YANGINDA EN SON KÜLLER ÖLÜR
BİNNUR ŞAFAK NİGİZ
GİRİŞ
Parmaklarım küllerinde dolaştı.
Sonra birden yağmur bastırdı.
Gülümsedim ve beni izledi.
Sustu ve onu dinledim.
Sessizliği bile güzeldi.
Ellerimde tuttuğum test sonuçlarına saplı duran gözlerimden mi yoksa gökyüzünden mi döküldüğünü bir türlü ayırt edemediğim su damlasının üzerine bir su damlası daha düştü; birleştiler, büyüdüler, ayrılmadılar, sayfaya birlikte yayıldılar.
Yağmur başladı.
Tıpkı bitmeye başlayan hikâyem gibi.
Tıpkı onu gördüğüm ilk gün olduğu gibi.
Başımı geriye atıp gökyüzüne baktım, baktım ve yağmur damlaları yüzüme düşmeye başladı, düşmeye başladı ve gülümsedim. O günden bugünü ayıran, gülümserken dökülen gözyaşlarımdı; yağmur en sadık sırdaşımdı.
"Hayır hayır," diye fısıldadım kendimi sıkarak, titreyen çenem kasıldı. Yağmur daha da hızlandı. "Ağlamıyor iki gözün, yağmur başladı, iki gözünü gözyaşlarım değil, yağmur ıslattı."
"Çünkü Leyla, çünkü iki gözüm, yangında en son küller ölür."
🐬
Yazım tarihi: 04.05.2020
Başlangıç tarihi: 07.05.2020
Başladığınız tarihi ve saati bırakmayı unutmayın.
SEVİLİYORSUNUZ.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YANGINDA EN SON KÜLLER ÖLÜR
RomanceParmaklarım küllerinde dolaştı. Sonra birden yağmur bastırdı. Gülümsedim ve beni izledi. Sustu ve onu dinledim. Sessizliği bile güzeldi. "Çünkü Leyla, çünkü iki gözüm, yangında en son küller ölür."
