Katil Uzmanı

Bölüm 1

23 Mayıs 1987 sabahının ilk ışıkları aydınlatmaya başlamıştı evi. Tembel,uykucu,inatçı,aksi,söz dinlemez John Skyriver hala uyuyordu.Her zaman yaptığı gibi öğleden önce kalkmak onun için felaket sayılırdı.Abisi Henry Skyriver bölge polis teşkilatının başına getirilişinin ilk günü heyacanıyla daha güneş doğmadan uyanmıştı.Tembel kardeşi John'nin uyanmayacağını bildiği için kahvaltı hazırlamaya başlamıştı.Kıyafetlerini akşamdan ütüleyip hazırlamış,yeni giysilerini giymek için sabırsızca kahvaltısını bitirmeye çalışıyordu.Heyecanı yemeğine yansımış,mutluluğu gözlerinden okunuyordu.Kahvaltısını bitirip üstünü giymek için odasına girdi.Polis kıyafetlerini giydi.Gömleği biraz sıkmıştı vücudunu ve ortadaki düğmesi kopuverdi.Henry:"Olamaz!Kilo almışım göbeğim çıkmış.En yakın zamanda spora başlamalıyım." dedi.
Kıyafetini giydikten sonra evin dar koridorundan geçerek çıkış kapısına vardı.Kapıyı açtı ve Polis merkezine gitmek yola çıktı.Hava güzel olduğu için arabasına binmek istemedi.Bu mutlu günü temiz havada işine yürüyerek gitmeyi planladı.Hem kilo almıştı göbeği çıkmıştı.Yürüyerek gitmeyi uygun buldu ve o uzun yolculuğa başladı.

John saat 11:24 e doğru uyanıverdi. Ellerini uzun saçına atıp arkaya doğru yatırdı.Saçı o kadar yağlıydı ki eli yağ olmuştu bile.Kim bilir ne zamandan beridir banyoya girmemişti.Esneyerek kollarını açtı.Yataktan kalkası yoktu.Mavi gözlerini açıp etrafa bakıyor ama göz kapakları buna engel oluyordu.Tembelliğin bir vücudunu esir almıştı.Göz kapaklarını bir kez daha kapadı.Saat epeyce ilerlemişti ve öğlen 1:30 olmuştu.Birkez daha baktı dünyaya mavi gözleriyle.Nihayet yatağından doğruldu.Yağlı saçları yüzüne doğru inmişti.Aldırış etmeden geriye doğru yatırdı saçlarını.Ayağa kalktı.Başı döndü sendeledi.İçindin:"Uykuyu fazlamı kaçırdım acaba?" dedi.

Elini yüzünü yıkayıp mutfağa geçti.Mutfak o kadar geniştiki John odasından büyüktü.Evde ne bulduysa yemeğe başladı.Tam bu sırada arkadaşı Rudy , John'nin evinin önünde belirmişti.Kapıya vurdu.John'i elinde ekmekle kapıya doğru yürüdü.Kapıyı açtı.
Rudy: Naber John? Nasılsın?
John:İyiyim Rudy , sen nasılsın?
Rudy:Bende iyiyim, bu gün abinin arabasını alda dağa çıkalım safari yapalım biraz.
John:Abim işe gitti.Ama arabası burdaymış.Tamam ben anahtarları bulayım geliyorum hemen.
John evde anahtarları aramaya başlamadan hemen buldu.Üstünü değiştirdi ve dışarı çıktılar.
John:Abim gelmeden eve döneceğiz ama ona göre.
Rudy:Tamam John merak etme.Hadi sür arabayı gidelim.
Evden uzaklaşmaya başladılar.Ağır ağır dağ yoluna doğru ilerliyorlardı.Yol oldukça sakindi.John bunu fırsat bilerek gaza basıp hızlanmaya başladı.Rudy korkmuştu.
Rudy:John biraz yavaşla.
John:Korkma daha erken gidip gelmemiz için ideal hız bu
Ani bir fren sesi geldi.John'i önüne çıkan köpeğe çarpmamak için frene asılmış ve gürültü çıkararak araba kayıp yoldan çıktı.Sağa doğru yoldan çıkan araç hemen önündeki kocaman ağaca carpmıştı.Rudy kafasını çarpmış ön koltukta sessizce yatıyordu.John'inin ise vücudunun yarısından fazlası ön camdan dışarı çıkmıştı.O da kendisinde değildi ve kafasında kanama vardı.

