နိဒါန္း(နိဒါန်း)

8.9K 932 56
                                    

•Zawgyi•

ဘယ္အစျပဳျခင္းကိုမွ သေဘာမက်ဘူး။
ေနာက္ဆံုးတိုင္း ကြၽန္ေတာ္ပဲ
လူဆိုးျဖစ္ရလြန္းလို႔။

#########

အိမ္တစ္အိမ္ရဲ႕အတြင္းပိုင္းက အသံတစ္ခု။
က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာျခင္းက
ရယ္ေမာသံမဟုတ္ခ့ဲသလို ေဒါသစြက္ေနတ႔ဲ
ခပ္တုန္တုန္ လူႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕အသံ။

"အဆင့္ေတြက ခ်ာတူးလန္ေနတာပဲ။မင္းေနာက္မွာ
နံရံပဲရိွေတာ့တယ္ကြ"

စားပြဲေပၚပစ္ခ်လိုက္တ့ဲ
လစဥ္အကဲျဖတ္မွတ္တမ္းေလးကိုၾကည့္လို႔
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ခပ္ဖြဖြရယ္တယ္။

"အဆန္းလား ၀မ္ခ်ီးရန္ရယ္။
ခင္ဗ်ားသား၀မ္ရိေပၚဆိုတာ အငယ္ဆံုးေလးေလာက္မွ
ဉာဏ္မေကာင္းတာ။ဘာလို႔စိတ္ႀကီးေနရတာလဲ"

ထိုေကာင္ေလးရဲ႕စကားေၾကာင့္
လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားတ့ဲ ေနာက္ထပ္
အရိပ္ေလးတစ္ခု။ဆံပင္၀ိုင္းေလးေတြ
ေအာက္က မ်က္နွာႏုႏုေလးက
ေသြးစို႔ေနတ႔ဲနႈတ္ခမ္းနဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕
ပံုရိပ္ေလးအတိုင္းခြၽတ္စြပ္။

"ကိုယ့္ကိုကိုယ္သိစမ္းပါ။အငယ္ေလးက
စာႀကိဳးစားသေလာက္ မင္းကေတာ့
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ငါ့ကိုေခါင္းကိုက္ေအာင္
မလုပ္ရရင္ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။"

"သိတယ္ေလ။ကြၽန္ေတာ္က ၀မ္ခ်ီးရန္ရဲ႕
ေသြးသားပဲဟာ။ဘယ္အရာမဆို
ဦးေနွာက္မရိွဘဲလုပ္တတ္တာမ်ိဴးေပါ့..."

ထိုေကာင္ေလးရဲ႕စကားအဆံုး ပါးျပင္ႏုႏုေပၚ
က်ဆင္းလာတ့ဲလက္သီးတစ္ခ်က္။ရုတ္ရင္းဆန္ခတ္အေျခေနေၾကာင့္တစ္ခ်ိန္လံုးၿငိမ္ေနခ႔ဲတ့ဲဆံပင္၀ိုင္းေလးနဲ႔
ကေလးေလးကလည္း ထိုလူႀကီးကိုဆြဲခ်ဳပ္လို႔

"မလုပ္ပါနဲ႔ပါးပါးရယ္။ေပၚေကာ....
အိမ္ေပၚတက္ပါေတာ့ဗ်ာ!"

ေသးေသးေဖြးေဖြးေလးနဲ႔ေကာင္ေလးက
ထိုလူနွစ္ေယာက္ၾကားမွာကာဆီးလို႔
ရန္ပြဲကိုကာဆီးေနရွာတယ္။

"ကြၽန္ေတာ့ကို အခုလိုထိုးလိုက္ေတာ့
စိတ္သက္သာတယ္မလား။!"

"၀မ္ရိေပၚ!!!"

"ကြၽန္ေတာ္ဆိုတ႔ဲေကာင္ကလည္း၀မ္ခ်ီးရန္
ထိုးတာ ခံရမွေနသာထိုင္သာရိွတာ"

You Belong To Him{Completed}Where stories live. Discover now