အပိုင္း(30)

Start from the beginning
                                    

ေဒါသထြက္ထြက္ျဖင့္သူ့ေခါင္းကိုသူနာက်င္ေအာင္ထုရိုုက္ေနသျဖင့္ဧပရယ္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကိုအတင္းဖက္ထားလိုက္ျပီး

"နင့္အမွားေျကာင့္မဟုက္ပါဘူးဘုန္းထြဋ္ရယ္ ... လိုက္မတားဆီးေပးနိုင္တဲ႕ငါတို့အျပစ္ေတြပါ အဲ႕ဒါေျကာင့္နင့္အမွားဆိုျပီးမခံယူပါနဲ႕ဟာ..."

အားေပးနစ္သိမ့္ေပးေသာဧပရယ္၏ရင္ခြင္ထဲမွာလြတ္လပ္စြာငိုခ်လိုက္ပစ္ကာ

"ဧပရယ္ ငါေျကာက္တယ္ ။သူ့ကိုဆံုးရံႈးရမာေျကာက္တယ္ ။သူငါ့ကိုထားခဲ႕မွာေျကာက္တယ္ "

လူေျကာက္ေသာကေလးသဖြယ္ငိုရွာေနေသာသနားစရာေကာင္လွေသာဘုန္းထြဋ္ေခါင္းေလးကိုအသာအယာပုတ္ေပးလ်က္အားေပးေနေလသည္။

ခဏအျကာခိုကိုးအိမ္ေရွ႕သို့ေရာက္ေသာအခါ သူကားကိုအလ်င္အျမန္တံခါးဖြင့္ျပီး ခိုကိုးနာမည္ကိုေရမတြက္နိုင္ေအာင္တ၍တံခါးဖြင့္ထားေသာခိုကိုးျခံထဲသို့ဘုန္းထြဋ္အေလာတျကီးေျပးဝင္လာကာအိမ္ဝမွဘုန္းထြဋ္အေဖကိုျမင္ကာေတာင္းဆိုလိုက္သည္။

"က်ြန္ေတာ့္ကိုခိုကိုးနဲ႕ေတြ႕ခြင့္ေပးပါ"

"ရြံ႕ဖို့ေကာင္းတဲ႕ေကာင္ ထြက္သြားလိုက္ "

ခိုကိုးအေဖသည္ဘုန္းထြဋ္မ်က္နွာျမင္သည္နွင့္ေဒါသအလိပ္လိပ္ထကာ သတ္ျပစ္ခ်င္ေနေသာစိတ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ထား၍မရနိုင္။

"ခဏေလာက္ပါပဲဗ်ာ ေတာင္းပန္ပါတယ္"

"ငါလက္ပါမိေတာ့မယ္ နင္ထြက္သြားလိုက္ေတာ့..."

"ေက်းဇူးျပုျပီး ခိုကိုးကိုေတာင္းပန္ခြင့္ေပးပါ"

"ေသသြားတဲ႕သူေတာင္ နင္ဒုကၡေပးလိူ့မဝေသးဘူးလားဟမ္... "

"က်ြန္ေတာ့္အမွားကိုက်ြန္ေတာ္သိပါျပီ ေတြ႕ျပီးေတာင္းပန္ခ်င္ယံုပါ ဒီေန့မွမေတာင္းပန္ရရင္ တသက္လံုးေနာင္တရေနမိမွာ "

မာနတရားကိုစြင့္လြတ္၍ဒူးေထာက္လိုက္ကာခိုကိုးအေဖ၏ေျခေထာက္ကိုဖက္ရပ္လ်က္ငိုယိုျပီးေတာင္းပန္ရွာ၏။ထိုအျပုအမူမွာဘုန္းထြဋ္၏သိကာၡအကုန္ပင္ျဖစ္သည္။အေဖျဖစ္သူမွာေတာ့ ေဒါသမ်ားမထိန္းနိုင္ကာေျခေထာက္ကိုအတင္းခါထုက္၍အရိွန္ျပင္းစြာကန္ထုတ္လိုက္ေသာအခါ သူအေဝးသို့ပံုက်သြားျပီးဘုန္းထြဋ္၏ေမးရိုးမွတစ္ဆင့္နွာခါင္းမ်ားမွေသြးမ်ားက်လာ၏။ဒီအထိတိုင္ ဘုန္းထြဋ္ ဇြဲမေလ်ာ့ေသးေပ ဒဏ္ရာမ်ားကိုအံတုလ်က္ ေျခလက္ေထာင့္ကာေျဖးညင္းစြာေလ်ွာက္၍အေဖ၏ဒူးနားကိုကပ္လာျပန္သည္။ ခိုကိုးအေဖ မွာပိုေဒါသထြက္လာျပီး သူ့၏ေက်ာျပင္သို့ဖိနင္းခ်လိုက္၏။ထိုသူ၏အေလးခ်ိန္ျကီးမားေသာေျခေထာင့္ျဖင့္အရိွန္ျပင္းစြာနင္းေခ်မူေျကာင့္သူေျမျပင္တြင္လူးလိမ့္ျပင္းထန္စြာနာက်င္ရၿပန္သည္။ဘုန္းထြဋ္သည္ကိုယ့္အျပစ္ကိုယ္သိေသာေျကာင့္ မည္မ်ွျပန္မတုန့္္ျပန္ဘဲျငိမ္သက္စြာ ေနေလ၏။ ထိုအျဖစ္ကိုလက္ပိုက္မျကည့္နိုင္ေသာမာန္မွာေတာ့ အစ္ကို ကိုအနိုင္က်င့္ေနေသာသူကိုစိတ္တိုတိုျဖင့္အနားသို့လ်ွာက္လာျပီးထိုသူ၏ေကာ္လံကိုဆြဲေဆာင့္ကာထိုးရန္ခ်ိန္လိုက္ေသာအခါ ဘုန္းထြဋ္သူ၏ေျခေထာင့္ကိုကိုင္၍မ်က္နွာငယ္ျဖင့္ေခါင္းေလးခါကာမလုပ္ရန္ေတာင္းဆိုေနရွာသည္။

ကိုျကီးရဲ႕ေကာင္ေလး(completed)Where stories live. Discover now