အပိုင္း(11)

Start from the beginning
                                    

"ဒါဆိုဘာလို့ အခုမတည့္ေတာ့တာလဲ"

ခိုကိုးလည္းသိခ်င္စိတ္ျဖင့္နူတ္မထိန္းနိင္ဘဲေမးမိေလသည္။ဘုန္းထြဋ္ တည္တံ႕ေသာမ်က္နွာထားျဖင့္ သစ္ပင္မ်ားကိုေငးျကည့္ျပီးသက္ျပင္းရွည္တစ္ခ်က္ခ်ကာ

"နည္းနည္းအရြယ္ေရာက္လာေတာ့ သူေကာင္းေလးတစ္ေယာက္ကိုျကိုက္လာတယ္ထင္တယ္ ။အဲ႕ဒီတုန္းကကိုယ့္မွာလဲခ်စ္သူမိန္းကေလးရိွတယ္။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲ႕ေကာင္ေလးကသူ့ကိုျငင္းျပီးကိုယ့္ကိုဖြင့္ေျပာလာတယ္။ကိုယ္လဲျငင္းယံုကလြဲလို့ဘာတက္နိုင္မွာလဲ ။အဲ႕တာေျကာင့္ ကိုယ္ျငင္းလိုက္တယ္။ဒါေပမယ့္  သူထပ္လာေျပာျပန္တယ္။ သူကိုျငင္းရင္နိုင္ငံျခားတစ္သက္လံုးေျပာင္းေနေတာ့မယ္တဲ႕ လက္ခံရင္ဒီမွာပဲဆက္ေနမယ္တဲ႕"

"အဲ႕ေတာ့ ဘယ္လိုေျဖလိုက္လဲ"

ခိုကုိး၏သိခ်င္စိတ္မ်ားလဲတဖြားဖြားေပါထြက္လာျပီး ထပ္ခါေမးေနေလေတာ့သည္။

"ကိုယ္သူ့ကိုမညာခ်င္ဘူး လိမ္ျပီးေတာ့လဲခ်စ္တယ္လို့မေျပာခ်င္ဘူး။အဲ႕တာေျကာင့္ထပ္ျငင္းလိုက္တယ္။ကိုယ္လဲ သူတကယ္နိင္ငံျခားမသြားေလာက္ဘူးထင္တာ။ဒါေပမယ့္ျငင္းျပီးေနာက္ေန့ပဲသူထြက္သြားတာ"

"သူထြက္သြားလိုက္ေတာ့ ဘာဆက္ျဖစ္လဲ"

အတင္းေမးခြန္းထုက္ေနေသာခိုကိုးမ်က္နာေလးကိုျကည့္၍ဘုန္းထြဋ္ျပံုးလိုက္မီလ်က္

"ဘာဆက္ျဖစ္သြားတယ္ထင္လဲ"

မခ်ိုမခ်ဥ္အျပံုးေလးျဖင့္ခိုကိုးကိုေမးခြန္းျပန္ထုက္ေနျပန္သည္။

"အာ... မေမးနဲ႕ေလ ဘယ္သိမလဲ။ ျကည့္ခ်င္လို့ေမးတာပါဆိုေန မေျပာခ်င္လဲေန"

စိတ္ဆိုးဆိုးျဖင့္ထသြားဖို့ျပင္ေနေသာခိုကိုး၏လက္ကေလးျပန္ဆြဲကာထိုင္ေစျပီး

"ကဲျပန္ထိုင္ပါ ေျပာျပပါ့မယ္ စိတ္ျကီးပဲ"

"ဒါဆိုေျပာ"

စူပုတ္ပုတ္မ်က္နွာေလးျဖင့္ေမးျပန္ေတာ့

"အဲ႕ဒီခ်ိန္ကစျပီး သူကသူျကိုက္တဲ႕ေကာင္ေလးကို ကိုယ္အေဝးကိုေမာင္းထုတ္တယ္ဆိုျပီးမုန္းေနတာ။စာျပိုင္ဘက္ကေန ကိုယ္ကိုအစဆံုးလိုက္ျပိုင္လာတာ။အဲ႕ဒါေျကာင့္ကိုယ္တို့ရန္ျဖစ္ျကတယ္မေခါျကဘူး ။သူကကိုယ္နဲ႕ပက္သက္တာမွန္သမ်ွထိခိုက္ေစခ်င္တယ္ေလ။ အေဝးေရာက္ေစခ်င္တယ္။အဲ႕ဒါနဲ႕ ရန္ခဏခဏၿဖစ္ျကတယ္ဆိုပါေတာ့"

ကိုျကီးရဲ႕ေကာင္ေလး(completed)Where stories live. Discover now