Unknown Rogue

~40

Als we eenmaal zijn uitgepraat, kijk ik haar nog vragend aan. "Wat?" vraagt ze niet-begrijpend. "Ik weet niet of ik het mag vragen." zeg ik eerlijk en beschaamd. Dat kun je niet vragen! "Vraag maar, ik kijk zelf wel of ik er antwoord op wil geven." zegt ze lachend. Ik zucht en lach kort. Ze is me er echt eentje... "Nou, ik vroeg me dus af." begin ik en kap meteen af als ik iets hoor vallen. "Sorry! Ik ben bezig met het eten!" hoor ik Michelangelo en zucht even. Sinds wanneer doet hij koken? Geen idee. "Je zei?" vraagt Pauline nieuwsgierig. Ik grinnik en vraag dan: "Heb je een tweede kans gekregen?" Ze kijkt blozend naar beneden, aha! Niet zo snel! "Ik weet het niet, om eerlijk te zijn." zegt ze. Ik kijk haar vragend aan. "Nou, ik voel wel een soort band met hem, maar niet zoals met hem weet je wel?" zegt ze vragend en kijkt me bestuderend aan. "Dat snap ik wel. Immers, was hij je echte mate." zeg ik eerlijk. "Dat klopt, maar zou ik een tweede kans hebben gekregen denk je?" vraagt ze hoopvol. "Ik weet het bijna zeker." zeg ik en geef haar een stevige knuffel. "Denk je niet dat ik hem dan beledig?" fluistert ze zacht. Ik trek haar los en houdt haar schouders vast als ik recht in haar ogen kijk. "Hij zou willen dat je gelukkig bent, en niet dat je nog aan hem vast klampt. Het is al een tijdje geleden. Hij zou gewoon willen dat je vrolijk en liefdevol het leven leeft." zeg ik eerlijk en ze knikt met een kleine glimlach. "Tafel voor vier?" vraagt Michelangelo hardop. We lachen, waarmee Michelangelo het antwoord al weet. "Dit gaat je lukken." zeg ik en we lopen naar mijn slaapkamer. Ik leg kleren voor haar neer als zij gaat douchen en zij legt kleren voor mij klaar als ik ga douchen.

Als we dan beneden aankomen, staan de 2 mannen ons met open mond aan te kijken. Pauline en ik grinniken, voordat we beide hun mond dicht doen en dan verder lopen naar de keuken. Michelangelo heeft groot uitgepakt. Dat mag ook wel! Ik grinnik zacht en dan nemen we alle vier plaats aan de tafel. "Eindelijk is er vrede in alle packs." zegt Michelangelo en steekt zijn glas naar boven. "Dat komt allemaal door jou." zegt Flynn trots. "We zijn blij en trots je onze Alfa te mogen noemen." zegt Pauline blij en ik glimlach waterig. "Ah jongens." zeg ik vrolijk en we toasten samen. "Op vrijheid." zeggen we in koor, voordat we aan het heerlijke eten beginnen. We zijn een geweldig team Flaire! En dat zal ook niet veranderen! We praten en lachen met zijn vieren, tot laat in de avond. 

Als we dan eindelijk afscheid nemen van Pauline en Flynn, krijg ik meteen een vurige zoen van Michelangelo. Ik ga er meteen mee in, dat heb ik echt gemist zeg... "Mine." hoor ik hem diep grommen en verplaatst zijn lippen naar mijn wang. Van mijn wang gaat hij naar mijn nek, richting mijn schouder. Oh, hoe dom zijn wij! We hebben nog niet gemate! "Laten we naar de slaapkamer gaan." breng ik er moeilijk uit en kijk in zijn verlichte ogen. Hij kan ook niet meer wachten... Hij tilt mij op in bruidsstijl, wat mij laat schrikken. Ik werp mijn armen om zijn nek en we staren elkaar intiem aan, voordat hij behendig met mij de trap op sprint. "Ik heb hier al een tijdje op gewacht, Alfa." zegt hij zacht maar verleidelijk. Het druipt er gewoon vanaf! Ik grinnik kort en geef hem plagende kusjes in zijn nek. "Flaire..." zucht hij en ik hoor hem zachtjes kreunen. Hij gooit ons op bed en geeft me een passievolle zoen. De rest? Mogen jullie zelf invullen. ^-^ 

©De volgende ochtend©

Als ik dan wakker wordt, voel ik me best krap zitten. Ha knapperd! Tijd om ontbijt te maken voor onze stoere wolf! Ik gniffel en voel dat Michelangelo me sterk omarmt heeft. Ik voel nog voorzichtig aan de mark die hij me gisteren heeft gezet. Het voelt erg fijn, om een mate te hebben. Ik voel hem langzaam wakker worden, maar merk dat hij nog niet beweegt. "Je weet dat mij niets ontgaat." zeg ik kalm en por hem voorzichtig in zijn zij. Hij springt even en laat me even los. Lang genoeg voor mij om op mijn zij te rollen en van het bed af te komen. "Nog een paar minuten." zegt hij jammerend en pakt de dekens hard vast. "Ik maak dan wel alvast ontbijt, mate." zeg ik en probeer het op een sexy manier te zeggen. Het werkt, want hij staat nu pal voor me. Ben ik blij dat hij ondergoed aan heeft! Niks zou beter zijn... Flaire! Ik gniffel kort en duw hem zacht op bed. "Tot zo." zeg ik en loop dan naar beneden. Opeens trekt Mike me aan mijn pols en zit ik bij hem op schoot. "Je kleedt je eerst aan." zegt hij een beetje bevelend. "Dat we gemate hebben betekend niet meteen dat je me mag rond commanderen." zeg ik een beetje bot. "Toch moet je kleren aan doen." zegt hij en kijkt me met puppy-oogjes aan. "Gisteren zei je toch heel wat anders." zeg ik en grijns breed naar hem, voordat ik naar de kast loop om me om te kleden. Ik hoor hem nog een beetje mompelen, maar besteed er geen aandacht aan. "Laten we vandaag ook maar eens rond gaan kijken bij andere packs. Ze moeten het nieuws vast gehoord hebben." zegt Michelangelo en dan hoor ik hem lopen. "Oké, maar eerst ontbijten." zeg ik en trek een leuke zwarte spijkerbroek aan met daarbij een witte blouse en donkerrode gympen. "Ik douche nog eerst even." zegt hij en hoor een deur openen en sluiten. "Ik maak ontbijt." zeg ik en loop naar beneden.