kül olduğu yerden tekrar tekrar doğan ankalar, yapraklarınıgüneşeçevirirkenfırtınaya kapılan ay çiçekleri, güneşin sırtını döndüğü bir dünya var; kafamın içinde. üç günlük ömür bahsedilmişkelebeğin, ikinci gün kendini astığı bir yer burası. karıncalar bile kendinden kat kat fazlasını taşıyabilirken yuvalarına, sırtıma aldığım ilk çuvalda boynum büküldü benim. attığım her adımda bir kuyuya rast geldim. bu yüzdendir ben hep yusuf olmayı diledim, babam kör olacak kadar ağlasın arkamdan istedim. gözünü dahi kırpmadan sokağa attı beni, kendi elleriyle yaktı beni. allahım, bari ibrâhim olayım dedim, düştüğüm ateşten yeşillenen ırmaklar çıksın, kül olduğumla kaldım. anka da değildim ki ben, tekrar tekrardoğayım küllerimden. benim hayatta istediğim hiçbir şey olmadı, tanrı da beni pek sık duymadı. en sonunda habeşli bilâl oldum ben, bağrımda kayayla yandım ben.
1310-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