Yoldan geçen insanlar tarafından hastaneye kaldırılmıştı ikiside.Ameliyata alınmıştı John.Durumunun ağır olduğunu söylüyordu doktorlar.Rudy o kadar çok yaralanmamıştı.Ucuz atlatmıştı.Olayı duyan Abisi Henry hemen hastaneye gelmişti ve kardeşinin ameliyatının bitmesini acılı gözlerle bekliyordu.Kendisine kızmaya başlıyordu.
Henry:"Bu gün işe arabayla gitseydim bütün bunlar olmayacaktı." diyerek ağlamaya başladı.Gözlerinden yaşlar yağmur gibi akıyordu.Kendisine engel olamıyordu.

Ameliyat uzunca bir süre aldı.Abisi Henry öylece bir koltuğa yığılıp kalmıştı.Kımıldamayı unutmuş gibiydi.Nihayet doktor 3 saat gibi bir süre sonra ameliyattan çıkıp abisine açıklama yapmıştı.
Doktor: Üzgünüm ama duyacaklarınız hiç hoşunuza gitmeyecek.Çok kötü bir darbe almış.Kafatasında oluşan hasar beynini kaybetmesine neden olacak.Yani felç kalabilir.Ama bir ihtimal daha var.Beyni etkileşim sonucu çok iyi bir hale gelebilir.Ama bu olayın olma ihtimali dediğim gibi çok az.Bunu önümüzdeki 2-3 gün içinde göreceğiz.Ama şunu bilin eskisi gibi olmayacak asla.Şimdiden geçmiş olsun.
Henry:Teşekkürler doktor.

Henry nin dudağından bu sözlerde zorla döküldü.Dahada aciz bir hale bürünüyordu.Hastanede kalmasına izin verilmedi ve evine gönderildi.Ağlamaklı 2-3 günün sonunda hastaneden haber vardı.Johna tıpta az rastlanır bir vaka gelişmişti.Beynini çözmeye çalışıyordu doktorlar.Daha ilginç bir hal alıyordu olay. 6. günün sonunda John taburcu oldu.Eve geldiğinde etrafa şaşkın gözlerle bakıyordu.Abisi bu haline üzülsün mü sevinsin mi bilemiyordu.

John ,Henry nin işte olduğu bir gün dışarı çıktı.Amacı parka gidip oturmak etrafa bakmaktı.Parka ulaştı ve bir banka oturdu etrafına bakmaya başladı.Önünden köpeğini gezdirmeye çıkaran bir bay geçiyordu.İstemsizce gözü takıldı ve adamın karısyla kavgalı olduğunu, arabası olduğunu ve hangi meslekte çalıştığını gözlerinin önüne yazı gibi geliyordu adeta.Şaşkınlıktan kımıldayamadı ve gözünü kapattı.Bir daha açtı ve adama baktı aynı yazılara başka yazılarda ekleniyordu:Sigara içtiği ,2 çocuğu ,1 köpeğinin öldüğü ... John şaşırmakta haklıydı.Böyle detayları nasılda görebilirdi?Bu kaza bir şeyleri değiştirmişti.Hemde mükemmel değişimler oluyordu.Buna alışması zaman aldı ve gözlerinin önüne çıkan yazıları deneyip doğruluğunuda ispatlıyordu.

Ve aradan 1 ay geçmişti en yakın arkadaşı Rudy de söyledi bunları.

Devamı gelecek 14.04.2015