" ဘာဆုလိုခ်င္လဲ ေျပာေလ "
ဦးသာက ခ်မ္းကို ၿပံဳးငံု႔ၾကည့္ကာ ဆံပင္ေလးေတြကိုဆြဲယူဖြေတာ့ ဒီအခိုက္အတန္႔ေတြထဲ ခ်မ္း ေပ်ာ္ဝင္စြာရစ္မူးရျပန္ေလသည္ ။
" ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူတူ အိမ္ျပန္လိုက္ခဲ့ေပး "
ဦးသာရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚက အၿပံဳးေတြဟာ ဖ်တ္ခနဲတည္သြားရင္း
" မျဖစ္ဘူးေလ ခ်မ္းရယ္ "
" ဘာလို႔မျဖစ္ရမွာလဲ ၊ အရင္လည္း အတူတူပဲ ေနလာတဲ့ဟာကို "
" အရင္အေျခအေနနဲ႔ အခုအေျခအေနက မတူေတာ့ဘူးေလ ၊ ဒီလိုအေျခအေနမွာ ကိုယ္ မမကို ဘယ္လိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမလဲ "
" ေမက လက္ခံမွာပါ "
" ဒါေပမယ့္လည္း.... "
" ဦးသာက ေမနဲ႔တစ္သက္လံုး ရင္မဆိုင္ေတာ့ဘူးလား ၊ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဒီလိုပဲ လူမသိသူမသိ ခ်စ္သြားဖို႔ဆံုးျဖတ္ထားတာလား "
ခ်မ္းစိတ္ထဲ တကယ္ႀကီးဝမ္းနည္းသြားမိသည္ ။
" အဲ့လိုေတာ့ မဟုတ္ဘူးေလ ၊ တစ္အိမ္ထဲေနတဲ့အေပၚ မင္းထိခိုက္မွာကိုလည္း စိုးရိမ္လို႔ပါ "
" ကၽြန္ေတာ္ ဦးကိုပဲ လိုအပ္တာလို႔ ေျပာၿပီးၿပီေလ "
ဦးသာက ၿပံဳးျပန္ေလသည္ ။ ဦးသာရဲ႕အၿပံဳးေၾကာင့္ ဦး လို႔ ေျပာင္းလဲေခၚေဝၚမိတဲ့အေပၚ အနည္းငယ္ေတာ့ ရႈိးတိုးရွန္းတန္႔ႏိုင္ကာ ရွက္စႏိုးျဖစ္ရသည္ ။
ထိုစဥ္ ခ်မ္းေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲက ဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ ကိုင္လိုက္ေတာ့
" ဟဲလို ေလးငယ္ "
" အဆင္ေျပလား ခ်မ္း "
" ဟုတ္ ေျပတယ္ ေလးငယ္ "
" ဒါဆို ထူးကို အိမ္ျပန္ေခၚလာခဲ့ေတာ့ ၊ မမကလည္း ေမးေနၿပီ ၊ ရေအာင္ေခၚလာခဲ့ေနာ္ ခ်မ္း "
" ဟုတ္ ေလးငယ္ စိတ္ခ်ပါ "
ဖုန္းခ်ၿပီးသည္ႏွင့္ ဦးသာက မဝံ႔ရဲသလို ေမးလာသည္က
" လူလူက ဘာတဲ့လဲ "
" ဦးသာကို အိမ္ျပန္ေခၚခဲ့ဖို႔ လွမ္းေျပာတာ ၊ ေမကလည္း ေမးေနၿပီတဲ့ "
YOU ARE READING
အသက်ဆက် သွေး ( အသက္ဆက္ ေသြး )Completed
Romance#For Zawgyi ဤဇာတ္လမ္းသည္ စာေရးသူ၏ စိတ္ကူးယဥ္သက္သက္မွ်သာ ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ တစ္စံုတရာ တိုက္ဆိုင္မႈရွိပါက နားလည္ေပးၾကပါရန္ႏွင့္ အေၾကာင္းအရာ လြဲေခ်ာ္မႈမ်ား ရွိခဲ့လွ်င္လည္း စာေရးသူ၏ အားနည္းခ်က္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စာဖတ္သူတို႔မွ ျဖည့္စြက္ေတြးေပးရင္း ခြင့္လႊတ္ေပး...
အပိုင္း - ၄၃ (Zawgyi + Unicode)
Start from the beginning
