Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Cień tego lizaka wygląda podobnie do mojego serca, również jest Złamane
7383❤ 382✉
@Ktośtaki Śliczne zdjęcie! @.Sad.Boy.
Dziękuje!Starałem się!
@Cringe Content Ale gówniane zdjęcie ://
@Ugly_Angel Moje też niestety 💔
@Jihyun Coś się stało? @.Sad.Boy. Niewazne
@Sorry.princess To kiedy się widzimy bracie? @.Sad.Boy. Pv
@Bad-Feelings Ślicznie
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Po chwili chłopak wyłączył telefon.Wystarczyło pięć minut aby się zmęczył odpisywaniem na komentarzy, w większości hejterów. Ale cóż miał z tym zrobic?Właśnie nic.
Jeśli chciałby kto kolwiek spytać Wooyounga o to dlaczego założył to "tandetne konto" z jego grupy przyjaciół nie wiedziałby co odpowiedzieć. Prawdą jest to że chłopak ukrywał swoje zaburzenia psychiczne (w tym depresje) przed nimi. Nie chciałby aby ktokolwiek musiał się o niego martwić iż nie widział tego sensu.Tymbardziej nie zniósł by widoku jak któryś z jego hyungów - lub młodszy Jongho płakał.
Tymbardziej jeśli robiłby to jeden z największych skurwieli na świecie który ukradł jego serce - Choi San.
Całe to głupie "zauroczenie" trwało już dwa lata.Przez ten cały czas Jung wmawiał sobie ze to nic więcej, że wcale się nie zakochał chodź jego serce mówiło co innego.Najbardziej bolało go to że co by się nie stało nie zmieniłoby to punktu widzenia starszego.
Byli przyjaciółmi od dzieciństwa, przeżyli razem podstawówkę jak i gimnazjum a teraz liceum. Gdyby ktos młodemu woo powiedział że się zakocha w przyjacielu, tym bardziej w chłopaku on by nie uwierzył.
Niestety to się stało, co próbuje ukrywać jak najmocniej się da. Rodzina której praktycznie nie ma, bo rodzice jego ciągle wyjeżdżają w delegację, by go wyrzuciła z domu gdyby dowiedziała sie że ich jedyny syn nie jest hetero.
Jedyne wsparcie miał u przyjaciół - którzy jak i on nie uganiali się za dziewczynami. Gdyby miał powiedzieć co najlepsze spotkało go w jego marnym życiu to właśnie oni. Seonghwa, Yunho, Yeosang i Jongho. Oczywiście do ich paczki należał również San lecz dla niego było bardziej okreslenie "Osoba która by mnie zfrendzonowala na każdym kroku" niż przyjaciel.
Po tej dłuższej chwili rozmyśleń chłopak wziął telefon do kieszeni i zeskoczył z niskiego murku na którym zawsze przesiadywal jeśli wychodził z domu bez przyjaciół.
Rozglądają się próbował znaleść ścieżkę która by prowadziła do jego "domu".Kiedy zauważył ją zaczął pomału - aby się nie wywrócić - iść przez las.
Był październik czyli co idzie za tym panował już chłód na dworze.Mozna bylo łatwo się przeziębić, tym bardziej jeśli bylo się nie odpowiedzialnym jak chłopak i chodziło się jedynie w bluzce z krótkim rękawem.
Ale co można było poradzić? Chłopak sadził że nic mu się nie stanie jeśli tak będzie wychodzić co może w jakimś sensie było prawdą, a w drugim nie.
Było dosyć ciemno przez co przyprawialo go o dreszcze i strach jeśli słyszał jakieś ruchy w krzakach - najczęściej spowodowane przez wiewiórki. Na szczęście nie mieszkał zbyt daleko od miejsca w którym przesiadywal.Więc nie zdziiwlo go gdy zobaczył już bramę do domu.
Szybko wygrzebał z kieszeni klucze i podszedł do drzwi je otwierając idąc bez większego namysłu do pokoju rzucając się na łóżko.
Miał ochotę iść spać i już nie wstawać
======
Witajcie w pierwszym rozdziale! Mam nadzieję że się spodobało ^^
