Σε θελω δικό μου.

Part 9

Τι ενοουσε με το 'έτσι εξηγείτε';
Του έδωσα την διεύθυνση και απο τότε δεν μίλησε κανεις ασε που με το αυτοκίνητο ηταν 20 λεπτά δρόμος.
"Περπατάς κάθε μερα τοσο για να φτάσεις εκει;"
"Ναι.Χτες δεν είχα προπονηςη γιαυτο πήγα σπιτι μου."
Κόκκινησα όταν θυμήθηκα τα χτεσινα.
Στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου άφησα την τσάντα μου για να μην με ενοχλεί αλλα φοβομουνα μήπως την ξαναξεχασω και νομίζει μετα οτι θελω να μου κολλάει σιγά μην άφηνα τον Κ.Ψωναρα να νομίζει κατι τέτοιο.
"Μονή σου προπονησε;"
"Οχι με τον προπονητή μου και με τους φίλους μου"
"Αγόρια;"
Τι τον νοιάζει;;;
"Και την κολλητή μου εκει πέρα"
"Κανεις πολυ καιρό;"
"10 χρόνια"
Δεν απάντησε αλλα χαμογέλασε πονηρά.
"Γιατι χαμογελάς;"οι λέξεις βγήκαν αυθόρμητα απο το στόμα μου.
"Τίποτα απλά επιβεβαιώνει αυτο που είπα πριν και τις σκέψεις μου."
Ποιες σκέψεις αγόρι μου πεσσσσς μουυυυυ.
"Ορίστε;"είπα εγω γεμάτη απορία.
Του ξέφυγε απο το στόμα ένα πολυ σύντομο ειρωνικό γελακι.
"Το βρίσκεις περίεργο που κάνω kick-boxing;"
Δεν πρόλαβε να μιλήσει και συνέχισα,είχα θυμώσει πολυ και δεν ήξερα γιατι.
"Δηλαδή τι; Μήπως ήθελες να κάνω βόλεϊ και Συνχρονη όπως όλα τα κοριτσάκια που στην πέφτουνε;
Δεν είμαι όπως όλα τα κοριτσάκια που κοιμάσε μαζί τους.Που χαζόγελανε με οτι μαλακια τους λες επειδή εισαι ωραίος έχεις κοιλιακούς ή εισαι πλούσιος.η ζωή θέλει πολλα περισσότερα απο αυτα και προτιμώ να περάσω την ζωή μου χωρίς να έχω ερωτευτεί ποτε παρά να καταντισω σαν αυτές! Δεν θα με δεις να το κάνω αυτο ποτέ οπότε θα με υποστείς για ένα μήνα και μετα δεν θα χρειαστείς να μου ξαναμιλησεις εντάξει;"
Είχα ξεσπάσει, είχα θυμώσει ,ειμουν έτοιμη να ξεσπάσω σε κλάματα ,ένας θεός ξέρει γιατι! Αλλα πιο πολυ το είχα μετανιώσει.
Εκείνος δεν μίλαγε τον είχα αφησει μάλλον άφωνο ,πια είμαι εγω να του λέω τέτοια;
Έσκυψα το κεφάλι μου και ψυθίρισα.
"Συγνωμη"
Ειδα το κτήριο που κάνω προπονηση.
"Εδω ειναι."
Σταμάτηςε το αυτοκίνητο και βγήκα έξω.
Δεν του είπα τίποτα και δεν μου είπε τίποτα.
Μπήκα μέσα και η αίθουσα ηταν όπως την ειδα τελευταία φορά πριν 2 εβδομάδες όταν κλείσαμε για διακοπές.Το ρινγκ ηταν στην μέση της αίθουσας έμπενε φως απο τα μεγάλα παράθυρα που βρησκοντουσαν ψηλά στους τοίχους και σκουρόχρωμα τούβλα και οχι τους συνηθισμένους τοίχους στα σπίτια μας.
Υπήρχαν εργαλεία και μηχανήματα γυμναστικής και σάκοι σε ολο τον χώρο.Μου άρεσε πολυ γιατι θύμιζε πολυ αίθουσα kick-boxing ,αμερικανικής ταινίας.Καθως προχωράγα ειδα μπροστά μου 4 πολυ γνώριμα πρόσωπα ο προπονητής μου και οι 3 καλύτεροι φίλοι που μπορούσε να ζητήσει κανεις.
Ο Κ.Γιωργος ο Αναστάσης,Ο Στεφανος και η Μαρία.
Τον Κ.Γιωργο τον θεωρούσα δεύτερο μου πατέρα.Οικογενεια ηταν για εμένα όλα αυτά τα άτομα τους ήξερα απο τότε που γεννήθηκα.Ο Αναστάσης ηταν ένα χρονο μικρότερος μου και ο στεφανος ενα χρονο μεγαλύτερος και η Μαρία δυο χρόνια μεγαλύτερη αλλα αυτο δεν μας πείραξε ποτέ. Ηταν η καλύτερη οικογένεια και μου στάθηκαν σε πάρα πολλα.Ο Αναστάσης και ο Σταφανος ηταν και οι δυο πολλοί όμορφοι αλλα ποτε δεν τους ειδα αλλιώς απο φιλικά είχαν και οι δυο πανέμορφα σώματα και οι δυο φοβερός στο μποξ.
