Λόγια Μιας Μπερδεμένης Ψυχής

Με αγάπη φίλησες

Μαλλιά που χορεύουν με τον άνεμο

Πυκνά, καστανά, ωραία κουρεμένα

Γένια που φέρνουν την ανάσα πιο κοντά,

πιο καυτή,

Να ανατριχιάζει το κορμί στην επαφή,

Όχι τόσο σκουρόχρωμα όσο τα μαλλιά,

καλοσχηματισμένα

Χείλη κόκκινα στο πρόσωπο ωραία σμιλεμένα,

Να θέλεις να ενδώσεις στο φιλί

Να σε κρατούν δυο στιβαρά χέρια

Σώμα γυμνό σαν άγαλμα που όρθιο καμαρώνει,

Και χωρίς κεφαλή στέκεται περήφανα

Και κάθε χρόνο

Ψηλώνει

Νιώσε την ρίγη σαν το σώμα του

Ήρεμα γέρνει προς το δικό σου,

Ψάχνοντας να βρει το λιμάνι που 'ψαχνε

Για να ρίξει άγκυρα, να μείνει

Και νιώσε το αίσθημα σαν την αυγή

Έχετε αφήσει πίσω χίλια αστέρια,

Και πια σαν μαζί πλαγιάζετε,

Νιώθεις κρατάς τον ουρανό

Στα δυο σου χέρια

Τα μάτια του καστανά,

Να ζωγραφίζουν το κορμί σου

Σα δίχτυ να απλώνεται το βλέμμα

Και αιχμαλωτίζει την ύπαρξή σου

Το χάδι του κι ο έρωτας μαζί να σε πλανεύουν

Απλά στέκεσαι ακίνητη εκεί,

Και βλέπεις τα πάθη να θεριεύουν....

Βλέπεις ένα κουτί και περιμένεις κάτι.

Το παίρνεις προσεκτικά ή το πετάς

και περιμένεις κάτι.

Το ανοίγεις και το περιεχόμενο σου πάει γάντι.

Το κουτί της Πανδώρας σε άλλα πελάγη βάζει.

Εσύ το πήρες στα χέρια σου,

το άνοιξες προσεκτικά

και με αγάπη φίλησες.

Το διάλεξες απο χίλια άλλα

και με τιμή και δόξα αγάπησες,

το τίμησες.

Εσύ του έδωσες ζωή

κι αυτό έδωσε σε εσένα

Σε έβγαλε από την άβυσσο που ζούσες,

δίχως πάτο, δίχως τέρμα.

Μαλλιά που χορεύουν με τον άνεμο

Πυκνά, καστανά, ωραία κουρεμένα

Γένια που φέρνουν την ανάσα πιο κοντά,

πιο καυτή

Να ανατριχιάζει το κορμί στην επαφή

Όχι τόσο σκουρόχρωμα όσο τα μαλλιά,

καλοσχηματισμένα

Χείλη κόκκινα στο πρόσωπο ωραία σμιλεμένα,

Να θέλεις να ενδώσεις στο φιλί

Να σε κρατούν δυο στιβαρά χέρια

Σώμα γυμνό σαν άγαλμα που όρθιο καμαρώνει,

Και χωρίς κεφαλή στέκεται περήφανα

Και κάθε χρόνο

Ψηλώνει

Αφιερωμένο στον εφηβικό μου έρωτα