Multimedya: Gulfem
Ulan kos koca Miley'i Gulfem yaptım ya hani bana alkışım. Bu bölüm kısa oldu. Biliyorum Üzgünüm. Ama yeni bölümü bu gün içersinde yayinlayacagim. Sizi Seviyorum.
İYİ OKUMALAR :))
Emre'den
Gulfem'in bu kararlı tavrı karşında ağzım açılırken kendimi toparlamak iin kafamı saladim. İşin içinden nasıl çıkacağımi düşünüyordum daha doğrusu zaman kazaniyordum. Ama Gulfem'in fikrinden dönmek gibi bi fikri yoktu. Gözlerimin içine bakıyordu ama ben bakamiyordum. En sonunda tüm cesaretimi toplayip konuşmaya başladım.
''Anlatacağım ama öncelikle bilmelisin ki Seni Seviyorum. Herşeyden çok'' dediğimde gözleri kocaman açıldı. Sonra yüzünde beni kendimden geçirmeye sebep olan bi gülüş belirdi ve gözleri parladı. Yutkundum ve konuşmaya başladım.
''Aslında biz 11 senedir sevgiliyiz. En azından sevgiliydik. Şeyden önce... O kazadan... Neredeyse öleceğin ve benim sebep olduğum kazadan önce. ..'' diye başlayıp tam 3 saat boyunca ona geçmişimizi anlattım. Anlattığım çoğu şeyi hatırlayıp kendisi tamamlıyordu.
''Ve o gün ettiğim bir yemin senden senelerce uzak kalmama sebep oldu'' diye bitirdim sözlerimi.
''Ne yemini?'' Diye sordu.
''Sen oradayken, yani hastane odasinda uykudayken camın ardından seni izliyordum. Saatlerce ayrılmadım. Dualar ettim yalvardim. En sonunda yemin ettim 'seni bana verirse bir daha sana yaklasmayacagima dair' ve sen sadece bir kaç saniye sonra gözlerini açtın.
''Emre tüm bunlar çok saçma. Ne yani ben senelerce sevgilime olan aşkın acısını mı çektim. Yani ben 10 sen de 11 yaşındayken evlenmeye karar verdik...''
11 yıl önce
Evlerinin bahçesinde oturmuş legolardan ev yapiyordu küçük kız ve oğlan.
''Bu bizim evimiz olsun'' dedi oğlan.
''Ve sen de her akşam yemek hazırladığım kişi ol. Aynı annemin babama yaptığı gibi'' dedi küçük kız.
''Her akşam sana çiçek alırım. Babam anneme her akşam olmasa da cicek alıyor. Ben sana her gün alırım çünkü ben seni annemin babamı sevdiğinden daha cok seviyorum.'' Dedi oğlan.
Yaşları küçüktü yalnızca fakat hayalleri ve kalpleri kocamandı.
''Her gün akşam kapıyı senin çalmani bekleyeceğim'' dedi küçük kız.
''Her akşam çiçekle calacagim kapıyı'' dedi oğlan ve oyunlarına geri döndüler.
''Aynen öyle. Ama hayallerimizin hiç bir zaman gerçek olamayacağı için Üzgünüm'' dedim ve kafamı öne egdim. Cenemden tutup kafamı kaldırdı.
''Her akşam kapıyı çalmani bekleyeceğim ve sana yemek hazırlayacağım'' dediğinde hatırlıyor olması yüzümde bir gülümsemeye sebep oldu. Tanrım beni affet zira ettiğim yemine sadık kalmayacağım.
''Her gün elimde çiçekle kapıyı calacagim.'' Dedikten sonra yüzümü yüzüne yaklaştırıp alışkın olduğum kadar özlemiş olduğum şeyi yaptım.
Cok tatli olan yazar'dan - o ben oluyorum ehehhe-
Çok mutlulardi. Hak ediyorlardı mutlu olmayı. Aradıkları mutluluğa elbet sahip olacaklardı fakat Emre ettiği yemine sadık kalmamanin cezasını çekmek zorundaydi.
Birbirlerini yeniden bulmuşlardı bulmasına ama hiç birşey kolay değildi artık onlar için.
Gulfem iyi mi?
Aileleri ne diyecekti şimdi?
Alp Bey kızını yeniden emanet edebilecek miydi genç adama?
5 kavanoz bal 100 tl olab... durun o başka konu.
