Isa siyang Choir member and im always requesting songs para marinig ko boses niya pero ng dahil don Unti-unti akong nahulog sa kanya. I always chat him and one day he replied to my 'my day',nakasaad kasi sa my day ko na i miss my crush then he replied 'miss ka ba?' and our conversation continued until i ask him one question. I ask him' natutuwa ba ang mga lalaki kapag may umaamin sa kanila??' sabi niya' yes kasi may nakakaappreciate sa kanila' And kapag nagchachat kami lagi akong nagpaparinig but he never noticed, "Napakamanhid ng taong to" sabi ko sa isip ko. Until the days had passed and ewan ko kung bakit bigla akong umamin,so ayon totoo pala yung 'kung gusto mo ng kaibagan umamin ka sa crush mo automatic friends na kayo' and that night i cried while everyone is sleeping. Today i can't take it anymore and i think this is the right time for me to confess kasi akala ko pareho kami ng nararamdaman towards each other.
"Hey i have something to tell you"
"Go on"
"I think my feelings for you are getting deeper "(Tingin ko talaga nahuhulog na ako ng mas malalim pa sa inaakala ko )
"But why?"
"I don't know"
Hindi pa siya nagrereply so nag browse muna ako, napatigil ako sa isang picture ng isang babae at lalaki,they were so happy on that picture with a caption of 'Comeback is real' napahagulhol ako sa iyak habang nakatingin sa picture,it was the man who i fell inlove with, it was the man na akala ko may pagasang maging kami pero it was the man who cameback to his ex girlfriend who dumped him and hurt him.
Pumunta ako sa park na malapit sa amin para sana makapag isa dederetso na sana ako sa favorite bench namin kaso nakita ko silang dalawa na masayang naglalakad,napatigil siya ng makita niya ko and he uttered something to his girlfriend before he walk towards me. He said we should talk sabi ko sige saan?? at tinuro niya yung favorite bench naming dalawa. Napakatahimik at tila ba walang gustong magsalita hanggang sa nagsalita na siya
"Im sorry"
"No,its okay ako rin ang may kasalanan kasi umasa ako sa wala" pagsasalita ko habang pilit na ngumingiti.
" Im sorry " paulit-ulit niyang binabanggit ang salitang ito until i ask him
"Are you happy with her??" napatitig siya sa tanong kong ito.
"Yes i was. I never felt this happy until i met her" Agad na may namuong luha sa gilid ng mga mata ko kaya tumingin ako sa gilid upang punasan ito.
"Then,I will let you go and be happy" habang may pilit na ngiti sa aking mga labi.
"Thank you very much and im sorry for everything" before he turned his back and walk away............
Umiiyak lang ako dito sa may plaza nang may lumapit ulit sa akin, napatingala ako ng may ngiti sa labi dahil akala ko bumalik siya pero akala ko lang pala yon. I saw Ysaac, he's my boy bestfriend for a long time And now he's standing infront of me while giving me a handkerchief but i don't accept it, so he sit beside me.
"hey Aleisha, I know you need this" he said still lending his handkerchief and calling me by my nickname.
"plsss leave me alone,plsss ysaac"i said between my sobs but instead of leaving,he hug me very very tight.
"No Aleisha, not this time" and with that word i hug him back and still crying on his shoulder. Katahimikan ang nanaig sa pagitan namin habang umiiyak ako at nakayakap sa kanya hanggang sa nagsalita siya..
"Let me...... Hayaan mo kong pasayahin ka Aleisha, I can be your rebound " He said that word ng walang pag aalinlangan.Tinaggap ko yung alok niya kasi akala ko ginagawa niya to kasi mag bestfriend kami pero akala ko lang pala yon.
Months have passed and i still can't move on at pinatunayan ni Ysaac ang mga salita niya, he's always cheering me up and doing something funny to make laugh but i still can't. Isang araw wala ako sa sarili ko habang naglalakad at iniisip yung nangyari dati hanggang sa may narinig akong ang busina, sa halip na tumabi ay lalo akong pumunta sa gitna,malapit na yung sasakyan at busina parin ito ng busina hanggang sa narinig kong may tumatawag sa pangalan ko habang tumatakbo, it was my Ysaac, my bestfriend,I smiled at him and say thank you very much for everything and i closed my eyes pero bigla nalang may tumulak sa akin.....Napamulat ako at narinig ang mga sigawan ng mga tao sa paligid pero hindi ko yon binigyan pansin dahil nakatutok lamang ang paningin ko sa isang tao, nakita ko siya... nakita ko yung bestfriend ko na naliligo sa sarili niyang dugo.......... Maraming tao ang nakakakumpol dito pero kitang kita ko siya kaya agad akong tumakbo papalapit sa kaniya habang ang iba ay tumatawag ng ambulansya
"bakit???bakit mo to ginawa??" pagtatanong ko sa kanya habang patuloy na humahagulhol. Minulat niya ang isa niyang mata at pilit na nagsasalita pero pinipigilan ko siya habang inaantay ang ambulansya ngunit pinigilan niya ako at nagsalita siya.
"Alam kong hindi na ako magtatagal kaya sasabihin ko na sayo.... Mahal kita bago mo pa mahalin siya lagi akong nakatingin sayo at umaalalay pero hindi mo ko napapansin kasi nasa kanya lang ang atensiyon mo hanggang sa nag karoon na ng chance, nakipag kaibigan ako sayonoon para iparamdam at ipakita na mahal kita kaso bulag ka at hindi mo ito nakikita sa mga taon na nagdaan akala ko mapapalitan ko siya diyan sa puso mo pero hindi pala hanggang sa dulo talo parin ako sa kanya." umubo siya nang may kasamang dugo kaya natakot ako at mas lalong napahagulhol sa pag iyak.
"Lumaban ka plss,ysaac plsss lumaban ka, hindi ko kayang wala ka plsss ysaac" nangingig na ang katawan ko ngayon habang umiiyak parin...
"Mahal na mahal kita,paalam sayo binibini" huling sambiy niya bago ipinikit ang kanyang mga mata at halos hindi ako makahinga sa nangyari patuloy parin akong umiiyak hanggang sa dumating na ang ambulansya isinakay siya dito at deretso sa hospital. Doon lahat pumasok sa isipan ko ng mga magagandang memories na nabuo namin, doon ko rin napagtanto na simula sa araw na to siya nalang ang pagtutuunan ko ng aking atensiyon ....ngunit sabi nga nila nasa huli ang pagsisisi dahil kung kelan ko napagtanto ang lahat doon din gumuho ang mundo ko dahil pag dating ko mismo sa hospital ang tangi ko nalang narinig ay.......
"Ysaac Reyes,Time of death 3:50 pm" .
~~~~~~~
Wowww 1111 wordss*^▁^* hope you like it guyssssss.
Don't forget to vote and comment*^▁^*
