​အ႐ိုင္​းပန္​း​ေလး

အပိုင္​း၇

ရြယ္​ယမ္​တို႔အဝတ္​အစားလဲပီး
​ေအာက္​ဆင္​းလာကာ မနက္​စာစားၾက​ေလသည္​
ဒါ​ေတာင္​ႏွစ္​​ေယာက္​ကမ​ေက်ပြဲအ​ေနန႔ဲ
မ်က္​​ေစာင္​းထိုးၿပိဳင္​ၾက​ေသး
ရြယ္​ယမ္​စားပီး​ေတာ့ ပါးန႔ဲမားကိုႏႈတ္​ဆက္​စကား​ေျပာ​ေလသည္​

ပါး မား
သားစားပီးပီသြား​ေတာ့မယ္​​ေနာ္​

​ေအး​ေအး...သား
ဒါန႔ဲအိမ္​ျပန္​လာ​ဦးမလား

မလာ​ေတာ့ဘူးမား

သားရယ္​ကိုယ္​အိမ္​ကိုခဏတျဖဳတ္​ျပန္​လာ​ေနပါဦးလားသားရယ္​ သားညီ​ေလးလည္​းျပန္​လာပီး​ေလး မားမိသားစုန႔ဲအတူခဏ​ေနခ်င္​လို႔ပါသားရယ္​

မားကလည္​း သားက
ခဏ ခဏ လာလည္​မွာပါမားရယ္​

မားလည္​​ေျပာမရမွန္​းသိသည္​မို႔မ်က္​ႏွာ​ေလးညိဳး​သြား​ေလသည္​ ရြယ္​ယမ္​ကတစ္​ကိုယ္​​ေယာက္​ထဲ​ေနရတာ​ေပ်ာ္​​ေနတ့ဲသူ ဆူဆူညံညံ​သံ​ေတြကိုသူမႀကိဳက္​ဘူး​ေလး အိမ္​မွာလူမ်ား​ေတာ့သူ႔အတြက္​အ​ေႏွာက္​အယွက္​ျ​ဖစ္​​ေစတယ္​အဲဒါ​ေၾကာင္​့သူ႔တိုက္​ခန္​းမွာတစ္​​ေယာက္​ထဲ​ေန​ေနတာ

မားမ်က္​ႏွာမ​ေကာင္​းတာ​ေတြ​ေတာ့ၿငိမ္​ေနတ့ဲ
႐ွင္​းခ်န္​က

ခဗ်ားကဘာလို႔အိမ္​ျပန္​မ​ေနခ်င္​ရတာလဲ

မင္​းအပူမပါပါဘူး

ရြာမွာဆိုရင္​​ေလးအိမ္​မကပ္​တ့ဲသူကို
ဘယ္​လို​ေခၚပါလိမ္​့......
႐ွင္​းခ်န္​စဥ္​းစားခန္​းဖြင္​့​ေနသည္​ကို​ေတြ႔​ေတာ့
မၾကည္​့​ေပမ့ဲရြယ္​ယမ္​နားစိုက္​​ေထာင္​​ေနမိ​ေလသည္​

​ေအာ္​..သိပီ
​တစ္​ရာ့ကိုးတစ္​ရာတစ္​ဆယ္​ ဆိုလားဘာလာဘဲ

ဘာာ!!!!!!

႐ွင္​းခ်န္​မင္​း...​ေနာ္​
လက္​သီး​ေလးဆုပ္​ပီး႐ွင္​းခ်န္​ကိုရြယ္​ကာ​ေျပာလိုက္​​ေလသည္​။

"႐ွင္​းခ်န္​က​ေတာ့ဂ႐ုမစိုက္​သည္​့ပံုံစံျဖင္​့
ဘာလဲမဟုတ္​လို႔လား က​ေလးလည္​းမဟုတ္​ဘဲန႔ဲမားကဒီ​ေလာက္​​ေတာင္​းဆို​ေနတာကို
ျပန္​လာလိုက္​ရင္​ပီး​ေရာဟာကို
ဘာ​ေတြဒီ​ေလာက္​ျဖစ္​​ေနတာလဲ
ဘာလဲကြၽန္​​ေတာ့ကို​ေၾကာက္​​ေနလို႔လာဟုတ္​လာ"
​
"မင္​းကိုဘာလို႔​ေၾကာက္​ရမွာလဲ ဟမ္​"