Snapchat -texting-TAMAMLANDI

~0.9.~

Denizin anlatımıyla

Okuldan çıkmış müzik dinleyerek eve gidiyorum tabi ki de yine yalnızım bazen düşünüyorum da 'neden bir arkadaşım yok' diye sonra içimden başka bir seste geçmişte olanlar yüzünden diyor tam düşüncelerime dalmış gidiyordum ki bir ayının bana çarpması ile yere düştüm "dikkat etsene be!" Diye çemkirirken mal mal gülüyordu "hayvan neye gülüyon?!"  Allah kahretsin gözlerim doluyor "Ağlama kız gel yardım edeyim"

"Zahmet etme ya" dedim ve ayağa kalktım "ayı!" Diye bağırıp uzaklaştım oradan.

Sinirlenince gözlerimin dolmasından nefret ediyorum.

Sakinleşmeye çalışarak eve yürüdüm okulumla evim uzak ama yürümeyi seviyorum.

Annem: Deniz nerdesin?

Deniz: Geliyorum anne yoldayım.

Annem: Otobüse binmedin değil mi ?

Deniz: Evet anne.

Annem: Bak bi de evet diyor hemen eve gel.

Deniz: Tamam.

Telefonumu cebime koyup hızla yürümeye başladım.

Yaklaşık 15 dakika sonra eve geldim. "Ben geldim" dedim düz bir sesle ve odama çıktım.

Hızlıca üstümü değiştirip annemin yanına indim "anne yemekte ne var? "

"Deniz seninle bir şey konuşmam lazım"

"Tamam"

"Ama bak fazla tepki verme"

"Tamam"

"Bak söylüyorum"

"Anne söyle artık ne gerilim yaratıyon ya Acun ılıcalı mısın sen?"

"Ben hamileyim"

"Ne" dedim "ciddi misin sen?" Sadece kafasını salladı  duyduklarıma inanamıyorum "ben abla mı olucam şimdi"

"Evet"

"Vay anasını ya" dedim içimden.

"düzgün konuş" dedi annem.

"Ben onu dışımdan mı söyledim?"

"Evet" dedi gülerek "onu bunu boş ver de ben acıktım ya"

"Bekle babanda gelsin yeriz hep beraber" kafamı sallayıp odama çıktım.

Yaklaşık yarım saat sonra babam geldi odamdan çıkıp yanlarına gittim "hoş geldin baba" dedim ne mutlu ne de üzgün bir şekilde "hoş buldum" dedi ve masaya geçtik.

"Okul nasıl gidiyor?"

"Aynı işte baba bi değişiklik yok" dedim yine düz sesimle.

"Deniz bir şey mi oldu?"  Diye soran babama bakıp "hayır sadece aç değilim. Size afiyet olsun" dedim ve tam kalkacakken "hani çok açtın?" Diyen anneme bakıp "artık canım istemiyor" diye cevap verdim.

Tam odama gidecekken annemin "bu kız çok değişti" demesini duydum. Sahi gerçekten değiştim mi?

yıllar önce  (ilkokul 2. sınıf) yazarın anlatımıyla 

küçük deniz okuldan çıkmış eve doğru yürüyordu aslında eve hiç gitmek istemiyordu. Annesi ve babası çalıştığı için akşam annesi gelene kadar yalnız oluyordu. Ta o zamanda anahtarın ne kadar önemli olduğunu öğrenmiş yaşıtlarına göre fazla olgun bir çocuktu. Sabah annesi gitmeden ona beslenme ve kahvaltı hazırlayıp da gidiyormuş. Annesi ve babası çalıştığı için deniz hep yalnız bir çocukmuş okulda çok az arkadaşı varmış ve onlara da annesinin çalıştığını hiç bir zaman anlatamamış.

Deniz eve gelir gelmez üstünü değiştirmiş ve çizgi film açmış ve izlemeye başlamış. Annesi eve gelmiş ve annesine günde ne yaptıklarını anlatmak istemiş "anne bugün okulda ne oldu biliyor musun?" demiş büyük bir heyecanla "deniz kızım çok yorgunum yemek yapmam lazım sonra konuşsak olur mu?" demiş annesi. Denizin yüzündeki gülümseme sönerken "tamam anne" demiş ve odasına gitmiş. 

Akşam yemek bittikten sonra annesigil dizi izlerken deniz yine gitmiş yanlarını "anne şimdi anlatayım mı?" demiş yine aynı hevesle "kızım dizi izliyorum sonra olmaz mı?" gözleri dolarken kafasını sallamış ve odasına çıkmış. İçinden 'benden nefret ediyorlar' diyerek ağlamış.

Evet şu ana kadar yazdığım en uzun bölüm (504) denizin de hayatını az da olsa öğrenmiş oldunuz.