3.Bölüm Hastane

8 2 0
                                    

James Smith

Hemen oradan koşarak ayrıldım ve kendimi tuvalete kilitledim nasıl burada olabilirdi ki onca yıl sonra geri dönmüştü.

William Brown

B-bu gerçekten J-james miydi? Tamam onu ilk okulun son senesinde terk etmiş olabilirdim ama onu merak etmiştim doğrusu eski halinden eser yoktu eskiden her daim gülen ve kendine bakan biriydi şimdi ise tam bi bitik haldeydi bi saniye y-yoksa koridorda kolu kanayan çocuk o- o muydu!"H-hocam benim lavaboda küçük bi işim vardı."diyip hızla koşmaya başladım.

Yazar anlatımı

William usulca kapıyı açmayı denemişti ama kapı kilitiydi. James'e kapıyı açması için ikna etmeye çalıştı ama içeriden hiç ses gelmiyordu. William daha çok endişelenmişti ve var gücüyle kapıyı kırmaya çalışıyordu. Ve evet başarmıştı yerde kolu kanlar içinde yatan minik dostunu gördü melek gibi bi yüzü vardı ama kaybedicek zamanı yoktu hızlıca James'i kucağına aldı ve revire götürdü revirdeki hemşire çok endişeli bakıyordu ve "Hemen ambulans çağır!"diye bağırıyordu.

William Brown

Ellerim titriyordu, karşımda yatan çocuk sadece arkadaşım değil miydi? Neden bu kadar korkmuştum? Bu çocuk neden onu her gördüğüm heyecan verirken şimdiyse hayatımda hiç üzülmediğim kadar üzülmemi sağlamıştı.
O sırada ambulans gelmiş ve James'i götürüyorlardı hemen arkalarından ambulansa binmek istemiştim fakat beni almamışlardı. Bi taksi çevirdim ve hastaneye gittim. James'i görmeme isin vermemişlerdi s-sanırım onun,onun kalbi durmuştu çok geç kalmıştım gözyaşlarıma hakim olamıyordum. Bu çocuk vejim yüzümden bileklerini kesmişti onu zamanında neden terk ettim ki? Şimdi şimdi sana bi söz vericem Meleğim ömrümün sonuna kadar seni koruyucağım!
Şimdi sen benim gibi olma ve bana verdiğin sözü tut olur mu Meleğim!
*3 saat sonra*

Uyuya kalmışım sanırım ah kafam çatlıyor. Galiba James'i odaya almışlar. Gidip kattaki görevli hemşireye sordum 404 numaralı odadaymış ve şuanda kritik bi durumda değilmiş ama hala şuuru kapalıymış. James'in yanına gittim usulca alnına bi öpücük kondurdum , yanına oturdum ve şöyle fısıldadım"beni bırakmadığın için teşekkür ederim meleğim"
Meleğimin elini sımsıkı tuttum ve yanına uzandım.

James Smith

Uyanır uyanmaz etrafa bakındım sanırım hastanedeydim yanımda elimi sımsıkı tutan bi beden vardı bu Williamdı  çok korkmuş görünüyordu. Elimi onun sapsarı saçları arasın dolaştırırken gözlerinin açıldığını farkettim ve elimi hemen çektim. Utanmıştın sonuçta oda erkekti ve bende erkektim yanlış anlamasından korkmuştum.

You broke me first💔Where stories live. Discover now