Not So Boy Next Door (COMPLETE)

Chapter 39: Stop

“Gisingin ko lang sila.” Paalam ko kay lola.

Pero pag dating ko sa kwarto ko ay humiga lang ulit ako. Tulog na tulog pa rin ang dalawa ngayon kaya ayaw ko pa silang gisingin.

“Sasabog yata ang ulo ko.” Rinig kong sabi ni Ales. Gumalaw na rin ang kama kaya marahil ay umupo na siya. “JL, peram damit.”

“After ng school year na ito babalik na ulit ako satin.” Hindi ko naman dapat ito sinasabi kay Ales. Wala naman talaga akong pagsasabihan ng mga balak ko sa buhay. “Ayaw ko na rito.”

“Paano yung boyfriend mo?”

“Wala naman kaming feelings sa isa’t isa. Parang for fun lang naman ‘to.”

“Talaga lang ah?” Ngayon naman gising na si Gail. Mukha pa silang sabog pero nakikinig pa rin sila saakin. Weird friends. But I’m glad that they’re here. “Dahil ba yan kahapon? Umuwi ka pero hindi naman siya ang kasama mo. Think about it, ano kaya ang naramdaman niya na iba ang kasama mong umuwi kahapon?”

“Maybe nothing.” I answered. “Saka if ever magdamdam man siya, wala siyang karapatan. Iniwan niya ako. Nasa kanya ang wallet ko. Uulan. Tatanggi pa ba ako sa offer ni Cole na ihatid ako?”

“Baka naman kasi gusto mo talaga siya at gumagawa ka lang ng dahilan para maghiwalay na kayo dahil ayaw mo lang masaktan.” Kumento ni Ales bago siya tumayo. “Damit. Kelangan kong maligo.”

“Kumuha ka dyan.”

“Gusto mo siya JL.”

“Gail, okay naman kasi ako noong una dito. Okay lang saakin na loner ako. Yung wala akong inaalala. Yung hindi ko alam na ang mga ex niya pala ay nagtatrabaho rin sa school na iyon. Tapos malalaman ko pa na dahil sa babae kaya iniwan niya ako kahapon.”

“Admit it. You’re jealous.”

“I’m not.”

“Yes you are. Pakain nga muna para makaalis na rin kami mamaya at maayos niyo ni ano nga kasi pangalan ng boyfriend mo? Cardo ba?”

***

Katulad nga ng sabi ni Gail ay umalis din sila kaagad. Malayo pa raw kasi ang byahe at marami pa silang gagawin. Dapat daw ang mag thank you ako sakanila dahil isinasalba pa nila ang aking social life. As if naman.

Umalis na rin si Cole dahil may meeting pa sila and Erick dahil may practice pa sila ng banda niya.

“So now, we’re alone.”

“We’re not.” Binuksan ko ang TV at umupo. We’re not actually alone. Nasa labas lang si lola at inaayos ang garden niya.

“Bakit ka uminom?”

“Umiinom naman talaga ako dati pa.”