Μυστικά του Μέλλοντος #scifi2020

31. Ταξίδι στο Διάστημα

"Παρασκευή, 31 Μαΐου 2030.

Οι μέρες περνάνε βασανιστικά αργά. Πριν από περίπου τέσσερις μέρες, αφήσαμε πίσω μας τη Γη και κάναμε το πρώτο άλμα σε ταχύτητα υπερδιαστήματος. Ο Λεωνίδας μου εξήγησε πώς περίπου γίνεται αυτό. Είναι στην ουσία σαν να σκάβουμε μία τρύπα για να βγούμε σε κάποιο άλλο σημείο του Γαλαξία. Το θυμόμουν από τις ταινίες Star Wars, αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι θα γινόταν στα αλήθεια και ότι θα το ζούσα κι εγώ ο ίδιος αυτό.

Τώρα πλέων ταξιδεύουμε κανονικά. Έξω απ' τα παράθυρα βλέπουμε διάφορα χρώματα, πλανήτες και άστρα, πολλά από τα οποία οι αστρονόμοι της ομάδας γνωρίζουν ήδη και μας εξηγούν ποια είναι."

"Καλημέρα." Ο Λεωνίδας τον διέκοψε απ' τις σκέψεις του που πληκτρολογουσε στο λάπτοπ.

Άφησε το δίσκο με το πρωινό στο τραπέζι και κάθισε δίπλα του.

"Που την είδες την καλή μέρα; Έξω είναι πάντα σκοτάδι." Είπε ο Αλέξανδρος.

"Πρέπει να είμαστε και λίγο αισιόδοξοι, έτσι;" είπε ο Λεωνίδας και έφαγε ένα μπισκότο. "Τι γράφεις εκει;"

"Κρατάω ημερολόγιο για να μη χάσω το μυαλό μου. Αν γυρίσουμε πίσω στη Γη, θα γράψω όλα αυτά σε βιβλίο." Του εξήγησε.

"Είμαι σίγουρος ότι θα γίνει bestseller. "

Συνολικά, είχαν περάσει 2 εβδομάδες από την ημέρα που το Salvation άφησε την τροχιά της Γης και άναψε δικές του μηχανές. Η τεχνητή βαρύτητα ενεργοποιήθηκε και τώρα ταξίδευαν στο διάστημα με μεγάλη ταχύτητα που όμως δεν γινόταν αντιληπτή. Υπήρχαν πολλές ψυχαγωγικές δραστηριότητες μέσα στο σκάφος, για να κρατούν τους ταξιδιώτες σε φόρμα, να μη χάσουν το μυαλό τους και να μειωθεί κάπως ο φόβος τους.

Υπήρχε γήπεδο μπάσκετ, ποδοσφαίρου και τένις, καθώς και παιχνίδια εικονικής πραγματικότητας, στα οποία έμπαινες με το μυαλό όπως και στην εκπαίδευση.

Το αγαπημένο πολλών ήταν εκείνο με τους αγώνες αυτοκινήτων, γιατί ένιωθαν πως ταξίδευαν στα αλήθεια στα διάφορα τοπία της Γης, έτσι με αυτόν τον τρόπο ξέφευγαν και επέστρεφαν για λίγο σε αυτήν. Του Λεωνίδα του άρεσε επίσης εκείνο με το καράτε, στο οποίο ήταν πολύ καλός και τους κέρδιζε όλους. Υπήρχε επίσης ένας κινηματογράφος και μια αίθουσα με θολό στην οποία προβάλλονταν ταινίες για το διάστημα, ακριβώς σαν το πλανητάριο δηλαδή.

Το "απογευμα" (πήγαιναν σύμφωνα με την ώρα των ΗΠΑ, εκεί απ' όπου ξεκίνησαν), ο Λεωνίδας βρήκε τον Ντίνο να κάθεται ολομόναχος σε έναν απ' τους μεγάλους διαδρόμους, και να κοιτάει έξω το άπειρο.