Final Result (TaeJin)

part 2

Seobyeol. မြေးလေး ထထ မနာဘူးနော် လာဖွားဖွားဆေးထည့်ပေးမယ်

Taehyung.နာနာ...အီးဟီးဟီး

ဆေးထည့်ပြီးသော်လည်းအတန်ကြာသည်အထိအငိုမတတ်သေး ဒါကိုနားငြီးလာတဲ့seokjinက

Seokjin.မင်းရဲ့စောက်ပါးစပ်ကိုပိတ်ထား!

Seokjinအော်တော့taehyungအငိုတိတ်သွားပေးမယ့်အရှိန်မသေသေးတာမို့ပင့်ရိုှက်သံထွက်နေသေးသည်

Seokjin.ယောကျာ်းလေးဖြစ်နေပြီးတော့အဲ့လောက်လေးနာတာကိုငိုနေတာမင်းမရှက်ဘူးလား မင်းအခြောက်လား

Seobyeol. Kim seokjin ကလေးကိုဘာစကားတွေပြောနေတာလဲ

Seokjin.ကျွန်တော်ပြောတာမမှန်လို့လား စောက်ခြောက်ကောင်

သူ့ကိုကြည့်ပြီးတစ်လုံးဆီပြောလိုက်တဲ့ထိုစကားကြောင့်ထိုနေ့ကစပြီးtaehyungတစ်ခါမှမငိုဖူးတော့

တစ်နှစ်ပြီးတစ်နှစ်အချိန်တွေကုန်ဆုံးလာတာနဲ့taehyungလေးလည်းအရာရာစူးစမ်းလေ့လာတတ်တဲ့ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ကိုရောက်လာခဲ့ပြီ ဒီနှစ်မှာသူအတော်လေးပြောင်းလဲသွားတာကြောင့်သူနဲ့အမြဲအတူရှိနေပေးတဲ့အဖွားကတောင်အံသြရလောက်သည်အထိ

Seobyeol. အားရီးဂူးဖွားဖွားရဲ့မြေးသေးသေးလေးဘယ်ရောက်သွားပြီလဲ ခဏလေးအတွင်းဒီလောက်တောင်ပြောင်းလဲသွားရတယ်လို့

Taehyung.ဟီး

Seobyeol.ကြည့်ပါဦးရီတဲ့အသံတောင်ပြောင်းသွားပြီ

Taehyungသူ့ကိုကြည့်ပြီးငြီးငြူနေတဲ့ဖွားဖွားကိုပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး

Taehyung.ဒီလိုပြောင်းသွားတော့ပိုပြီးမခန့်ညားသွားဘူးလားကျောင်းမှာဆိုကျွန်တော်ကကောင်မလေးတွေရဲသဲသဲလှုပ်နော် ဟွင့်

လူကသာပြောင်းလဲလာတာဖွားကိုချွဲတတ်တဲ့အကျင့်ကတော့မပြောင်းလဲသေး အခုလည်းနှုတ်ခမ်းဆူပြီးသူ့အဖွားကိုကျောင်းမှာသူဘယ်လောက်ထိpopular ဖြစ်ကြောင်းပြောပြနေလေရဲ့

Seobyeol. ဟုတ်ပါပြီ ဟုတ်ပါပြီ ကဲဗိုက်ဆာပြီမလား ထမင်းသွားစားရအောင်

Taehyung.ဖွားပဲအရင်စားလိုက်ပါကျွန်တော်ဦးကိုစောင့်လိုက်ဦးမယ်