Curse of Death

Chapter 01

New Life

***

Heather Willhem's POV

Nagising na lang ako nang nakalapag na pala ang eroplano and finally, nandito na ako sa Pilipinas. I put my eyeglass back on. My eyes are not blurred, that's my style and I'm used to it. It's good that my driver will pick me up, I'm going home to our house here now but I don't have anyone with me there, I'm alone because my uncle was still stay in Georgia.

I'm Heather Willhem. Half Georgian and half Filipino. Si Uncle na ang nag-aalaga sa 'kin dahil wala na ang mga magulang ko and I know the reasons why. Hindi ko makakalimutan ang mga nangyari sa kanila noon. “Miss Heather, welcome to the Philippines po.” pagbati sa akin no'ng driver.

I noticed that he was already carrying my luggage into the car. The door also opened for me to enter inside. Ang dahilan kung bakit nandito ako sa Pilipinas, para ipagpatuloy ang pag-aaral. Sabi ni Uncle, ie-enroll niya daw ako sa isang university, pero iniisip ko, magiging maganda ba ang takbo ng buhay ko dito? Magkakaroon ba ako ng kaibigan dito na Filipino?

Paano ba naman kasi, mga pinsan ko lang ang kausap ko sa bahay do'n. Wala din naman akong masyadong kaibigan do'n, hindi naman ako lumalabas at palagi lang akong na sa loob ng bahay. Napahikab na lang ako dahil sa nararamdaman kong antok. Makatulog nga muna.

***

“Miss Heather, nandito na po tayo.” Napadilat naman ako at nakabukas na pala ang pintuan ng kotse.

Bumaba na lang ako do'n. Napansin kong nasa loob na pala kami ng masyon. Maganda rin naman pala dito, hindi ko alam kung second time ko na ang makabalik dito sa Pilipinas kasi ang sabi sa akin nila Uncle, when I was a child, nandito daw ako sa Pilipinas kasama ng parents ko, pero hindi ko nga maintindihan eh. Parang wala akong maalala tungkol sa nakaraan ko? Hindi kaya nagkaroon ako ng amnesia? Tss. Ang weird ko na kaagad ah.  I was immediately greeted by the maids there. They all smiled at me. “Welcome home, Ms. Heather.” sabi nila.

I smiled sparingly at them and just walked straight inside. I was just looking every corner of the mansion. Hindi ko naman alam na ganito pala ka-laki ang bahay nila Mommy at Daddy dito sa Pilipinas. Akala ko sa Georgia lang.  Gaano ba kayaman ang family namin? Aanhin ko naman ang ganitong bahay kung ako lang mag-isa?

Nakita ko naman na may naka-display na pictures doon sa may living area kaya nilapitan ko ito. Hinawakan ko ang isang picture do'n na naka-frame. Hindi ko ma-amin na nami-miss ko sina Mommy at Daddy, hindi ko alam, at wala rin akong ma-alala tungkol sa nakaraan ko. Hindi ko alam kung ano nga ba talaga ang totoong dahilan ng issues tungkol sa pagkamatay nila Mommy at Daddy.

Umakyat na lang ako sa taas at hinahanap ko ang dati kong kuwarto, hindi ko na kasi ma-alala kung nasaan iyon eh. Nakita ko naman na may isang babaeng lumabas sa isang kuwarto. “Ay, Ms. Heather nandito po ang kuwarto ninyo.” sabi nito.

Nanatiling nakabukas ang pintuan nito kaya agad akong pumasok doon at ngumiti sa babae. “S-Salamat,” I said.

Tumango na lang ang babae at isinarado ang pintuan. Nandito na rin pala ang mga gamit ko. Sinusubukan kong alalahanin ang kuwartong ito pero wala talaga. Hindi ko alam kung anong nangyari tungkol sa kabataan ko eh.

Napaupo na lang ako sa kama, iniisip ko kung anong magagawa ko ngayong araw. Magpapahinga? Tutal naman, kadarating ko lang. I'll takes time here muna.

***

“Ms. Heather, gising na po kayo, nakahanda na po ang pagkain.” Nagising ako mula sa boses ng isang babae.

Napabangon ako ng isa pala ito sa mga Maids dito. Napahikab naman ako. “Ilang oras ako nakatulog, Miss?” tanong ko.

“Three hours po, Ms. Heather.” sabi nito.

My eyes got widened. Ano? Three hours?! Gano'n ba ako ka-pagod dahil sa biyahe?! Sumunod na lang ako sa babaeng iyon papunta sa ibaba. Dumiretso kami sa kusina at nakita kong may iba't-ibang pagkain ang nandoon. “Ang dami naman nito? Kaya ko bang ubusin lahat iyan?” sabi ko.

“Sabi po kasi ni sir, Ms. Heather,” sabi ng babae.

Napatingin ako dito. “Gusto ka daw po maka-usap ng uncle mo po. Tatawag daw siya sa 'yo maya-maya,” sabi nito.

Tumango na lang ako at umupo, alam ko naman na si uncle ang tinutukoy niya at kanina na rin ako nagugutom, exactly, nandito na ang mga pagkain. “Enjoy your meal, Ms. Heather.” sabi nito.

“Hindi ko naman mauubos ito lahat eh, sumabay na lang kayo sa akin, tawagin mo na lang 'yong mga kasama mo. Sabayan niyo ako,” Ngiti kong sabi dito.

Nakangiti namang tumango ito at nagpunta kung saan para tawagin ang mga kasama niya. Totoo naman eh, hindi ko mauubos ang lahat ng iyan. Si Uncle talaga. “Take a seat, girls,” sabi ko.

Sinunod naman nila ang sinabi ko na medyo nahihiya pa. “N-Nakakahiya naman po, Ms. Heather.”

Napangisi naman ako. “Wala naman kayong dapat ikahiya sa akin eh. At saka, gusto ko rin naman kayong maging kaibigan.” sabi ko.

“Alam niyo, Ms. Heather. Napaka-swerte ng Mommy at Daddy mo kung nandito lang po sana sila nakikita ka nila. Ang bait-bait niyo po, Ms. Heather,”

Ngumiti na lang ako sa sinabi nito. Oo, kung nandito nga lang sana sila, pero wala. Napailing na lang ako dahil sa words na 'Ang bait-bait niyo po, Ms. Heather.' Bigla namang tumunog ang cellphone ko at nakita kong si Tito pala ang tumatawag sa skype. Sinagot ko naman ito. “Uncle?” pagbungad ko agad.

“Where are you now, Hija?” tanong niya sa akin.

“Kumakain po,” sagot ko.

Napangisi naman siya. “Don't forget your studies, ha? In-enroll na kita sa papasukan mong university,”

“Saan po?”

“Vigorous University,” he said.

Napakunot naman ang noo ko. Vigorous University? Bago lang sa akin sa pandinig ko iyon.

“Kailan nga pala kayo susunod dito, Uncle?” tanong ko.

“I don't know. Baka matagalan pa. oh! I'll see you next. Mayroon pa akong important meeting eh. Tinawagan lang kita para sabihin sa 'yo na pumasok ka na bukas. Kinausap ko na ang driver mo, siya ang maghahatid sundo sa 'yo. Okay?” Tumango nalang ako at nag-offline na rin.

Magsisimula na naman ng new school day ko bukas. Pero bukas agad? Ang aga naman, o baka naman pahabol lang ako. Tch!