Tres Marias Series #1:Law Of Love

Chapter 18: Guilt

Andito ako sa labas ng room ni Lee. I remained silent. Buong gabi na akong hindi nagsasalita.

Napatingin ako kay Eliana. I know she's mad at me. Napatingin siya sakin. Umiwas naman ako ng tingin.

"Kasalanan mo lahat ng ito eh! Kung hindi ka na sana nag ina inarte at tumakbo papaalis, sana hindi ka na hahabulin ni kuya. Sana hanggang ngayon maayos pa ang kundisyon niya!" sigaw ni Lia sa akin.

"Eliana... I'm sorry" sabi ko.

"Sorry? Paano maibabalik ng sorry mo ang dating kalagayan ng kuya ko? He's brain dead! Alam mo! Mas magiging umalis ka nalang!" sigaw niya tsaka umalis.

Mixed emotion padin ako. Ang saya ko kanina kase nagkapalagayang loob na kami ni Lee. Naiinis ako kase may tinatago pala silang Lihim sakin. Nagtataka kung bakit nagpa vacation pa sila para da maliit na bagay na toh. Na gui guilt naman ako sa nangyari kay Lee.

Pumasok ako sa loob ng kwarto ni Lee. Ang dmaing nakasaksak sa katawan niyang gamot.

"Lee, I'm very, very, very sorry. Dapat hindi na ako tumakbo papalayo. Sorry talaga Lee, I'm really really sorry. Kasalanan ko lahat ng toh. I better leave" sabi ko.

Before I leave, I planted a kiss on his hands.

"I love you, Ellison Gonzaga... For now, I have to go" sabi ko.

Tumayo na ako at pumunta kay Mr. And Mrs. Gonzaga

"I'm really sorry for what I've done to your son. Di na sana ako tumakbo papalayo" sabi ko.

"Ainah... It's not your fault, your reaction is normal" savi ni Mr. Gonzaga

"But I put Lee into danger... I'm really Sorry... I think I have to leave... Kung kailangan niyo ng money for Lee, I'm willing to help" sabi ko.

"No... Ainah, if you want to leave okay lanh... Pero sa financial, it's okay. Alam kong naguguluhan ka pa." sabi ni tita.

Napalingon ako sa kwarto ni Lee.

"I know you loved our son. Aalis ka pa din ba?" tanong ni Mr. Gonzaga.

"I have to... Kung kami talaga, kami talaga... No matter what" sabi ko.

__

Andito na uli ako sa Manila, while the whole Gonzaga Family, except kay Mr. Gonzaga andun padin sa Pangasinan.

Umalis na ako as attorney ng Gonzaga family.

Ibinalik ako ni Clint sa Agency niya. Isang linggo na din since nangyari yun. But the guilt is still eating me.

Today is my day off. Dumaan ako sa church para ipagdasal ang kalagayan ni Lee.

Siya pala si Iso... I remembered everything... Last night, I bumped my head and pag gising ko naalala ko na ang lahat.

Siya pala si Iso, ang long lost love ko. Ang taong minahal ko noon pa.

Ang pagmamahal ko skanya ang rason kung bakit ako na aksidente. At pagmamahal din niya sakin ang rason kung bakit siya naaksidente ngayon.

Ano ba yan tadhana! Ang pangit naman ng mga ipinapakita mo sakin! Minsan lang magkaroon ng meaning ang pagmamahal sakin oh?

Binuksan ko yung T.V. ko para manuod ng news.

"Model na si Lee Gonzaga, nabalitang patay matapos ng isnag aksidente" sabi nung reporter.

ANO?! PATAY NA SI LEE?!

"Brain Dead pala, I'm sorry..." sabi uli nung reporter.

Jusko naman! Akala ko namatay na siya.

"He's currently brain dead and-..."

Pinatay ko na gad yung T.V. I don't wanna hear everything about the accident.

Tinawagan ko si Clint.

"Hello?" panguna niya.

"Clint? Can I ask you something?" tanong ko.

"Sure" sabi niya.

"How's Lee?" tanong ko.

"Ayun, walang pinagbago, di padin siya nagising" sabi niya.

"Ohh... Okay thanks" sabi ko.

"You're welcome... Nga pala, may new client ka. Meet mo na bukas ng isa ha... Pero pag di mo pa kaya, it's okay" sabi niya.

"H-Hindi... I mean... I'll meet them tomorrow" sabi ko. Binaba ko n ayung phone.

Bumalik nanaman ako sa pag iyak.

Pasensiya ka na Lee. Kasalanan ko lahat ng toh. Kung bakit nangyari toh sayo, kung bakit ka na aksidente. I'm really sorry. My sorry isn't enough. Pero yun lang kaya kong sabihin sayo.

"Ate..." napatingin ako sa pinto. It was Athena.

"Tin? A-Anong ginagawa mo dito? May problem ba?" tanong ko.

"Wala naman. Di na kasi kita na kumusta simula nung may nangyare kay kuya Iso" sabi niya.

Napayuko lang ako.

"Alam kong na gui-guilt ka sa nangyari. Pero wag kang mag alala, andito lang ako lagi para sayo" sabi niya.

I started crying. "Ewan ko Tin eh, the guilt is eating me. Nasasaktan ako, nalulungkot. Ni hindi ko na nga alam nangyayare sa akin eh" sabi ko.

She hugged me very tight. "Shh... Sige iiyak mo lang yan. Magiging maayos ang lahat. Tsaka mag pray k lang ha. Mag peay tayo. Ipag p-pray natin ni kuya Iso." sabi niya.

Patuloy pa din ang pagbagsak ng luha ko. The guilt is really eating me.

Maya maya, nag ring yung phone ni Tin.

"Wait ate" sabi niya. Umalis siya at kinuha ko yung pillow para yakapin.

"Hello?" panguna niya sa kausap niya.

"Po?" tanong niya.

"Wala? Anong wala na?" nag aalalang tanong muli nito. Kinakabahan na ako. Bakit ganyan tono ni Tin.

"Papaanong mawawala eh kitang kita pa namin siya last week?" tanong niya ulit si Lee ba pinag uusapan dito?

"Eh yung security? Hindi ba nila nakita?" sumod ma sunod na tanong nito.

"Naku jusko! Oh siya update mo nalang ako sa mga mangyayare, I-u-update ko na muna si Ate" sabi ni Tin sa kausap niya tsaka niya binaba yung phone.

"Tin? What happened?" tanong ko.

"Tumawag si Eliana, nawawala daw si Kuya Iso" sabi niya. Nanlaki amg mga mata ko. Napatayo ako.

"Anong nawawala? Paanong wala? Si Lee? Mawawala? Eh diba nasa ospital siya? Paanong mawawala siya? Seryoso ka ba Athena? Hindi ako nakikipagbiruan" sabi ko.

"Atw hindi din ako nagsisinungaling. Bibisitahin daw sana nila si kuya Iso sa room niya. Kaso wala siya sa Hospital bed. Di din daw nakita yun ng security" sabi niya.

"Paanong hindi nila nakita?!" pasigaw kong sinabi. "Jusko Tin, di ko na alam gagawin ko kung may masamang mangyari kay Lee. Tin diko na talaga kakayanin pa. Tin" napahagulgul uli ako sa iyak.

Bakit ganito ang mundo kay Lee? Bakit kailangan niyang magdusa ng ganito? Bakit?