1.BÖLÜM

7.3K 286 55
                                    

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

...

Gözlerimi açtığımda elim telefonuma gitti.
Ekranını açarak saate baktım.
04.50
Saat beş'te olan alarmı kapattım. Çoğu zaman bu alarma gerek kalmadan uyanıyordum. Erken kalmak ve az uyku mesleğimizin alışkanlıklarından biri. Yataktan kalktım ve yatağımın üzerini düzelttim.
Banyoda kısa bir duş aldım.
Üzerimi hızlıca giyindikten sonra saçlarımı düzelttim.

Evimizin salonuna geldiğimde babam her zamanki köşesine sinmiş elindeki kitabı okuyordu. Aslında onun bu saatte ayakta olduğuna değil evde olmasına şaşırmıştım. Kafasını kitabından kaldırıp hayranı olduğum güzel mavi gözlerini yeşillerim ile buluşturduğunda yüzündeki gülümse içimi ısıtmıştı.
Tuğgeneral Eren Dağdelen...
Yıllar geçmiş olsa bile asker olmasından kaynaklı halen daha dinç olan vücudu onu daha da çekici kılıyordu.

Dış görünüşüm olarak annemin kopyası olsam bile korkusuzluğumu , öfkemi , cesaretimi , gücümü babamdan almıştım.

Ona doğru birkaç adım attığımda
"Günaydın Aselim " dedi babam. Koltuğa oturduğumda yanına yaklaşıp yanaklarından öptüm .

"Günaydın yakışıklı beyefendi!Annem nerede ? " dedim etrafta gözlerimi gezdirerek.

Annemden bahsedildiğinde babamın gözleri ışıl ışıl oluyordu.Küçüklüğümden beri aşklarına büyük bir hayranlık duyduğumu gizleyemezdim.

"Önemli bir davası varmış , tüm gece dava üstünde çalıştı. Sabaha kadar hiç uyumadı şuan dinleniyor kızım. Kendini bu kadar yorma diyorum ama beni dinlemiyor ki" dedi sesindeki sahte öfke ile.

"Avukat Asya Dağdelen olmak kolay mı sanıyorsun sen baba " dedim gülerek.

Babam bu dediklerime gülerken saate tekrar baktığımda karargaha gitme vaktinin geldiğini anladım.

"Neyse babacım karagaha gitmem lazım benim. Sen gelmiyor musun?" dedim.

"Görev beklemez Asker! Benim önemli işim var bugün karargahta olmam üstlerle görüşmem lazım" Dedi ciddileşerek.

Ayağa kalkıp , hazır ol vaziyete geldiğimde
"Emredersiniz Komutanım! " dedim.
Bunu yapmayı çok seviyordum.

"Rahat Asker! Kendine iyi bak ve dikkatli ol. Sana her zaman güvendiğimi ve seni sevdiğimi unutma. " dedi
Babama sıkıca sarılıp evden çıktım.

Bahçeye park ettiğim arabanın yanına giderek içerisine bindim. 
" Kara kızım nasılsın? " diyerek arabayı çalıştırdım. Siyah renginde bir arabaydı.

Koyu renkleri severdim.

Bu araba geçen seneki doğum günüm için Ali Boran dedemin hediyesi. Anne tarafından tek kız torunu olduğum için üstüme fazla düşüyorlardı.
İnsanın dedesinin zengin olması da bir başkaydı.

LASEFWhere stories live. Discover now