"ဘာၾကည့္ေနတာလဲ၊ မုန္႔ထြက္မစားဘူးလား"
"ဟင့္အင္း...ကြၽန္ေတာ့္မွာ ထမင္းဘူးပါတယ္၊ သူက ဘယ္သူ႔ဆီလာတာလဲဟင္"
"မင္းဆီကို"
"ကြၽန္ေတာ့္ဆီ..."
သူ ေခါင္းညိတ္ေတာ့ ရင္ထဲမွာ ဒိုင္းခနဲ တက္ေဆာင့္၏။ ပါးစပ္ထဲက ထမင္းေတြကို မဝါးဘဲ အတင္းမ်ိဳခ်ရင္း လက္ေကာက္ဝတ္ေလးႏွစ္ဖက္ကို မသိမသာ ကိုင္လိုက္မိသည္။
"က်န္႔က်န္႔"
"ဗ်ာ"
"ကိုယ္နဲ႔ ခဏလိုက္ခဲ့ပါလား"
"ဟင္...ဘယ္ကိုလဲ"
"တစ္ေနရာရာေပါ့၊ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္အမီ ဒီကို ျပန္ပို႔ေပးမယ္"
ေ႐ွာင္က်န္႔ ႏႈတ္ခမ္းေလး ဟသြား၏။
အင္း...ယုန္သြားေလးနဲ႔ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္၊ ဘယ္ဘက္ႏႈတ္ခမ္းေအာက္က မွဲ႔နက္ေလးက ပိုလို႔ စြဲေဆာင္မႈ႐ွိတယ္.....။
"ကြၽန္ေတာ္က အတန္းလစ္ရမယ္"
"အင္း...ေျပာစရာ႐ွိလို႔ပါ၊ ၿပီးေတာ့ မင္းသြားခ်င္တဲ့ေနရာ လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ"
ေ႐ွာင္က်န္႔က မ်က္ေတာင္႐ွည္တို႔ကို တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္လ်က္ ခဏေလး တိတ္က်သြားသည္။
"ဟို...ေနာက္တစ္ေန႔ဆို မျဖစ္ဘူးလားဟင္"
"မျဖစ္ဘူး၊ ခုပဲ လိုက္ခဲ့"
ေ႐ွာင္က်န္႔မ်က္ႏွာေလးကို သူၾကည့္ၿပီး ျပံဳးလိုက္မိသည္။ ဟိုေန႔က အိမ္မွာတုန္းက ယြီလင္းတို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ျမင္သြားမွာကို အေၾကာက္လြန္ၿပီး ထြက္ေျပးသြားတာမွန္းလည္း ေတြးမိ။
ခ်ာတိတ္ေလးဟာ တကယ္ပဲ အတိမ္အနက္ နားမလည္ဘဲ ဖူးဖူးသန္႔သန္႔ လွလွငယ္ငယ္.....။ ေက်ာပိုးအိတ္ေလးနဲ႔ သူ႔ေနာက္ ပါလာေတာ့လည္း ေဘးမွာထိုင္ေနေပမယ့္ လက္ပိုက္ၿပီးကုတ္ကုတ္ေလး ထိုင္ကာ မွန္ထဲကေန သူ႔ကိုပဲ စူးစိုက္ေငးေမာေန၏။
"ဘာစားမလဲ"
"ဟင့္အင္း...စားၿပီးၿပီ"
"ပန္းျခံသြားမလား"
"ဟင့္အင္း"
"ကန္ေရျပင္သြားမယ္"
"ဘာလုပ္ဖို႔လဲ"
Part-7
Ξεκινήστε από την αρχή
![ရှင်သန်ရာ မျှော်လင့်ရင်ခွင်ဆီ[Completed]](https://img.wattpad.com/cover/234017483-64-k533474.jpg)