt met een uiterst serieus gezicht. 'Dat is een zeer goed idee. Laten we I want it that way doen.'

'Nee, As long as you love me.' Pas als de woorden mijn mond uit zijn, besef ik dat ik hiermee soort van heb ingestemd om mee te doen.

Ach, dat kan er ook nog wel bij. Hopelijk zijn alle mensen om me heen te dronken om zich dit morgen te herinneren.

De hand van de dj zweeft boven de muis terwijl hij ons aankijkt. 'Zijn jullie er klaar voor?'

Snel grissen we allebei een microfoon van de tafel. We gaan met onze gezichten naar het grote scherm aan de muur staan en de dj start het nummer. Meteen begint Emilia zwoel te dansen.

Als de tekst begint, blijk ik ook dit nummer beter te kennen dan gedacht. Vol overgave zing ik mee. Hopelijk is echt iedereen dit morgen vergeten.