Dev Adam (Koruması Mısın? -2)

Biz mi yaptık?

Satır arası yorumlarınızı bekliyorum :') 
Ve okumadan önce hızla yıldıza renk verseniz harika olur.
Sizi seviyorum❤

🍄🍄🍄

Dün akşamki havanın tam aksine bizi eritecek kadar sıcak bir havada, sabah sabah koşuyoruz. Bayağı bir koşuyoruz. Oldukça yol alıyoruz. Üstelik sabahın beşinden beri. Niye yapıyoruz bunu bilmiyorum. Mal mıyız biz?

"Gece geride kalıp durma. Biraz hızlan."

Önümde hiç yorulmadan koşan kişi Cihan. Hâlâ dik ve kendinden emin adımlar atıyor. Sanki o kadar yolu o koşmamış gibi. Yada dün deliksiz bir uyku çekmiş, uykusunu almış gibi.

Ben mi? Arkasında dili dışarda, susuz bir köpek gibiyim. Canım çıktı. Ama bu bir şeyi değiştirmez. Çıkan canımı tekrar yedirir bu koca adam bana.

"Oturalım yoruldum."

Niye dinliyorsun onu, neden onunla koşuyorsun diye düşünebilirsiniz. Haklısınız. Çok mantıklı. Ama bendede o mantık var. Denedim. Ne oldu biliyor musunuz? Tişörtümüm ense bölümünden çekiştirilerek tekrar koşmaya zorlandım.

Sağlık için spor önemliymiş. Zorla sağlıklı oluyorum ya!

"Abartma ve koş cüce. Bacaklarını hiç çalıştırmadığın için kısacık kalmışsın zaten."

"Ben seviyorum boyumu!"

"Bana çemkirecek nefesini koşmaya harca."

Tekrar sürükleyeceğini bildiğim halde oturdum bulunduğum yere. Hiç uğraşamazdım yalvarmayla. Nefes alacak tâkâtim bile kalmamıştı.

Adım seslerimin durmasıyla durduğumu anlayıp Cihan'da durdu.

"Gece koşman lazım. Benimde."

"Yoruldum. Sen koş. Hiç bir salak bizim gibi bu saatte kalkamayacağı için zarar da veremez uyurken."

Yanıma gelip oda yere oturdu. Onunda uykusu yok muydu benim gibi? Yorumlamış mıydı da benim aksime nefes nefese kalmamıştı.

"Uykum var, yoruldum, susadım."

"Mızmız bebekler gibisin."

"Sensin mızmız bebek!"

Omzuna sert vurmaya çalışsamda mimikleri biraz bire oynamadı. Çelikten Dev Adam. Lakabı artık bu olsun.

"Çok az koştuk. Hep böyle mi olucak?"

"Koşmayalım. Zaten bir kaç hafta sonra tespit ederler yerini."

"İnşallah."

Kaşlarım çatılı somurttum. Ne demek inşallah?! Bu kadar çabuk mu bıktın benden be!

"Öyle bakma. Şimdi burda olmasaydın koşumu tamamlamıştım. Çok yavaşsın."

"Seninle lip balmlarımı paylaştım nankör! Sen ne yaptın? Bana şınav çektirdin, saatlerce koşturdun."

"Saatlerce falan değil. 40 dakika bile olmadı koşalı. Abartma."

Omuz silktim ve dünyanın en güzel şeyiyle karşılaştım. Kankamla!
Gürbüz yanında bir kızla yürüyor. Hemde çok güzel bir kızla. Taş gibi. İnsanı lezbiyen yapar.

"Merhaba gençlik."

Gürbüz belliki erken kalkmaya alışık. Peki yanındaki kız niye uykulu, mayışık ve yorgun durmuyor? Yeni mi koşmaya başladılar acaba?

"Esma hanım tanıştırayım, Gece. Bizim kankamız. Aynı zamanda Cihan'ın ev arkadaşı. Gece, bu hanfendide benim kapı komşum. Bekar."

Bekar? Pekâlâ. Bu bilgiyle dünyayı kurtarabilirim. Teşekkürler Gürbüz.