Uzun zaman sonra geri döndüm, geciktiği için gerçekten çok üzgünüm.
İlk işim olarak bölüm atmak istedim :)
« İyi Okumalar »
-
Okulun kapısını hızla ileriye doğru ittikten sonra havanın etkisini iliklerime kadar hissettim.
Birkaç gün önceden yağmış olan karların yarısı buz tutmuş yarısı da yolun kenarlarına dağılmıştı. Ayaz son derece kendisini belli ediyordu ve çoktan ellerim üşümeye başlamıştı.
Arkama dönüp kızlara baktığımda hepsi hâlinden oldukça memnundu.
- Bu soğukta yürüyeceğimize emin misiniz cidden?
- Evet, neden olmasın? diye Hye Joo atıldı.
- Zatürre olmak istiyorsan buyur, önden yürü.
- Kızım, abartma bu kadar. 5 dakikalık mesafe için otobüse felan binemem ben.
- Farkında mısınız bilmem ama şu an vakit kaybediyoruz bu soğukta.
Üçümüz de Chae Won'a baktık. Aslında doğru söylüyordu. Bir an önce gitmeliydik aksi takdirde hepimiz okula bir hafta gidemeyecektik.
Dördümüz de yola koyulduk ve okulun avlusundan çıktık. Kollarımı birbirine dolayıp adımlarımı sıklaştırdım.
Chae Won ve Hye Joo kol kola girmiş hızlı hızlı önden yürüyorlardı. Ji Woo birazcık arkamda kalmış sağımdan geliyordu. O da hızlı yürümeye çalışıyordu.
Açıkçası onun neden geldiğine hâlâ bir anlam veremedim. Umarım yanlış bir harekette bulunmaz ve canımı sıkmazdı.
Bunları düşünürken Ji Woo yanıma gelmiş ve arada bana bakıyordu. Gözlerimi kaçırıp yolun biraz daha solundan yürümeye devam ettim.
Arkadan gelen arabanın kornasını duymamış olacak ki onu kollarımla tutup kendime çektim.
Sıkıca onu kendime bastırıyordum.
Korkmuştum.
Araba ciddi anlamda çok yaklaşmıştı ona. Eğer fark etmeseydim bu durumdan daha kötü bir vaziyette olacaktık.
Kalbim hızla çarpıyor, soğuktan uyuşan ellerim titriyordu. Onun da benden farkı yoktu. Kalp atışlarını net bir şekilde hissedebiliyordum.
Chae Won ve Hye Joo arkalarını dönüp bize doğru koştular. Endişeli bakışları üzerimizdeydi. Bir yandan da sürekli iyi misiniz sorularını soruyorlardı.
Bizi sarmaş dolaş gördükleri için epey şaşırmışlardı.
- Artık bir şey söyler misiniz?
Sıkıca kollarımla sardığım Ji Woo'yu bıraktım.
- Benim hatamdı...
"Yola çok yakın yürüyordum, bir anlık dalgınlık ile kornayı da duymamışım."
- Ama şu an iyisin değil mi?
