Μυστικά του Μέλλοντος #scifi2020

Επίλογος- part 1: Ο Γάμος

Η Έλσα γέλασε παιχνιδιάρικα.

«Λοιπόν, είσαι έτοιμος να φύγουμε; Έχουμε πολλά να κάνουμε. Μην ξεχνάς ότι είμαστε οι κουμπάροι.»

«Ναι, έχεις δίκιο. Πρέπει να βιαστούμε.» συμφώνησε. Το απόγευμα της ίδιας μέρας, παντρευόταν ο Αλέξανδρος με τη Στέλλα στην έπαυλη των Γεωργίου. Είχαν επιλέξει τον Λεωνίδα και την Έλσα για κουμπάρους. Αυτά τα δύο χρόνια που πέρασαν, πολλά είχαν αλλάξει στη Γη, η οποία έμοιαζε σιγά- σιγά να ανανεώνεται. Οι Ζεντιανοί μοιράζονταν την τεχνολογία και τις γνώσεις τους μαζί μας και οι κάτοικοι των δύο πλανητών αναζητούσαν και άλλες μορφές ζωής μέσα στον Γαλαξία.

Μαθεύτηκε μάλιστα από απεσταλμένο σκάφος με εκπροσώπους στη Γη, ότι η Βάσια γέννησε τον γιο του Βασιλιά και ότι όντως στο αίμα του βρισκόταν το αντίδοτο για τη στειρότητα. Το εμβόλιο μοιράστηκε σε όλο τον πλανήτη τους και πολλά παιδιά γεννήθηκαν μέσα στο 2031 (σύμφωνα με το Γήινο ημερολόγιο). Όμως ο Λεωνίδας, όπως και ο Αλέξανδρος, αναρωτιούνταν τι να έκανε η Βάσια και πώς ζούσε άραγε εκεί. Ήταν πραγματικά ευτυχισμένη;

Ο Μύρωνας δεν κατάφερε ποτέ να τη συγχωρέσει που του έφυγε για ακόμα μια φορά και μάλιστα τώρα με τη θέληση της. Αρχικά έριξε το φταίξιμο στον Λεωνίδα, που δεν κατάφερε να την πείσει όταν έπρεπε. Όμως στη συνέχεια παραδέχτηκε ότι δεν ήταν δικό του το λάθος. Ήταν επιλογή της. Τον πονούσε και δεν τη συγχωρούσε, αλλά το δέχτηκε.

Ο Λεωνίδας διέκρινε τον Γρηγόρη να τους πλησιάζει από το βάθος του διαδρόμου.

«Χαιρετώ τους αγαπημένους μου θείους!» αναφώνησε χαρούμενος και αγκαλιάστηκαν. «Τι κάνετε;»

«Μια χαρά Γρηγόρη, εσύ; Ήρθες να πάρεις την Ειρήνη;» τον ρώτησε ο Λεωνίδας.

«Ναι. Θα πάμε για μπάνιο με κάτι φίλους μας. Α, να τη.»

Η Ειρήνη βγήκε από την αίθουσα και όρμησε στην αγκαλιά του αγαπημένου της.

«Δεν σας είπαμε τα καλά τα νέα. Η Ειρήνη κι εγώ αρραβωνιαστήκαμε.» είπε ο Γρηγόρης.

«Αλήθεια;!» αναφώνησε η Έλσα.

«Μου έκανε πρόταση γάμου. Να, δείτε.» είπε η Ειρήνη χαμογελώντας πλατιά και έτεινε το χέρι της με το χρυσό διαμαντένιο δαχτυλίδι.

Αυτό το δαχτυλίδι ήταν οικογενειακό κειμήλιο και βρισκόταν στην οικογένεια Νικολάου εδώ και τρεις γενιές. Ήταν έθιμο ο πρωτότοκος γιος να κάνει πρόταση γάμου στην αγαπημένη του. Με αυτό είχε κάνει πρόταση ο Θοδωρής στη Νικόλ και πιο πριν στη συχωρεμένη τη Τζίνα, με το ίδιο είχε κάνει και ο Κώστας στην Άννα, όπως και ο παππούς Θοδωρής στην Αφροδίτη. Και τώρα ο Λεωνίδας χαιρόταν που το έβλεπε στο δάχτυλο της Ειρήνης. Σίγουρα το άξιζε.