Balkondasın,dizlerini kendine çekmiş
ağrıyan başını da yaslamışsın,öylece gökyüzünü izliyorsun.Kabullenmişsin geçmeyeceğini,farkındasın artık,bu olanların ne kadar can yaktığının.
Elinden hiçbir şeyin gelmemesine mi kızıyorsun yoksa canını yakmalarına izin verdiğin için kendine mi?Arabalar,insanlar geçiyor balkonun önünden.Şarkılar değişiyor.Hiçbirini fark etmiyorsun.Çok dalgınsın,az önce bir yıldız kaydı fark etmedin.Anlam veremediğin bir yorgunluk ele geçirmiş seni.Üşüdüğünü hissetmiyorsun.
Âh küçük güzel kızım,bu böyle nereye kadar?
