Portakal Çiçeği

"Aşk bahanesidir şiirin."

"Teyze,anne ve babamı kaybettiğimiz gün ben hastaydım hatırlıyor musun?"

"Evet, Alparslan'la birlikte uyuyordun kızım"

Kucağıma bir yastık aldım ve ipleriyle oynamaya başladım;

"Teyze o gün biz hastahanedeyken benim bacaklarımdan kan geldi"

Sara teyzem durumu anlamaya çalışıyordu.
Devam ettim;

"Alparslan'a Asuman'ı çağırmasını söyledim.Asuman geldi ve bizi kadın doğum katına aldılar"

Dondu Sara teyzem.

Hiçbir tepki veremedi.

Derin bir nefes almaya çalıştı;

"Sen hamile miydin?Düşük mü yaptın?Kızım ne oldu anlat allah aşkına!"

"3 haftalık hamileymişim teyze.Benim ve Alparslan'ın bebeği,yani bizim bebeğimiz o gece benim o kadar üzülmeme dayanamayıp bırakmış beni.Hiçbir şey olmamış gibi indik Asuman'la aşağıya.Hamile olduğumu bebeği kaybedince öğrenmenin şokunu atlatamadan bir şey söyleyemedim Alparslan'a.20 yaşında gencecik bir kızdım.Ne yapacağımı,nasıl davranacağımı bilemedim.Abim yalvardı Alparslan'a söylemem için.Yapamadım teyze,kaldıramadım bu kadar olayı.Çareyi kaçıp gitmekte buldum.Nasıl davranacağım bilemedim..."

Sara teyzem öyle bir sarıldı ki bana.

"Sen bu kadar şeyle nasıl baş ettin güzel kızım benim..."

İstemsizce ağlamaya başladım;

"Bilmiyordum teyze.Ne yapacağımı bilmiyordum.Söyleyemedim Alparslan'a.Alparslan ben senin çocuğuna hamileydim ama tutamadım bebeğimizi diyemedim.Beni kötü bilsin Alparslan.Ama kaçıp gitmekten başka çarem yoktu teyze."

İç çekti Sara teyzem;

"Alparslan hem canını,hem canından olanı kaybetti.Keşke söyleseydin be kızım.Onun canı nasıl yanıyor bir Oğuz biliyor birde ben.Çok kötü Alparslan.Gerçekten toparlanamadı senden sonra.Ne bileyim söyleseydin yanında olurdu kızım.Seninle olurdu.Tüm yükü tek başına kaldırmazdın ki.Alparslan tutardı elinden"

Omuzlarımı silktim;

"Yapamadım teyze.Bir daha da söyleyemem zaten.Senden rica ediyorum,sende söyleme"

"Sen istemediğin sürece hiçbir şey söylemem.Ama kızım, Alparslan'ın da bilmeye hakkı var.En azından söylemene ihtiyacı var."

"Söyleyemem teyze.Zaten bir kız arkadaşı var şu an"

Asuman konuştu;

"Bahsetme şu yılandan"

Kaşlarım çatıldı;

"Kim bu kız?Ne sen ne teyzem seviyor?"

Asuman tavana baktı;

"Görünce hatırlarsın.Takmış kafayı abime.Bir kaç aydır görüşüyorlar ama normal bir şekilde.Abim annemi sinir etmek için öyle konuşuyor.Aralarında bir şey yok."

"Üzer mi Alparslan'ı?Yakışıyorlar mı?"

Sara teyzem konuştu;

"Hiçbirimiz Alparslan'a senden başkasını yakıştıramadık kızım.Kız sinsi bir tip.Düz yılan.Harry Potter'daki nagini kendinden utanır bunu göre öyle bir şey yani"

Gülüştük.

Asuman konuştu;

"Ne olursa olsun abimin onun bebeğine hamile olduğunu öğrenmeden bir şey yapmasına izin vermem Ayla.Seni zorla konuşturur yine de abimin bilmesini sağlarım.Değil İtalya'ya cehennemin dibine de gitsen bulur abim seni.Gerçekten oturup konuşmaya ihtiyacınız var"