Domingo #3: Crush Me Back

CHAPTER 27

Hindi na siya nagsalita kaya hudyat na iyon para magpaliwanag ako.

"Noong araw na nakita kong blinock mo ako sa lahat ng accounts ko, hindi mo alam kung anong nerbyos ang naramdaman ko. Iniisip kong may nagawa ba akong mali sa'yo na kinagalit mo. Alam kong alam mo na tinago ko ang tungkol kay Zuri, na magkasama kami roon at iyon ang pagkakamali ko sa'yo. Pero iniisip ko, hindi na mahalagang sabihin ko pa sa'yo kasi hindi naman iyon importante, wala lang siya sa akin at may tiwala ako sa sarili ko na hindi ko siya magugustuhan at papatulan. Kaya hindi ko na siya sinabi."

Nakikinig lamang siya sa mga sinasabi ko.

"Noong araw na blinock mo ako sa hindi ko malamang kadahilanan, may nangyaring hindi namin inaasahan. Tinakbo si mama sa ospital dahil sa pagbubuntis niya sa kapatid ko. Maselan ang pagbubuntis niya kaya kailangan namin siyang alagaan ni papa at sa kamalasang palad, nagkaaberya pa noon sa kompanya kaya malaking pasanin sa akin si mama kasabay pa ang pag-aaral ko." Hinawakan ko ang kamay niya. "Paulit-ulit kitang tinatawagan noon para makausap man lang sana kita kahit papaano pero wala akong natanggap na kahit anong pagsagot sa'yo. Araw-araw akong tumatawag sa inyo, nagbabaka sakali pero wala. Hanggang sa huminto na lang ako at pinagtuonan na lang ng pansin ang nanay at kapatid ko."

May pumatak muli na isang butil ng luha sa mata niya na agad kong pinunasan. "Humihingi ako ng tawad sa hindi ko pagbalik rito agad. Sa ginawa ni Zuri sa atin. Lahat lahat na. Sa pagsusungit ko sa'yo noong mga bata pa tayo, sa pangtataboy ko sa'yo, sa pagbato ko ng masasakit na salita, sa panghihimasok sa buhay pag-ibig mo, sa mga nagawa kong hindi ko intensiyong makasakit sa'yo. Ang dami kong naging kasalanan sa'yo mula noon pero heto ka, umiiyak ng dahil sa akin na dapat hindi naman talaga iniiyakan ang isang tulad kong nakasakit sa'yo ng sobra-sobra." Hindi ko namalayang ako na pala ang umiiyak. "Amara... I'm sorry for being a jerk and stupid boyfriend to you."

Umiyak na ako ng tuluyan at naramdaman kong inaalalayan niya akong tumayo galing sa pagkakaluhod at pinaupo ako sa kama, tabi niya.

"I'm sorry too for being not open-minded. Nasaktan lang kasi ako. Ngunit mas maayos pala sana kung pinakinggan kita at hindi na umabot sa ganito. Ang tanga tanga ko, ang tanga ko dahil sinara ko ang utak ko sa eksplenasyon mo." Tinaas niya ang baba ko para magkatitigan kami. "Nagpadala ako sa galit na sana hindi na lang kasi alam kong purong pagmamahal lang naman ang binibigay mo samantalang ako, heto...galit sa ginawa mong hindi naman pala ikaw ang gumawa."

Mabilis akong lumapit para yakapin siya. "I'm sorry, please, love me back again. I'm begging. Bumalik ako dito para sa'yo, para makuha ka muli, para mahalin ka muli't muli. So please..." Dinampian ko siya ng halik sa noo. "Love me like before. Love me back again and again."

Sinapo niya ang pisngi ko bago sumilay ang matamis na ngiti sa labi niya na parang may naalala.

"Back then, I was the one who's begging for you to crush me back. And look, what happened? You're the one who's begging now, na hindi naman na dapat kailangan dahil minahal, minamahal at mamahalin kita kasi ikaw si Bryan Arellano, ang lalaking mamahalin ko ng paulit-ulit. So, don't beg."

Mabilis ko siyang inatake ng halik sa sobrang tuwa. Nawalan siya ng balanse kaya napahiga siya at pumaibabaw ako.

"Domingo..." I called her surname at tinitigan siya. "Alam mo bang years ago, gustong gusto ko ng gawing Arellano ang apelyedo mo dahil iyon ang nababagay sa pangalan mo."

"Ielle Amara Arellano?" She speak out of nowhere.

"Yes, Ielle Amara Arellano, wife of Bryan Everson Arellano." I gave her a kiss. "What do you think?"

Nag-isip siya na parang may pagdududa pa.

"Don't tell me I am not yet questioning you, you're now rejecting me–" ginamit niya ang hintuturo niya para patahanin ako sa pagsasalita.

"I am just wondering..." She look at me. "Calling you my husband sounds good."

"Gosh, say it again, Amara."

I pinned her arms onto her top.

"The what? My husband–"

Mabilis kong inatake ng halik ang labi niya na siya namang tinugon niya. I bit her lower lip like its a bread with my favorite padding on it.

"It sounds great. So, it's a yes?"

Umiling siya. "Ask me first, Arellano."

Ngumiti ako tinitigan siya sa mata na animo'y kumikinang sa paningin ko. Shet! Papakasalan ko talaga 'tong Domingo na 'to.

"Are you willing to replace your surname with mine? Take my Arellano and you'll be mine, marry me."

She nod. "I am now Ielle Amara Arellano because I'll be marrying you, my Arellano."

I am the happiest man alive.

To be continue....