Parmaklarım küllerinde dolaştı.
Sonra birden yağmur bastırdı.
Gülümsedim ve beni izledi.
Sustu ve onu dinledim.
Sessizliği bile güzeldi.
"Çünkü Leyla, çünkü iki gözüm, yangında en son küller ölür."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Birkan Nasuhoğlu, Diken
1. FÖTR ŞAPKALI YABANCI
Kafasının içinin tutsağı.
Kendimi kendime en net bu şekilde anlatabilir, sadece bu şekilde kendimi anlayabilirdim.
Elimdeki bıçağı tezgâhın üzerine bıraktığımda, bıçağın üzerindeki kopmuş saç tellerinin birkaçı tezgâha yayıldı. Avucuma doldurduğum saçları sıkıca tutup, diğer elimle biraz önce bıçakla kestiğim kaküllerimi düzelttim.
Ben kafasının içinin tutsağı.
Dedem bana Leyla der, adımın hüznü benimkinden büyük.
İnsanlar doğardı, yaşardı, büyürdü, yaşardı, yaşlanırdı, yaşardı ve sonra da ölürdü.
Yine öyle bir günde, kâküllerimi bıçakla keserek kısaltırken lavabonun beyaz tezgâhına düşen siyah saç tellerini izliyor, içeride son ses açık olan televizyondaki ölüm haberini dinliyordum. Ölen kişinin adını bilmiyordum, göz rengini bilmiyordum, saç rengini, hayat hikâyesini ve aslında iç dünyasında var ettiği kişiyi... Bunları bilmiyordum. Sadece öldüğünü biliyordum. Artık olmadığını...
Kısa saçlarımı dağıtıp spreyledim ve sonra da banyodan çıkıp uzun hole girdim. İstanbul'un soğuğunu ilk kez tenim beyaz soğuk kesiği olduğunda bu kez iliklerimde hissetmiştim. Holdeki büyük, yansımasında şişman göründüğüm akvaryumun önünde durup akvaryumu dolduran pembe, yakut kırmızısı, ateş yeşili balıklara parmaklarımın arasında ufaladığım kötü kokulu mamaları suyun yüzeyine serpiştirerek verdiğimde, hepsi birden aynı yöne yüzdü ve akvaryumun içinde bir dalga seli oluşturdular.
"Leyla," dedi büyükbabam içeriden, çatılan kaşlarımın altındaki mavi gözler ağır ağır holün diğer ucuna kaydı ve karizmatik ihtiyarı ağzında bir pipoyla beni izlerken buldum. "Derse geç kalmıyor musun?"
Bakışlarım beni izleyen ihtiyarın yüzünde dolaştı, birkaç adımda yanında bitip ağzındaki pipoyu aldığımda bana yukarı taranmış çatık beyaz kaşlarıyla baktı.
