Selam Canlarım!Sizleri yeni bir bölüm bekliyor.İki günde bir bölüm atma kararı aldım.İyi seyirler!Sizleri seviyorum...
Yukarıdaki müziği açmayı unutmayın❤
_ _
3.bölüm-Karakol
*Seninle yaşanan üzüntü,başkalarıyla yaşanan mutluluktan daha iyidir...*
Akşam eve geldiğimde, 3 saat boyunca odamdan çıkmadım.Kulaklığımı takıp son ses 'Kaan Boşnak' dinledim.Kafamı bulandıran onlarca soru vardı...Acaba bu suçu gerçekten benim işlediğimi mi düşünüyorlardı? Acaba bu iş mahkemelere kadar gider miydi -belki çoktan gitmişti- Acaba Uraz bana gerçekten yardım edecek miydi...Kendimden bile şüphe etmeye başlamıştım artık.Hayatımda ilk defa kendimi bu kadar çaresiz hissediyordum.Kimsem yoktu bana inanıp,güvenip,arkamda duracak,Ela bile...Ona Uraz'la yaşadıklarımı daha önce anlatmadığım için eve geldiğimizden beri,benimle bir kelime bile konuşmamıştı.Bana bu kadar kırılacağını tahmin edememiştim.
"Ben çıkıyorum.Mert'le buluşacağım."Ela'nın sesini duyduğumda kapıya doğru ilerledim.Koridordaki aynanın önünde sarı saçlarını topuz yapıyordu.Üstüne Kırmızı yazlık bir elbise giymişti.Onu ilk defa bu kadar şık görüyordum.Mert'le olan buluşmasını bu kadar önemsediğine göre Mert'le olan ilişkileri flört aşamasını geçmişti.
" İyi şanslar."diye mırıldandığımda istifini bozmadan saçını yapmaya devam ediyordu.
"Şansa ihtiyacım yok!" dedi ve kapıyı çarparak evden çıktı.Dolmuş gözlerimi tavana çevirdim ve tavanı izlemeye başladım.Kendimi o kadar yalnız ve suçlu hissediyordum ki...Kimse bana inanmıyordu.Yanımda bir kişi bile yoktu.Bir kişi.
Gözyaşlarımı silip odama girdim.Yatağın üstünden telefonumu aldım ve odamdaki tek kişilik koltuğa oturup candy crush oynamaya başladım.Ne zaman canım sıkılsa,bir şeye sinirlensem,bir şeye üzülsem candy crush oynardım.Öylece 15 dakika boyunca candy crush oynadım.
YOU ARE READING
HIRSIZ (ARA VERİLDİ)
ChickLitDipleri dibine kadar yaşamışlara bir hikaye geliyor.... *Uçabiliyorum ama bir kafesin içindeyim,sanki.* 📝Bölüm başlarındaki sözler bana aittir.
