(Unicode)
"ဝွားးး အင်းးးး ဟင်!! မင်း...မင်း ဘယ်သူလဲ"
ချယ်ရီပန်းတွေအလယ်တွေသူ့အိပ်ရာသူ့ဘေးတွင်ထိုင်နေသော၅နှစ်အရွယ်ကလေးတစ်ယောက် ဝတ်ထား
တဲ့ဝတ်စုံကိုကြည့်ရင်လည်းhanbokကြီးနဲ့
"မင်းဘယ်သူလဲလို့မေးနေတယ်လေ အ့"
ထိုအချိန်အလင်းတန်းကြီးတစ်ခုထွက်လာသည် ထို
အလင်းတန်းကြီးကစူးနေတာကြောင့်သူမျက်လုံးအစုံကိုမှိတ်လိုက်သည်။
"အင်းးးးးး"
ဆိုတဲ့အသံကြားလို့သူကြည့်လိုက်တော့သူဘေးတွင်ထိုင်နေတာကလေးမဟုတ်တော့ဘဲ သူ့အရွယ်ကောင်
လေးတစ်ယောက်ပင် ပြီးထိုကောင်လေး၏ခန္ဓာကိုယ်
တွင်အဝတ်နှင့်တူသည့်အရာဆိုဘာမျှမရှိချေ တွေး
ကြည့်မယ်ဆို မဂ်လာဦးညလိုမျိုး အမလေး ကြက်သီးပါထတယ်။
"Ya! မင်းအခုချက်ချင်းအကျီသွားဝတ်"
"ဘာလဲဗျ"
"အကျီ သွားဝတ်လို့ မြန်မြန်"
သူအဲ့ကောင်လေးကိုတောင်မကြည့်ရဲပေ ထိုကောင်
လေးကိုကြည့်လိုက်ရင်အဲ့ပုံစံနဲ့သူ့ကိုကြောင်ကြည့်နေသည်။
"အကျီကဘာလဲဟင်"
"အကျီတောင်မသိတာလား ထားလိုက် ငါ..ငါပဲသွား
ယူပေးမယ်"
ပြောမရတဲ့အဆုံးသူပဲထယူပေးလိုက်ရသည် အဲ့တာ
တောင်ထိုကောင်လေးကအဲ့ပုံစံအတိုင်းသူ့နောက်ကနေလိုက်လာသည်။
"အားးး မင်း ဘာ...ဘာလို့အဲ့တိုင်းဆင်းလာရတာလဲ
မင်းအောက်ပိုင်းကိုစောင်နဲ့ပဲဖြစ်"ပတ်ထားလေကွာ"
"ဗျာ"
"ဟာ အမေကယ်ပါ ဘယ်လိုလူနဲ့တွေ့နေတာလဲ စောင်ပတ်ထားလို့ မင်းအောက်ပိုင်းကို"
ကြောင်တောင်တောင်ကြည့်နေတဲ့ကောင်လေးကိုသူပဲစောင်ပတ်ပေးလိုက်ရသည်။
"ရော့ ဒီမှာ မင်းဖို့အကျီ"
"ဘာကြီးလဲဗျာ အဲ့ဟာကြီးက"
"မင်းဒီအရွယ်ရောက်နေပြီ အကျီကဘာဆိုတာမသိ
တာလား"
"ဟုတ်"
YOU ARE READING
ကြွေလွင့်ခဲ့ရသောချယ်ရီပွင့်
Fanfictionအချိန်ကာလတစ်ခုမှာပျော်ခဲ့ကြပြီး အချိန်ကာလတစ်ခုမှာနာကျင်ခဲ့ရတယ်💔 Uni & Zawgyi အခ်ိန္ကာလတစ္ခုမွာေပ်ာ္ခဲ့ၾကၿပီး အခ်ိန္ကာလတစ္ခုမွာနာက်င္ခဲ့ရတယ္💔 Uni & Zawgyi
