Before..💎

~6~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Στεφανος POV

«Μαλακα ξερεις ποια είναι η καινούργια;» Ψυθιριζει ο Άρης και γυρναει προς το μέρος μου. Τι με νοιάζει ποια είναι; Ακόμα μια ηλίθια θα είναι.

«Και μενα τι με νοιάζει;»

«Οοο σε νοιάζει και πολύ μάλιστα.» Κοροϊδεύει και παίρνει ένα νευριασμενο βλέμμα για να συνεχίσει.

«Σοφία Σοφιανογλου. Σου θυμίζει κάτι; Εκεί πίσω κάθεται.» Σοφία; Ποια Σο- δεν γίνεται. Η Σοφία; Η Σοφία η κοντη χοντρή με τα γυαλιά που κορόιδευα; Η Σοφία μου είναι εδω παλι; Τα μάτια μου ψάχνουν απεγνωσμένα τα δικά της καφε.

«Μαλακιες λες» φωνάζω και συνεχίζω μα την ψάχνω.

Μα πως στο διάολο γίνεται να μην τα κατάλαβα; Κάτι μου θύμιζαν αλλά δεν μου ερχόταν τίποτα στο μυαλό.

Να την. Μολις λίγα μέτρα μακριά μου. Με κοιτάει ηδη. Σηκώνομαι όρθιος και πλησιάζω προς το μέρος της.

«Εσυ» την δείχνω με το δάχτυλο μου καθώς πλησιάζω και αλλο « είσαι η Σοφία; Αυτό το χοντρό κοντό κοριτσάκι με τα γυαλιά;» Την ειρωνεύομαι και περιμένω μια απάντηση.

«Τόσο εντύπωση σου κάνει;» Λεει τελικά και τοποθετώ τα χέρια μου μέσα στα μαλλιά μου και τα τραβάω ελαφρός.

«Δεν υπάρχει περίπτωση μου κάνετε πλάκα» φωνάζω και τραβαω περισσότερο τα μαλλιά μου.

«Είστε ελεύθερη» τι στο διάολο θελει και αυτός ο μαλακας τώρα;

Πηγαίνω πίσω στα παιδιά και περιμένω να αδειάσει η αίθουσα. Αφότου βγει από την αίθουσα θα πάω από πίσω της και θα την πάρω να μιλήσουμε.

Βγαίνει τελευταία από την τάξη με την φίλης της.

«Σε πια αίθουσα έχουμε μετα;» ρωτάω βιάστηκα.

«Στην 102» παίρνω τη απάντηση και φευγω. Την ψάχνω στον διάδρομο και μολις εντοπίζω τα μαύρα της μαλλιά πηγαίνω προς το μέρος της. Την πιανω από το μπράτσο και την γυρνάω προς το μέρος μου. Δεν φαίνεται ξαφνιασμένη θα το έχει συνηθίσει από παλιά..

«Ελα μαζί μου» της λεω και περιμένω να διώξει την φιλη της.

«Μίλησα» λεω πιο άγρια και γυρναει προς την φιλη της. Δεν ξερω τι λενε αλλά η φιλη της με κοιτάει ανήσυχη. Ίσως να ξερει να της έχει μιλήσει..

Έρχεται προς το μέρος μου και περπααω προς το πίσω μέρος του σχολείου.

Είμαι μαλακας το ξερω για όσα τις έκανα αλλά το έχω μετανιώσει. Μετα από όσα μου είπε ο πατέρας της άλλαξα γνωμη αλλά μολις εμαθα ότι έφυγε τοτε τα εχασα. Αρχισα να πίνω και να φέρομαι σκάρτα σε όλους. Πηδαγα την κάθε γκομενα δίχως ενοχές και να με νοαιζει για αυτήν. Όταν τις τα έκανα αυτά δεν πίστευα ότι τις έκανα τόσο κακο. Ναι δεν την συμπαθούσα και μου έσπαγε τα νεύρα αλλά μου άρεσε. Ήταν το πρώτο κορίτσι που μου άρεσε και δεν ήξερα πως να φερθώ. Και να την.. τώρα εδω μπροστά μου πιο κουκλάρα από ποτε..

«Λοιπόν..» λεει όταν φτάνουμε και σταυρώνει τα χέρια της κάτω από το στήθος της.

Γαμωτο Σοφία..

Σοφίας POV

«Γιατί έφυγες;» Ρωτάει γουρλωνω τα μάτια μου. Δεν γινετε να με ρωτάει κάτι τέτοιο. Ξερει πολύ καλα την απάντηση και βασικά πως στο διάολο ξερει ότι έφυγα; Δεν το ήξερε κανεις.

«Απάντησε μου σε παρακαλώ»

«Γιατί Στέφανε δεν άντεχα αλλο σε ολο αυτό. Εσυ και οι μαλακιες σου φταίτε για ολο αυτό αλλά εμαθα από αυτό. Εμαθα να μην αφήνω τον κάθε τυχόν μαλακα να μου φέρεται όπως γουστάρει.» Δάκρυα απειλούν να βγουν αλλά δεν θα τα αφήσω. Δεν θα σπάσω μπροστά του.

«Συγνώμη. Μετα από την κουβέντα με τον πατέρα σου και τις προθέσεις που είχε μετάνιωσα.. σκέφτηκα λογικα και ήθελα να επανορθώσω αλλά τοτε εμαθα ότι έφυγες..» κάνει μια παυση και κοιτάει το πάτωμα «λυπάμαι για ολα όσα σου κάναμε.. όταν μου έδειξε τις φωτογραφίες και εκεινο το ηλιθιο ημερολόγιο κατάλαβα την ζημια που αυ είχαμε προκαλέσει.» Τελειώνει και με άφωνη. Πως ξερεις για το ημερολόγιο και τις φωτογραφίες; Γιατί του μίλησε ο πατέρας μου και βασικά που τα ξερει ολα αυτά ο πατέρας μου; Δεν το είχα πει ποτε σε κανέναν εκτός από την Δαναη..

«Π-πως τα ξερεις ολα αυτά;» Λεω με δυσκολία και περιμένω μια ηλίθια απάντηση. Ήξερα ότι έπρεπε να τα είχα πετάξει αυτά.. το ήξερα.

«Ο πατέρας σου βρήκε ένα κουτί με αυτά μέσα και μου τα έδειξε και καταλαβε τι είχε συμβει με σένα..» απαντάει και δάκρυα τρέχουν από τα μάτια μου στις αναμνήσεις..

Γυρνάω από την άλλη και τρεχω να φυγω μακριά..

«Σοφία» τον ακούω να φωνάζει αλλά δεν δίνω σημασία και συνεχίζω να τρεχω.. πάω στην καφετέρια και παίρνω την Δαναη και πάμε σπίτι.. δεν θέλω να κάτσω αλλο εδω πέρα. Νόμιζα ότι ολα θα ήταν καλύτερα αλλά τώρα που ξέρουν οι γονείς μου.. τώρα δεν ξερω τη θα κάνω.
  ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~