ထို႔ေနာက္မွေတာ့ မ်က္မွန္ကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းဆြဲခြၽတ္လိုက္ကာ.....
"သူ ေက်ာင္းမတက္တာ (4)ရက္႐ွိၿပီဆိုတာ ဒီမနက္မွ သိတာ၊ ကိုယ္ဖ်ားေနတာ သူနဲ႔ေတြ႔ၿပီးကတည္းကပဲ"
"ဟုတ္လား...ေက်ာင္းမတက္တာနဲ႔ဘဲ အေျခအေနေတြအားလံုး သိသြားတာလား၊ သူ႔ကို ေစ့စပ္လက္ထပ္ေပးဖို႔အထိ..."
"အဲဒါ ခုနကပဲ မင္း မား ေျပာသြားတာ"
"ဪ"
ျပက္လံုးတစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရသလို ယြီလင္းက ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္သည္။
"ဒါေၾကာင့္ သိတာလား၊ အင္း...သေဘာေပါက္ၿပီ၊ လာတုန္းကေတာ့ ညာတာပါေတးနဲ႔ ေယာက်ာ္းေလးနဲ႔မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ဇာတ္လမ္းထြင္မလို႔ေပါ့၊ ေ႐ွ႕က်မွ မထူးေတာ့ပါဘူးဆိုၿပီး ဝန္ခံလိုက္ရတာကိုး"
"ယြီလင္း"
"ဘာလဲ"
"ေျပာမယ္...နားေထာင္"
သူ႔အသံက ေဒါသမကင္းသလို ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္ရံုပဲ ေျပာပံုက တင္တင္စီးစီး။
"ခ်စ္တဲ့ႀကိဳက္တဲ့အလုပ္ကို ပီေကဝါးရသေလာက္ တို႔ စိတ္မဝင္စားဘူး"
"ယံုတယ္"
"ယံုတာေနာက္က်သြားလို႔ စိတ္ေတာ့မေကာင္းဘူး၊ ရည္းစားထားဖို႔မွာ သူမ်ားေတြ ေရလဲသံုးၾကတဲ့ သံုးခြန္းေသာစကား ကိုယ့္အတြက္ မလိုဘူး"
"ဘာ...ဘယ္လို"
ရီေပၚက တစ္ခ်က္မွမျပံဳးပါ။ ယြီလင္းကို ေစ့ေစ့ၾကည့္၍ ပီေကကို စိမ္ေျပနေျပ ဝါးေနသည္။ တိတ္ဆိတ္ျခင္း၏ စကၠန္႔ေပါင္းမ်ားစြာမွာ သူ႔ဘက္က ရက္စက္ႏိုင္ျခင္းကို တစ္ဖက္သား သိႏိုင္ေလာက္ၿပီ။
"မင္းရဲ႕မား စကားေတြ အမ်ားႀကီးေျပာသြားတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဆံုးက်ေတာ့ ခပ္ညံ့ညံ့Videoဇာတ္ကားတစ္ပုဒ္လို အိမ္ေဖာ္မေလးဆိုတာကို ဖယ္ထုတ္ဖို႔ႀကိဳးစားတာပဲ"
"ဝမ္...႐ွင္ထင္သေလာက္ ယြီလင္း တန္ဖိုးမမဲ့ဘူး"
"မားမင္းက ေဆြးေႏြးဖို႔ခြင့္ျပသြားတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က မေဆြးေႏြးခ်င္ဘူး၊ က်န္းက်န္႔ကိုေတြ႔ခ်င္တာ"
Part-8
शुरू से प्रारंभ करें:
![ရှင်သန်ရာ မျှော်လင့်ရင်ခွင်ဆီ[Completed]](https://img.wattpad.com/cover/234017483-64-k533474.jpg)