Zawgyi
ေသေသာသူၾကာရင္ေမ့ဆိုေပမယ့္ အခ်စ္ဟာ ဘယ္တုန္းကမွ ေသဆံုးမသြားတဲ့အခါ လြမ္းဖို႔ကိုသာ ႁခြင္းခ်က္မရွိေရြးခ်ယ္ရပါေတာ့တယ္။
ခ်စ္ရသူကိုဆံုးရံႈးရမႈဟာ အိမ္ရဲ႕ပေယာဂမကင္းဘူးဆိုတာသိရတဲ့ သူ႔ရင္ထဲကဒဏ္ရာဟာ အိမ္နဲ႔ေဝးမွသာသက္သာရာရေတာ့မယ္ဆိုတာေသခ်ာသြားတဲ့ရိေပၚဟာ ခ်စ္ရသူေလွ်ာက္သြားတဲ့လမ္းအတိုင္း လိုက္နင္းဖို႔ကိုဆံုးျဖတ္တယ္။ တပ္သားသစ္စုေဆာင္းေရးကိုသြားၿပီး နာမည္ေပးခဲ့တယ္။ တပ္သား ဝမ္ရိေပၚ ။ ခ်စ္ရသူ ၾကံဳေတြ႕ျဖတ္သန္းခဲ့သမွ် အတူတူ လိုက္ျဖတ္သန္းၾကည့္ခ်င္တယ္ ေသရင္ေတာင္ တူညီတဲ့ပံုစံနဲ႔ ေသဆံုးခ်င္တယ္။
မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေျခလွ်င္ေလွ်ာက္ရင္း ေတြ႕ကရာအရြက္ခ်ိဳးစားခဲ့ရျခင္းေတြ။ မွက္၊ ျခင္ ၊ ယင္ေတာထဲ ရေအာင္အိပ္ခဲ့ရျခင္းေတြ။ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြရဲ႕ ေသြးအလိမ္းလိမ္းဒဏ္ရာေတြ မ်က္စိေရွ႕တင္ ဆံုးရံႈးလိုက္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ။ ေသနတ္သံ ေပါက္ကြဲသံေတြၾကားတိုင္း ေသြးစြန္းေနတဲ့ ယူနီေဖာင္းတစ္ထည္ကိုျမင္ေယာင္တဲ့အခါ ရိေပၚက ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ေမ့ၿပီး နတ္ဘီလူးစီးသလို ၾကမ္းပစ္ရမ္းပစ္ေတာ့တာပဲ။
ဒီေန႔ သူက ဒုဗိုလ္ ဝမ္ရိေပၚ ျဖစ္တဲ့ေန႔။ ပခံုးေပၚမွာ အပြင့္တခ်ိဳ႕ေရာက္လာၿပီ။
"အေလးျပဳ"
အေတြးေတြနဲ႔ၿငိမ္ေနတုန္း ေဟာက္ရႊမ္း ေရာက္လာတာေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ရယ္လိုက္ရင္သြားစြယ္ေတြေပၚလာတတ္တဲ့ သူ႔ရဲ႕အေကာင္းဆံုးသူငယ္ခ်င္း။
"ဘာ အေလးျပဳလဲ ေခြးေကာင္ "
"ခင္တာ ခင္တာပဲ အခုမင္းက ဒုဗိုလ္ျဖစ္သြားၿပီေလ ငါ့ေကာင္ရ"
"မင္းေရာဗိုလ္သင္တန္းေျဖပါလား"
"ေတာ္ပါကြာ.."
စကားစျပတ္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားအတန္ၾကာ ၿငိမ္သြားျပန္တယ္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ထင္းခြဲေနတဲ့တပ္သားဆီက တခြမ္းခြမ္းသစ္သားေတြကြဲတဲ့အသံကို ဘာရယ္မဟုတ္နားေထာင္ေနမိတယ္။
"မင္း ေကာင္ေလးေရာ.."
"မင္း ခုထိ.."
စကားစမိျပန္ေတာ့လဲၿပိဳင္တူမို႔ ေဟာက္ရႊမ္းက ရယ္ၿပီး အရင္ေျပာ ဆိုတဲ့ပံုနဲ႔ေမးဆတ္ျပတယ္။
YOU ARE READING
The last letter
Fanfictionက်ေနာ္ကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ သတၱိရွိျခင္းတစ္မ်ိဳးလို႔ပဲထင္ပါတယ္။ ဘယ္ေန႔ေသမယ္မွန္းမသိတဲ့ဘဝႀကီးမွာ ခ်စ္လြန္းလို႔ လက္လႊတ္လိုက္ပါတယ္ဆိုတာေတြကို သေဘာမက်တဲ့သူေပါ့။ က်ေနာ္နဲ႔သေဘာထားတူတယ္ဆိုရင္ The Last Letter fic ေလးကေနႀကိဳဆိုပါတယ္။ ကျနော်ကတော့ အချစ်ဆိုတာ သတ္...
