"ဘယ္သူ႔သေဘာနဲ႔လဲ။"
"က်ေနာ့္သေဘာ။ျပန္ၿပီ.."
အိပ္ရာထက္မွအလူးအလဲထကာ အခန္းအျပင္ဘက္ဆီလွမ္းေနေသာ ပိုင္ခြန္းကိုလွမ္းဆြဲလိုက္သည္။
"ထမင္းခ်က္သြားဦး။Secretary ခန္႔ထားတာ..အလကားမဟုတ္ဘူးေနာ္။"
"အခု က်ေနာ့္ကိုခိုင္းစားေနတာလား။"
"ခိုင္းစားဖို႔ခန္႔ထားတာေလ။ "
ရွန္က လက္ကိုေနာက္ပစ္ကာ မ်က္ခံုးပင့္ရင္းေျပာလိုက္သည္။သြား၃၂ေခ်ာင္းလံုးေပါက္ေအာင္ အံႀကိပ္ထားေသာ ေဒါသအိုးေလးပိုင္ခြန္းကို ထမင္းခ်က္ရန္ မီးဖိုေခ်ာင္အား ေမးနဲ႔ထိုးျပလိုက္သည္။
"ဟုတ္ကဲ့...စပယ္ရွယ္ျပင္ေပးပါမယ္။"
"ေတာ္တယ္..က်ေနာ္ေရခ်ိဳူးခန္းဝင္လိုက္ဦးမယ္။"
"ႂကြႂကြ.."
ထိုသို႔ေျပာကာ ေဆာင့္အာင့္ထြက္သြားေသာ ပိုင္ခြန္းသကို ကည့္ရင္း ရွန္ႀကိတ္ရယ္လိုက္သည္။ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီးထြက္လာေတာ့ ဘုန္းသစ္ဆီက ဖုန္းလာသည္။
"ေျပာ.."
"[မြန္ခ်န္ဆြန္ တစ္ကယ္ဘဲလြတ္ေပးမွာလား။ျပန္ပို႔လိုက္ရင္ သူတု႔ိက သတ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္။]"
"အဲဒီပု႐ႊက္ဆိတ္ရဲ႕ အသက္ ငါဂရုမစိုက္ဘူး။"
"[ေကာင္းၿပီ။]"
"သိၿပီဆို ဆြန္ကိစၥကို မင္းၾကည့္လုပ္လိုက္။"
"ဆြန္က ဘယ္သူလဲ။"
"!!"
ပိုင္ခြန္းသအေမးေၾကာင့္ ရွန္က ဖုန္းကိုရုတ္တရက္ခ်လိုက္သည္။ေစာနက တည္ေနေသာ မ်က္နာထားက ပိုင္ခြန္းကိုျမင္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း နွစ္လိုဖြယ္ၿပံဳးသြားသည္။
"ဝန္ထမ္းတစ္ဦးပါ။ျပသာနာေလးရွိေနလို႔"
"အာ..ဟုတ္။မ်က္နာက ဒဏ္ရာကေရာ..မေန႔ညက တစ္ခုခုျဖစ္လို႔လား..။
"တံခါးေဘာင္နဲ႔တိုက္မိတာ။"
ရွန္ရဲ႕ စကားကို ရယ္ကာေခါင္းၿငိမ့္ရင္း ပုိင္ခြန္းအခန္းထဲကထြက္လာသည္။ထမင္းပြဲျပင္ေပးရင္း ဧည့္ခန္းတြင္Laptopကိုင္ကာ အလုပ္ရႈတ္ေနေသာ ရွန္ကိုၾကည့္မိေနသည္။
YOU ARE READING
You are My First Love (or) My Investigator
Romanceေတြ႕ဆံုမႈတစ္ခုဟာ ခြဲခြာျခင္းရဲ႕အစဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္လို႔ ငါသိလိုက္ရတာ ငါ့အခ်စ္ဦး မင္းေၾကာင့္ပါ။
