We besluiten om te brainstormen. Ineens kom ik op het idee om aesthetic pakketjes te verkopen die je dan zelf samen kunt stellen.
Iedereen vindt het een goed idee dus we doen het. Ik zet de hele website op en mijn moeder en broertje helpen mij met wat ideeën. Als we alles hebben geregeld zet ik de website online.
Het is een heel plechtig moment en we zijn allemaal heel blij dat het gelukt is.
*Een paar dagen later op school*
Random groepje jongens: "Ahaha wat een loser! Ze denkt echt dat het haar gaat lukken om succesvol te worden! Ahaha wat een idioot" Sophie komt naar me toe gelopen
"Nina gaat het? Niet opgeven hè? Het zijn gewoon zelf ontzettende losers", zegt ze. Ik doe mijn best om het te laten lijken alsof t prima gaat. Gelukkig kan ik redelijk mijn gevoelens verbergen. Niemand merkt iets. Als ik eenmaal in de les zit ben ik weer veilig. Ik pak mijn boeken en pennen en de les begint.
*na school*
Ik speed naar huis en plof neer op mijn bed. Ik zet muziek aan en vibe gewoon een beetje in mijn kamer. Ineens gaat de bel. Mijn moeder is niet thuis en komt dat voorlopig ook niet. Ik loop naar beneden om open te doen. Op mijn hoede draai ik voorzichtig de deurknop om. Ik open de deur en daar een groepje jongens van mijn leeftijd. Het zijn dezelfde jongens die mij uitschelden op school. "Wat wil je" zeg ik. "We kwamen even hoi zeggen tegen onze kleine ondernemer ahahaha" zegt de langste gast. "Ok leuk, ik moet weer door doei" En ik zwaai naar ze. Ik wil de deur dichtdoen maar éen zo'n gast zet zijn voet ertussen. Hij duwt met veel geweld de deur weer open en loopt gewoon naar binnen. Hij loopt rechtstreeks naar de keuken naar het messenblok. Ik deins achteruit. Ok wtf. Wat doet hij. Ik pak mijn hockeystick die toevallig in de buurt staat. Ik zwaai hem naar achter maar ineens word ik tegen gehouden. Oh ja k*t die andere twee waren er ook nog. Ze houden me stevig vast en ik word op mijn slaap geraakt. Ik word duizelig en ineens word alles wazig en daarna zwart. Als ik weer wakker word zit ik in een stoel vastgebonden met duct tape op mijn mond. De kamer is slecht verlicht en het stink naar rotte vis. Alleen die gast met het mes is er nog. Hij loopt langzaam naar me toe. Ik verrek geen spier. Dat vindt hij irritant, ik zie het aan zijn blik. Een blik vol haat maar ook pijn. Hij komt steeds dichterbij en duwt met 1 hand mijn kin omhoog met een hoop geweld. Zo veel, dat ik mijn nek bijna breek en de stoel half omkiepert. "Jij denkt dat je zo leuk en gezellig bent huh?" Waar de f*ck heeft deze gast het over. "Ik heb het je nog niet vergeven hoor" Ik ben echt heel diep in mijn geheugen aan het graven. Waar zou hij het in vredesnaam over kunnen hebben. "Je weet heus wel waar ik het over heb" Jk kijk hem echt aan alsof ie chinees spreekt. Hij trekt de duct tape van mijn mond af en schreeuwt: "JE WEET HEUS WEL WAT JE GEDAAN HEBT EN JE ZAL ERVOOR BOETEN" Ik kijk hem aan en zeg: "Bruh, ik weet niet wat je wilt, maar ik kan toch niet ruiken waar jij het over hebt, en zo tegen me schreeuwen met je stink adem (maar ff serieus ga je tanden poetsen) ga ik het niet ineens wel weten". "Dus jij wilt grappig zijn, dom spelen huh?" Ik kijk hem heel moeilijk aan en graaf heeeeel diep in mijn geheugen. "Jaja denk daar maar es even over na, het komt wel weer terug" Hij laat me los en loopt weg. Ik zit verslagen op de stoel en ik weet niet wat ik moet doen. Ik heb geen idee hoe laat het is, waar ik ben of welke dag het is. Ik weet alleen dat dit in ieder geval niet onze kelder is en niet onze stoel. Hij heeft me dus ergens naartoe gesleept. Ik denk nog steeds aan wat hij zei. Wat zou ik gedaan hebben?
Het voelt alsof ik er al uren zit als hij weer terug komt. Hij kijkt me dood aan, dwars door mijn ziel ongeveer. Ik vind het een beetje vaag. Het is eigenlijk wel een grappig gezicht. Ik moet moeite doen om mijn lach in te houden. De lamp flikkert een beetje. Het lijkt op een hele slechte horrorfilm. Hij haalt ineens zijn mes weer uit zijn zak en zet het zonder iets te zeggen aan mijn keel. De situatie just went from 0 to 100 real quick. Zijn adem stinkt, maar ik merk het nauwelijks. Het mes voelt koud tegen mijn keel. Het snijdt een klein beetje maar hij heeft nog niks gedaan. Het worden waarschijnlijk kleine wondjes en daarna zie je er niks meer van. Als ik dit überhaupt overleef.
