Μυστικά του Μέλλοντος #scifi2020

11. Απαντήσεις

Οι μέρες περνούσαν. Ο Λεωνίδας συνήθιζε πλέον την απλή, ευχάριστη ρουτίνα του Αλ Ζαχάρα, ξεχνώντας πόσο του έλειπε η οικογένεια του, ειδικά η Άννα και ο πατέρας του, αλλά κι ο αδελφός του, η Νικόλ... Δεν έπαυε να αναρωτιέται βέβαια πόσο θα τους έλειπε κι εκείνος και αν θα ανησυχούσαν για αυτόν, ούτε όμως ένιωθε την ανάγκη να επιστρέψει κοντά τους. Απολάμβανε την παρέα της Βάσιας και γνώριζε τους κατοίκους και το τοπίο, έχοντας αρχίσει να πιστεύει ότι ανήκε και ο ίδιος εκεί. Ήταν σαν μια εξορία, από την οποία όμως δεν ήθελε να αποδράσει.

Μια μέρα είχαν πάει βόλτα στην πλατεία. Ο ήλιος έλαμπε όπως πάντα ψηλά στον ουρανό και η θερμοκρασία ολοένα και ανέβαινε καθώς πλησίαζε το μεσημέρι. Κάποια στιγμή, η Βάσια είχε μια ιδέα:

"Θα σε πάω σε ένα καταπληκτικό μέρος."

Μπήκαν στο αυτοκίνητο και οδήγησε σε ένα δρόμο που περνούσε μέσα από φοίνικες. Η βλάστηση ολοένα και πύκνωνε. Έφτασαν σε μια γαλήνια λίμνη με μπλε νερά. Στάθηκαν από πάνω της, σε ένα μικρό ύψωμα από βράχια, ύψους περίπου δέκα μέτρων.

"Ζέστη δεν κάνει; Ας κάνουμε μια βουτιά." είπε η Βάσια.

"Από εδώ πάνω; Τρελάθηκες;"

"Ω, έλα τώρα... Μη μου πεις ότι φοβάσαι...!" αναφώνησε η Βάσια, σαν μικρό κοριτσάκι.

"Όχι βέβαια!" είπε ψέματα ο Λεωνίδας.

Όταν ήταν πιο μικρός και πήγαινε με τους φίλους του για μπάνιο, βούταγε συχνά από βράχια και μόλους. Όμως από τέτοιο ύψος πρώτη φορά τον προκαλούσε κάποιος να πηδήξει. Και ειδικά σε μια γυναίκα σαν τη Βάσια Γεωργίου δεν θα παραδεχόταν ποτέ το φόβο του.

"Δεν έχουμε μαγιό." δικαιολογήθηκε.

"Ποιος τα χρειάζεται τα μαγιό;! Γιούχου!" πανηγύρισε η Βάσια και έβγαλε με μια κίνηση το λεπτό δαντελένιο φόρεμα της.

Από μέσα φορούσε λευκά μεταξωτά εσώρουχα. Ο Λεωνίδας έμεινε άφωνος με το λεπτό νεανικό κορμί της.

"Με κοιτάς λες και βλέπεις πρώτη φορά γυναίκα με εσώρουχα." γέλασε η Βάσια κι έσκυψε για να βγάλει τα πέδιλα της. "Έλα, Λεωνίδα. Μην το σκέφτεσαι πολύ. Απλά γδύσου και πήδα." του είπε μετά. "Απ' τον γκρεμό εννοώ..." συμπλήρωσε με ένα πονηρό χαμόγελο. Κι έπειτα πήρε φόρα και πήδησε απ' τα βράχια, ουρλιάζοντας θριαμβευτικά.

Ο Λεωνίδας πλησίασε στην άκρη.

Είναι πραγματικά πολύ γενναία. είπε μέσα του, όμως εκείνη αργούσε να βγει στην επιφάνεια και ανησύχησε.