នៅក្នុងបន្ទប់នៃវិមានមួយដែលគេទើបតែលឺសម្លេងកាំភ្លើងអំបាញ់មិញនេះ វាពោរពេញទៅដោយសម្ពាធ ឈាមស្រក់លើការ៉ូ កាំភ្លើងដែលកាន់ជាប់បែរជាធ្លាក់ចុះ ស្នាមញញឹមលេចចេញឡើងក្រកួតប្រជែងជាមួយទឹកភ្នែក Xaio Zhan ជាអ្នកភ្ជង់កាំភ្លើងYibo តែបែរជាប្ដូរមកបាញ់ដៃខ្លួនឯងវិញ ហេតុអីទៅ!?
"Xaio Zhan ឯង...." Yibo ដែលត្រៀមខ្លួនសម្រាប់សេចក្តីស្លាប់បែរជាស្រឡាំងកាំង
"Yibo!ហេតុអីខ្ញុំគ្មានអារម្មណ៍ស្អប់លោកចឹង!? ហេតុអីខ្ញុំមិនអាចសម្លាប់លោកបាន!? ហេតុអី!? ខ្ញុំអាចធ្វើឲ្យខ្លួនឯងឈឺចាប់តែមិនអាចធ្វើឲ្យលោកឈឺចាប់បាន !" Xaio Zhan ញញឹមផងយំផង អារម្មណ៍ពេលនេះវាលែងដឹងថាដៃមានរបួសហើយ លែងមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ហើយ
"ខ្ញុំស្អប់ខ្លួនឯងណាស់ដែលមិនអាចសម្លាប់លោកបាន! ខ្ញុំស្អប់ខ្លួនឯងដែលមិនអាចបំភ្លេចលោក" Xaio Zhan ទម្លាក់ខ្លួនអង្គុយលើសាឡុងយកដៃខ្ទប់ក្បាល ចំណែកYibo នៅស្ងៀមមិននិយាយ
"លោកទៅចុះ! ខ្ញុំដោះលែងលោកហើយ!យើងមិនបាច់ធ្វើជាមនុស្សស្គាល់គ្នាទៀតទេ!"
Xaio Zhan ងក់ក្បាលដាក់មនុស្សក្រោមបង្គាប់ ទើប Caven អូសYibo ចាញទៅ
"ឯងដោះលែងគេបែបនេះ!?" នាយFong ដែលឈរមើលយូរហើយក៏ដើរចូលមក
"យើងមិនចង់ជំពាក់កម្មជាមួយអ្នកណាទេ!" Xaio Zhan សម្រួលអារម្មណ៍មកវិញ
"សុខចិត្តបាញ់ដៃខ្លួនឯងមិនធម្មតាទេ !" Fong
"វាមិនជ្រៅប៉ុន្មានទេ!ខ្ញុំមិនភ្លើធ្វើឲ្យដៃពិការទេ! " Xaio Zhan
"ឯងនៅស្រឡាញ់គេក៏យកគេមក នៅទីនេះទៅ ក្រែងពេលនេះឯងមានជាងគេហ្អេ!?" នាយFong
"យើងចង់បានចិត្តគេមិនមែនខ្លួនគេទេ!" Xaio Zhan និយាយហើយក៏ដើរចេញទៅ
"អេ!!ទៅណាដៃឯងមិនទាន់លាងរបួសទេ" នាយ Fong ស្រែកពីក្រោយ
"ទៅលាងរបួសនឹងហើយ!ឈឺដៃចង់ងាប់ហើយ!" Xaio Zhan ងាកមកឆ្លើយ
"បើដឹងថាឈឺខំបាញ់ខ្លួនឯងធ្វើអី!?" នាយFong រអ៊ូតិចៗ
នៅក្នុងភូមិគ្រឹះនៃត្រកូល Song ជាត្រកូលរបស់ Lyla