Η Μαρία ηταν η "Μαμα" της παρέας ηταν όμορφη αλλα ποτε δεν ψωνιζοταν ηταν ώριμη και συγχρονιςος αςτεια και γιαυτο την αγαπούσα πολυ έδινε τις πιο καλές συμβουλές και με αγαπούσε πολυ και εκεινη, ηταν φανταστική στο μποξ αφού παντα κέρδιζε τα αγόρια.Ποτε δεν τσακωθηκαμε για κατι σε σχέση με το μποξ και όταν χτυπιωμασταν μετα γελάγαμε.Μας άρεσε να βγεναμε και περναγαμε καλα όπου και να πηγεναμε.Τους αγαπούσα πολυ ηταν η δεύτερη οικογένεια μου.
"Γεια σας" είπα με ενα τεράστιο χαμόγελο.
Γύρισαν και με κοίταξαν ολοι.
"Μαρίνα!!!!!"η Μαρία άρχισε να τρέχει και με έσφιξε στην αγκαλιά της.
"Καλώς την μικρή πατάτα."άρχισε να γελάει ο Σταφανος και ήρθε να με αγκαλιάσει.
"Βρε βρε κοιτά πια ήρθε"ο ανάστασης ήρθε και αυτός και κάναμε μια ομαδική αγκαλιά.
"Μου λυψατε πολυ."
"Και σε εμάς μας ελλείψεις πολυ χαζό"
Απο τα αποδυτήρια εμφανίστηκε ο Κ.Γιωργος
"Που σε μικρή;"
Πήγα και τον αγκάλιασμα τοσο σφιχτά που κουραστικά.
"Μου ελλείψεις μικρή"
"Και σε εμένα πολυ Κ.Γιωργο"
Παρόλο που τον ήξερα 10 χρόνια συνέχιζαν να τον φωνάζω Κ.Γιωργο.
Αρχίσαμε την προπονηςη και κάναμε ενα καλό ζέσταμα.
Εγω αναρωτιόμουν που να ηταν άραγε ο Άρης.
Όταν τελιωσα το ζέσταμα μπήκαμε στο ρινγκ εγω και οΣτεφανος.
Αρχίζαμε να πλακωνόμαστε για πλάκα.
"Βλέπω μικρή δεν σκουριασες."
"Εςυ απο την αλλη..."είπα με ειρωνικό τόνο.
Χαμογέλασε πολυ πονηρά.
"Τώρα θα δεις..."
"Τι;οχι στεφανεε σε παρακαλω!"
Με έπιασε και με έριξε στο πάτωμα με μια κίνηση και άρχισε να με γαργαλάει. Δεν μπορουσα να αναπνευσω απο το γαργαλητο γελαγα σαν δεμονισμενη και μαζί μου και αυτός.
Ξαφνικά σταμάτησε και με είχε ακινητοποιεισει στο έδαφος είχε τα χερια του δίπλα στο κεφάλι μου και με κοίταζε εγω είχα μείνει εκει να τον κοιτάζω.Ξαφνικα έσκυψε απότομα και ψυθίρισε στο αυτί μου.
"Για να δούμε αν μπορούμε να κάνουμε τον κυριο που καθετε στις κερκίδες και σε κοιτάει όλη την ώρα να ζηλέψει"
Εγω πάγωσα ποιον να κάνουμε να ζηλέψει;
Με σήκωσε με το ενα του χέρι και με κόλλησε πάνω του.
Κοίταξα προς τις κερκίδες και δεν το πίστευα ηταν ο Άρης φενοταν....τσαντισμενος;όταν είδε πως τον κοιταζα συνέχισε να πληκτρολόγει στο κινητό του.
"Εμμ ειναι φίλος μου"
"Το κατάλαβα" μου είπε και μου έκλεισε το μάτι.
"Οχι με τέτοιο τροπο όμως."
Εκει που δεν το περίμενε έκανα μια κίνηση και έπεσε κάτω.
Έριξα ενα ειρωνικό χαμόγελο και κατέβηκα απο το ρινγκ.
"Εντάξει παιδια φτάνει για σημερα τα λεμε αυριο."
Χερετηθηκαμε και πήγα στα αποδυτήρια.
Βγήκα απο το κτήριο και ειδα πως έβρεχε ο Άρης όμως καθόταν στην άκρη του μπροςτινου μερους του αυτοκινήτου του φενοταν σαν μοντέλο ακόμα και τώρα.
Άρχισα να πηγενα με γρήγορα βήματα προς το μέρος του και σταμάτησα μπροστά του.
"Πάμε;"
"Σου αρέσει;"
"Ορίστε;"
"Αυτός ο τύπος στο ρινγκ"
Μα καλα τι τον ενιαζει χαζό ειναι;Εσυ μου αρέσεις βλάκα εσένα θελω κανεις άλλος μόνο εσυ-οχι λάθος κάνω έχω μπερδέψει συναισθήματα ετσι δεν ειναι;δεν ειναι δυνατόν να μου αρέσει! Τον ξερω μόνο δυο μέρες!λαθος θα κάνω.
"Δεν σε αφορά"
"Γιατι δεν μου λες γαμωτο;"
Γιατι θύμωσε;
"Πάμε, θα παγώσουμε"
Μπήκα στο αυτοκίνητο και μετα μπήκε και αυτός.
Δεν μίλαγε κανεις.
Στον δρόμο παρατήρησα πως δεν μη γερνάμε σπιτι μου αλλα κάπου αλλού.
"Δεν ειναι απο εδω ο δρόμος του σπιτιού μου"
"Ποιος είπε οτι πάμε στο σπιτι σου;"

Κορίτσια ηθελα μόνο να σας πω πως δεν έχουσα τίποτα με το βόλεϊ και την συνγχρονη απλά ηθελα να δείξω παραδείγματα πιο γυναικείων αθλήματων απο το μποξ.Ειναι υπέροχα αθλήματα όλα τους και δύσκολα γιατι έκανα παλιά και ξερω.Συγνωμη να φάνηκε άσχημο.
Όπως παντα,
Με αγάπη
Λιλη •-•