Η Κάμαρα Με Τα Μυστικά

Η Προειδοποίηση Του Ντόμπι

«συγγνώμη» , ψιθύρισε, «δεν ήθελα να σε προσβάλω».

«Να προσβάλετε τον Ντόμπι!» αναφώνησε πνιχτά το ξωτικό.

«ποτέ μάγος δεν πρόσφερε κάθισμα στον Ντόμπι... ποτέ δεν του φέρθηκε σαν ίσος...»

Ο Χάρι, που προσπαθούσε να πει «σσς!» στο ξωτικό και ταυτόχρονα να
το καλμάρει, το οδήγησε στο κρεβάτι και το έβαλε να καθίσει. Έτσι
όπως τρανταζόταν το σώμα του από τους λυγμούς, έμοιαζε με μεγάλη,
δύσμορφη κούκλα. Κάποια στιγμή ανέκτησε επιτέλους την
αυτοκυριαρχία του και κάρφωσε τα πελώρια, βουρκωμένα μάτια του
στον Χάρι, με μια έκφραση απόλυτης λατρείας.

«Καθώς φαίνεται δε θα έχεις γνωρίσει πολλούς μάγους με φιλότιμο»,
είπε ο Χάρι προσπαθώντας να του φτιάξει τη διάθεση.

Ο Ντόμπι κούνησε αρνητικά το κεφάλι. μετά πετάχτηκε όρθιος εντελώς απροειδοποίητα και Βάλθηκε να χτυπά με μανία το κεφάλι του στο
παράθυρο, κραυγάζοντας:

«Κακέ Ντόμπι! Κακέ Ντόμπι!»

«μη... τι κάνεις εκεί;» πρόφερε πνιχτά ο Χάρι καθώς ορμούσε πάνω
του και τον τραβούσε πίσω στο κρεβάτι. Η Χέντβιχ ξύπνησε βγάζοντας μια στριγκή κραυγή και βάλθηκε να χτυπά με μανία τα φτερά της στα κάγκελα του κλουβιού.

«ο Ντόμπι πρέπει να τιμωρήσει τον εαυτό του, κύριε», είπε το
ξωτικό, το οποίο είχε αλληθωρίσει ελαφρώς.

«ο Ντόμπι ήταν έτοιμος να κακολογήσει την οικογένεια του...»

«Την οικογένεια του;»

«Την οικογένεια των μάγων που υπηρετεί ο Ντόμπι, κύριε... ο Ντόμπι
είναι ξωτικό του σπιτιού, υποχρεωμένο να υπηρετεί για πάντα το ίδιο σπίτι και την ίδια οικογένεια...»

«Ξέρουν πως ήρθες εδώ;» ρώτησε με περιέργεια ο Χάρι. Ο Ντόμπι αναρίγησε.

«α, όχι, κύριε, όχι... ο Ντόμπι θα τιμωρήσει σκληρά τον εαυτό του
που ήρθε να σας δει, κύριε. Ο Ντόμπι θα κλείσει τα αφτιά του στην
πόρτα του φούρνου γι' αυτό που έκανε. αν το μάθουν, κύριε...»

«μα δε θα το καταλάβουν αν κλείσεις τα αφτιά σου στην πόρτα του
φούρνου;»

«ο Ντόμπι αμφιβάλλει, κύριε. ο Ντόμπι τιμωρεί πολύ συχνά τον εαυτό
του κι εκείνοι ποτέ δεν τον αποτρέπουν. μερικές φορές μάλιστα του βάζουν κι άλλες τιμωρίες...»