Isa ang Merton Academy sa mga kilalang paaralan sa buong Pilipinas. Karamihan sa mga nag-aaral dito ay mga kabataang may talento pagdating sa akademiko at mga laro. Ngunit may isang klase sa loob ng Merton Academy ang tinitingala ng lahat ng estudya...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
ANG bigat ng pakiramdam ko ngayon at para bang wala akong lakas na kumikos sa buong araw. I am emotionally drained, sariwa pa sa isip ko kung paano nagawang saksakin ni Minute si Girly. Tandang-tanda ko pa kung paano siya naglaho at nagmakaawang ayaw niyang maglaho.
Iyon na nga lang ba ang tadhana naming glitch sa society? Maglalaho lang kami samantalang tuloy pa rin ang takbo ng mundo. Walang ibang makakaalala sa amin kung hindi kagaya lang namin na glitch din. Hindi kami matatandaan ng mga kakilala, kaklase, kaibigan at pamilya namin.
"Jamie," naputol ang aking malalim na pag-iisip noong bigla akong tinawag ni Jessica. She smiled and tapped my back. "Aalis na daw tayo, naka-empake na ba ang gamit mo?" Tanong niya. Bumaling ang tingin niya kay Mild at Claire. "Kayo man, saktong 10 ay aalis na tayo dito sabi ni Sir Joseph."
"Ayos lang ba kayo?" Tanong ni Jessica sa amin. "Tatagan lang natin ang loob natin guys, malalampasan din natin 'to. Matatapos din ang gulo sa pagitan ng mga glitches."
Sana nga.
Habang tumatagal ang laban na ito ay paniguradong mas maraming buhay ang madadamay. Walang kasiguraduhan ang buhay ng bawat isa sa amin. Anytime ay puwede kaming maglaho. Iyon na nga siguro ang tadhana ng mga gaya namin.
"M-Mag-aayos na ako ng gamit. Susunod na kami sa baba." kinuha ko ang duffle bag ko at maayos na inilagay ang mga damit ko.
"Sige sa CR lang ako saglit para kuhanin ko lang 'yong ibang gamit ko doon." Sabi ni Jessica.
Nagkatinginan kami nila Mild at napabuntong-hininga. "Ang tatag ni Jessica," sabi ni Mild sa amin. "Dalawang matalik na kaibigan niya ang nawala. Ang isa ay naglaho, samantalang ang isa naman ay tinraydor tayo. Kung ako ang nasa kalagayan niya ay nag-breakdown na ako pero heto si Jessica, she's checking us out before herself." Dugtong niya pa.
Matapos kong mag-ayos ng mga gamit sa duffle bag ko ay tumungo ako da banyo para kausapin si Jessica.
Kakatok pa lamang ako ay dinig ko na ang malakas niyang hikbi. Maging ako ay naluha noong marinig ko ang kanyang pag-iyak. She's trying to be strong for us. Kung may lubha mang apektado sa sitwasyon namin... si Jessica iyon. She lost her two bestfriends in just a day.
Kakatok na sana ako ngunit hinawakan ni Ace ang kamay ko at umiling. "Hayaan mo muna siya,"
"P-Pero, kailangan ni Jessica nang masasandalan ngayon." Paliwanag ko.
"Alam mo, Jami, may mga taong hindi sanay umiyak sa harap ng maraming tao. Alam ni Jessica na nandiyan ka para sa kanya, ayos na 'yon. Kailangan niya rin i-iyak ang lahat ngayon. Kailangan niyang matanggap na wala na si Girly... para makapagpatuloy si Jessica sa labang ito." Paliwanag ni Ace. Napayuko ako at ginulo ni Ace ang aking buhok. "Ibaba mo na 'yong mga gamit mo sa sala, ipabuhat mo kay Seven 'yong gamit mo."
